สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 574

อินสิงอวิ๋นก็เดินออกจากเรือนหลังนั้นพอดี เขาเหลือบมองจูอวี้เหยียนอย่างเย็นชาแวบหนึ่ง แล้วเดินตามอินจ้งไป

“คนพวกนี้มาที่นี่มีจุดประสงค์อะไร”

อินจ้งส่ายศีรษะ

“พ่อก็ไม่ทราบแน่ชัด นี่เป็นครั้งแรกที่ได้ยินเรื่องชาวตงหลิว พวกเขาปรากฏตัวในเมืองหลวง เพราะมีเจตนาร้ายจริงๆ พรุ่งนี้ตอนประชุมเช้าพ่อจะถามฝ่าบาท หวังว่าพวกเขาจะไม่ได้มุ่งเป้าไปที่น้องหญิงใหญ่ของเจ้านะ”

จากนั้นเขาก็รู้สึกว่าตัวเองคิดมากไป ชิงเสวียนอยู่ในวังตลอด ก่อนออกเรือนก็อาศัยอยู่แต่ในจวน นางไม่เคยติดต่อกับบุคคลภายนอก ดังนั้นจึงเป็นไม่ได้ที่จะมีความเกี่ยวข้องกับนาง

ความเป็นไปได้มากที่สุดคือ เป็นกำลังคนที่อาซือหลานเรียกมา ครั้นคิดได้ดังนี้ อินจ้งก็อดไม่ได้ที่จะมองไปยังจูอวี้เหยียน

ไม่รู้ว่าอา‍ซือ‍หลานจะมาตามหานางหรือไม่ หากเขาเข้ามาในเมืองหลวง บางมีอาจสามารถจับตัวปีศาจร้ายที่ขัดขวางความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองแคว้นผู้นี้ได้ในคราวเดียว

จูอวี้เหยียนหลับตาลง การได้เห็นฉากสนุกๆ ในวันนี้ทำให้นางมีความหวัง ตราบใดที่เป็นมนุษย์ก็สามารถใช้ประโยชน์ได้ แม้ว่านางจะไม่สามารถฝึกกู่พิษหรือไม่สามารถใช้วรยุทธ์ได้อีก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่านางจะไม่มีแต้มต่ออยู่ในมือ เมื่อนึกถึงตรงนี้ มุมปากก็ยกขึ้นเล็กน้อย

อินสิงอวิ๋นเหลือบมองนางอย่างเย็นชา เขาระวังจูอวี้เหยียนไว้อยู่เสมอ

สตรีคนนี้แตกต่างจากอินชิงเสวียน ตอนที่เขาเผชิญหน้ากับอินชิงเสวียนนั้น สามารถสัมผัสได้ถึงความรักที่ไหลเวียนอยู่ในสายเลือด ทว่ากับน้องสาวคนนี้ กลับมีแต่ความรู้สึกรังเกียจ

อินจ้งครุ่นคิดไปเรื่อยเปื่อย ไม่ได้สังเกตเห็นอากัปกิริยาขิงลูกชายหญิงทั้งสอง

ขณะที่เจวี๋ยอิ่งพวกเขากำลังจะคุมตัวอะบิโกะชินจิกลับวัง เมื่อเข้าไปในบ้างหลังต่ำนี้ ก็พบศพของลู่ทงและอีกสามคน

ทั้งสามศพถูกแหวกอกในสภาพชวนสังเวช แม้แต่เจวี๋ยอิ่งที่ได้เห็นอะไรแบบนี้มานักต่อนักแล้ว ยังอดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าท้องไส้ปั่นป่วน เกือบจะอาเจียน

“นำตัวกลับไป ให้ฝ่าบาทจัดการ”

จากนั้นเขาก็พูดกับไป๋เสวี่ย “พวกเรากลับวังได้แล้ว”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ไป๋เสวี่ยก็เห่าอย่างมีความสุขและวิ่งหายไป

องครักษ์หลายคนเริ่มวิตกกังวลทันที

“นายท่านไป๋เสวี่ยคงจะไม่วิ่งเตลิดไปใช่หรือไม่”

เจวี๋ยอิ่งส่ายศีรษะ