สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 625

ฟางรั่วประกบมือคารวะเขาทันที

“ขอบคุณมาก”

อินสิงอวิ๋นพยักหน้าเบาๆ และเดินมุ่งหน้าไปยังวังหลวงอย่างรวดเร็ว

ส่วนอินชิงเสวียนก็พาเป่าเล่อเอ่อร์เข้ามาในจวนแล้ว

ซูหมิงหลานกำลังปักผ้าอยู่ในห้องโถง อินชิงเสวียนบอกว่าจะเปิดร้าน นางคิดถึงเรื่องนี้มาโดยตลอด ดังนั้นนางจึงต้องการปักลวดลายต่างไว้เพิ่มก่อน เพื่อให้ผู้คนเลือกซื้อ

เมื่อเห็นอินชิงเสวียนจูงมือสาวน้อยน่ารักเข้ามาจากด้านนอก นางก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว

“หม่อมฉันถวายพระพรกุ้ยเฟย!”

“ท่านแม่รองไม่ต้องมากพิธี รีบลุกขึ้นเร็วเจ้าค่ะ”

อินชิงเสวียนช่วยประคองซูหมิงหลานขึ้น แล้วแนะนำ “นี่คือองค์หญิงน้อยแห่งเจียงวู เป่าเล่อเอ่อร์ นี่คือท่านแม่รองของข้า”

ซูหมิงหลานมองเป่าเล่อเอ่อร์ด้วยสีหน้าประหลาดใจ เป่าเล่อเอ่อร์ถูกมองเช่นนั้นก็รู้สึกกระดากอาย รีบยอบกายคำนับทันที

“เป่าเล่อเอ่อร์น้อมคำนับอินฮูหยินเจ้าค่ะ”

“รีบลุกขึ้นเร็ว ทำไมองค์หญิงถึงมาเมืองหลวงได้”

ซูหมิงหลานพาเป่าเล่อเอ่อร์ไปนั่ง แล้วถามอย่างสงสัย

ตระกูลอินสู้รบกับเจียงวูมานานหลายปี ซูหมิงหลานไม่มีความประทับใจที่ดีต่อเจียงวูมากนัก แต่เนื่องจากอินชิงเสวียนเป็นคนพานางมาที่นี่ คงต้องมีเหตุผลของนาง แต่ก็อดถามไม่ได้

เป่าเล่อเอ่อร์ก้มหน้างุด กัดริมฝีปากแน่น ไม่รู้จะตอบอย่างไร

อินชิงเสวียนที่อยู่ข้างๆ กล่าวว่า “เรื่องนี้มันยาว ท่านแม่รองคงทราบว่าพี่ใหญ่เคยอยู่ที่เจียงวูระยะหนึ่ง และสูญเสียความทรงจำ องค์หญิงน้อยแห่งเจียงวูเป็นผู้ช่วยชีวิตเขา ต่อมาราชาเผ่าก็แต่งตั้งเขาเป็นราชบุตรเขย ซึ่งเป่าเล่อเอ่อร์ก็คือภรรยาของพี่ใหญ่ นางมาที่ต้าโจวเพียงลำพัง ทั้งตั้งครรภ์ แถมยังถูกลักพาตัว หวังว่าท่านแม่รองจะส่งสาวใช้ที่ละเอียดรอบคอบ มาช่วยดูแลนางให้ดี”

ซูหมิงหลานตอบว่า “พี่ใหญ่เจ้าออกไปแต่เช้า จนป่านนี้ยังไม่กลับมาเลย บางทีเขาอาจจะจำอดีตไม่ได้ รู้สึกอึดอัด จึงออกไปดื่มสุราข้างนอก”

“ถ้าอย่างนั้นคงใกล้กลับมาแล้ว แล้วจูอวี้เหยียนล่ะเจ้าคะ ช่วงนี้นางเป็นอย่างไรบ้าง”

ซูหมิงหลานยิ้ม

“บางครั้งก็ให้สาวใช้เข็นออกไปเดินเล่น ก็ดูดีพอควร ไม่ต้องเป็นห่วง”

เมื่อได้ยินว่าจูอวี้เหยียนก็อยู่ที่นี่ด้วย เป่าเล่อเอ่อร์ก็ตัวสั่นโดยไม่รู้ตัว

“ราชครูนาง...ทำไมนางถึงอยู่ที่นี่”

ทันทีที่พูดจบ ก็ได้ยินเสียงกระแหนะกระแหนว่า “ขนาดเจ้ายังมาถึงตระกูลอินได้ ทำไมข้าจะมาไม่ได้”