สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 604

อินชิงเสวียนก็รู้สึกถึงคาวเลือดในลำคอเช่นกัน นางพยายามฝืนมันไว้ จากนั้นก็ใช้ความรวดเร็วของมิติ บุกจู่โจมอาซือหลาน

อาซือหลานสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อย เหตุใดอินชิงเสวียนจึงเก่งกาจขึ้นอย่ากะทันหันเช่นนี้?

เขาไม่กล้าประมาท เพื่อจับอินชิงเสวียนให้ได้ในคราวเดียว เขาจึงยกระดับพลังยุทธ์ไปถึงขั้นที่เจ็ด

โดยไม่รู้ว่าจุดเด่นของทักษะห้าสิบห้าสิบของอินชิงเสวียนจะยิ่งสำแดงอานุภาพ

เมื่อฝ่ามือของทั้งสองมาปะทะกันอีกครั้ง พลังที่ยิ่งใหญ่ราวกับผลักภูเขาพลิกทะเล ก็ทำให้ทั้งสองคนสั่นสะเทือนถอยหลังไปหลายก้าว

สายเลือดสีแดงไหลออกมาจากมุมปากของพวกเขาพร้อมกัน อวัยวะภายในของพวกเขาต่างก็เจ็บปวดรวดร้าว

รอยยิ้มบนใบหน้าของอาซือหลานค่อยๆ จางหายไปในทันที

“ไม่คิดว่าระดับความรู้ลึกซึ้งของชิงเสวียนจะสูงส่งถึงเพียงนี้ ที่ข้าปล่อยไก่ไปก่อนหน้านี้ ช่างผิดต่อเจ้าจริงๆ”

ทันทีที่เขาขยับนิ้วมือ กลุ่มหมอกสีดำก็วนเวียนอยู่บนปลายนิ้วของเขา

“เช่นนั้นก็ทดสอบพลังกระบวนท่านี้ของข้าดูอีกครั้งสิ”

อินชิงเสวียนรู้แก่ใจว่าต้องเป็นวิชามารชั่วร้ายอย่างแน่นอน แววตาของนางมีความระแวดระวังสูงมากขึ้น

อาซือหลานได้บินถลาจู่โจมเข้ามา

อินชิงเสวียนจึงแสดงกระบวนท่าที่เย่จิ่งอวี้สอนตัวเองออกมา ท่ามกลางฝ่ามือราวกับมีเสียงบรรเลงเพลงที่เลือนราง

นี่คือครั้งที่สองที่อาซือหลานได้ยินเสียงแบบนี้ ครั้งแรกคือเสียงดาบร้องคำรามของเย่จิ่งอวี้ ในใจนึกถึงสำนักแห่งหนึ่งขึ้นมาในทันที หรือว่าอินชิงเสวียนและเย่จิ่งอวี้ล้วนมีความเกี่ยวข้องกับที่นั่น?

ระหว่างที่ครุ่นคิด ก็พบว่ามีมือสีขาวราวกับหิมะยื่นเข้ามา และแทงเข้าไปใต้ซี่โครงของตัวเอง ความว่องไวนั้นรวดเร็วกว่าเขามากทีเดียว

อาซือหลานจึงจำเป็นต้องเปลี่ยนกระบวนท่าชั่วคราว และปะทะฝ่ามือกับอินชิงเสวียน

มีเสียงดังขึ้นราวกับเกิดแผ่นดินไหว อินชิงเสวียนสั่นเทิ้มอย่างรุนแรงทั่วทั้งตัว และกระอักเลือดออกมาเต็มปาก

อาซือหลานก็ไม่ได้รู้สึกดีเช่นกัน แผ่นหลังชนกับต้นไม้ กองหิมะที่สะสมไว้ร่วงใส่ทั่วทั้งตัวอาซือหลาน

ความรู้สึกเย็นสดชื่นกลิ้งเข้าไปในคอ ทำให้อาซือหลานตื่นตัวในทันที

โอกาสหาได้ยาก หากวันนี้จับตัวอินชิงเสวียนไม่ได้ คงไม่มีโอกาสอีกแน่นอน ไม่ว่าราคาที่ต้องจ่ายมีค่าสูงมากแค่ไหน เขาก็ต้องจับตัวผู้หญิงคนนี้ให้ได้

หรือว่านี่คือลิขิตของสวรรค์?

อาซือหลานสะกิดปลายเท้าและบินโฉบเข้ามา

หัวเราะอยู่ในปากเบาๆ “ไปกับข้าเถอะนะชิงเสวียนคนดี เจ้าต้องการสิ่งใด ข้าให้เจ้าได้ทุกอย่าง บาดแผลของเจ้า ข้าก็จะรักษาให้ดีเอง”

“เจ้าฝันหวานไปเสียเถอะ”

อินชิงเสวียนหายตัวแวบ และคนก็หายไปจากตำแหน่งที่เดิม

อาซือหลานรู้สึกงงงวยอย่างมาก

เหตุใดคนจึงหายไปกลางอากาศได้เช่นนี้?

เย่จิ่งหลานโผล่หัวออกมาจากในมิติพอดี เมื่อได้ยินว่าอินชิงเสวียนได้รับบาดเจ็บก็รู้สึกร้อนใจอย่างอดไม่ได้ เขารีบสาวเท้าวิ่งออกมาจากห้องโถง และตะโกนเสียงดังว่า “อินชิงเสวียน รีบมาหาข้าที่นี่”

ทว่าเวลาเพียงแค่พริบตาเดียว เขาก็ถูกอาซือหลานจับตัวไป

เขาหัวเราะเสียงดัง “ชิงเสวียนคนดี หากอยากช่วยไอ้เด็กนี่ เจ้าก็ออกมาด้วยตัวเองสิ”