สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 601

“เจ้าคิดจะทำสิ่งใด?”

กวนเซี่ยวมองอาซือหลานด้วยความโกรธ น่าเสียดายที่วิทยายุทธ์ของตัวเองสู้เขาไม่ได้ ซึ่งไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย

อาซือหลานยิ้มออกมาอย่างช้าๆ

“เงื่อนไขที่ข้าให้เจ้าง่ายดายอย่างมาก ขอเพียงเจ้าสามารถหลอกให้อินชิงเสวียนมาที่จวนได้ ข้าจะหาทางทำให้เจ้าได้พบกับฟางรั่ว”

กวนเซี่ยวเม้มปาก แววตาแฝงไปด้วยความลังเล

แม้เขาจะแค้นอินชิงเสวียน แต่ก็รู้ว่าอาซือหลานไม่ใช่คนดีอะไร

อาซือหลานจึงพูดยุยงว่า “ด้วยความสัมพันธ์ของตระกูลพวกเจ้า คาดว่าไม่ใช่เรื่องยากอะไร แต่ฟางรั่วมีเพียงแค่คนเดียว หากเสียโอกาสไปแล้ว อาจจะไม่เจอกันอีกแล้วก็ได้”

กวนเซี่ยวรู้สึกหวั่นไหวในทันที

“ข้าจะพยายามลองดู หากทำสำเร็จจะให้ข้าบอกกับเจ้าอย่างไร?”

อาซือหลานพูดเสียงเรียบว่า “ข้าจะมาดื่มเหล้าที่โรงเตี๊ยมแห่งนี้ทุกคืน เจ้ามาหาข้าที่นี่ได้เลย”

“ได้”

เมื่อกวนเซี่ยวออกไปแล้ว อาซือหลานก็รินเหล้าอย่างไม่รีบร้อนอีกครั้ง เมื่อดื่มเหล้าในแก้วหมดแล้ว เขาก็โยนก้อนเงินหยวนเป่าออกมาหนึ่งอัน จากนั้นก็โบกพัดและเดินออกจากโรงเตี๊ยมไป

เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเป่าเล่อเอ่อร์อยู่ที่ใด และไม่รู้ว่าฟางรั่วจะถูกปล่อยตัวออกมาหรือไม่ ทุกอย่างเป็นเพียงแค่คำสัญญาที่เลื่อนลอยเท่านั้น

เมื่อคิดว่าจะนำคนเหล่านี้มาล้อเล่นในอุ้งมือ รอยยิ้มของอาซือหลานก็เจิดจ้ามากขึ้น

อินสิงอวิ๋นเดินฝ่าหิมะมาที่ฝูอี้อ๋อง เขายืนอยู่ไกลๆ และมองตะเกียงเจ้าพายุที่พัดไหวอยู่ในจวนอ๋อง มือของเขากำด้ามดาบไว้แน่น และกลับไปที่ตระกูลอินอย่างไร้สุ้มเสียง

อินจ้งกำลังนั่งอยู่ในห้องหนังสือ เมื่อเห็นอินสิงอวิ๋นตากหิมะกลับมา ก็รีบออกไปต้อนรับ

“สิงอวิ๋น กลับมาแล้วหรือ”

อินสิงอวิ๋นตอบรับเสียงเรียบ