ฟางรั่วประกบมือคารวะเขาทันที
“ขอบคุณมาก”
อินสิงอวิ๋นพยักหน้าเบาๆ และเดินมุ่งหน้าไปยังวังหลวงอย่างรวดเร็ว
ส่วนอินชิงเสวียนก็พาเป่าเล่อเอ่อร์เข้ามาในจวนแล้ว
ซูหมิงหลานกำลังปักผ้าอยู่ในห้องโถง อินชิงเสวียนบอกว่าจะเปิดร้าน นางคิดถึงเรื่องนี้มาโดยตลอด ดังนั้นนางจึงต้องการปักลวดลายต่างไว้เพิ่มก่อน เพื่อให้ผู้คนเลือกซื้อ
เมื่อเห็นอินชิงเสวียนจูงมือสาวน้อยน่ารักเข้ามาจากด้านนอก นางก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว
“หม่อมฉันถวายพระพรกุ้ยเฟย!”
“ท่านแม่รองไม่ต้องมากพิธี รีบลุกขึ้นเร็วเจ้าค่ะ”
อินชิงเสวียนช่วยประคองซูหมิงหลานขึ้น แล้วแนะนำ “นี่คือองค์หญิงน้อยแห่งเจียงวู เป่าเล่อเอ่อร์ นี่คือท่านแม่รองของข้า”
ซูหมิงหลานมองเป่าเล่อเอ่อร์ด้วยสีหน้าประหลาดใจ เป่าเล่อเอ่อร์ถูกมองเช่นนั้นก็รู้สึกกระดากอาย รีบยอบกายคำนับทันที
“เป่าเล่อเอ่อร์น้อมคำนับอินฮูหยินเจ้าค่ะ”
“รีบลุกขึ้นเร็ว ทำไมองค์หญิงถึงมาเมืองหลวงได้”
ซูหมิงหลานพาเป่าเล่อเอ่อร์ไปนั่ง แล้วถามอย่างสงสัย
ตระกูลอินสู้รบกับเจียงวูมานานหลายปี ซูหมิงหลานไม่มีความประทับใจที่ดีต่อเจียงวูมากนัก แต่เนื่องจากอินชิงเสวียนเป็นคนพานางมาที่นี่ คงต้องมีเหตุผลของนาง แต่ก็อดถามไม่ได้
เป่าเล่อเอ่อร์ก้มหน้างุด กัดริมฝีปากแน่น ไม่รู้จะตอบอย่างไร
อินชิงเสวียนที่อยู่ข้างๆ กล่าวว่า “เรื่องนี้มันยาว ท่านแม่รองคงทราบว่าพี่ใหญ่เคยอยู่ที่เจียงวูระยะหนึ่ง และสูญเสียความทรงจำ องค์หญิงน้อยแห่งเจียงวูเป็นผู้ช่วยชีวิตเขา ต่อมาราชาเผ่าก็แต่งตั้งเขาเป็นราชบุตรเขย ซึ่งเป่าเล่อเอ่อร์ก็คือภรรยาของพี่ใหญ่ นางมาที่ต้าโจวเพียงลำพัง ทั้งตั้งครรภ์ แถมยังถูกลักพาตัว หวังว่าท่านแม่รองจะส่งสาวใช้ที่ละเอียดรอบคอบ มาช่วยดูแลนางให้ดี”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ยังอัพไม่จบเลย หลายเรื่องเลย อัพมาครึ่งทางแล้วทำไมหยุดอัพดื้อๆค่ะ...
จะอัพเมื่อไหร่คะ...
มาต่อเร็วๆนะแอด...
หยุดอีกแล้ว...
กระหม่อม หม่อมฉัน สลับมั่วไปหมด...
มาอ่านต่อกันเร็วๆ แอดกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณค่ะ...
สนุกมาก น่าติดตามมาก เขียนและแปลได้ดีจริงๆ ดีใจที่กลับมาลงต่อ อัพเดตเรื่อยๆ วันละหลายๆ ตอน นะคะ...
หยุดชะงักลงตรงบทนี้ ต่อหรือพอเพียงแค่นี้😁...
หยุดแค่นี้หรือไปต่อ😁...
อัพต่อรออยู่ค่ะ...