สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 646

ซูหมิงหลานเดินเข้ามาใกล้ จุดธูปแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “พี่ซูหนิง ไม่ต้องกังวล ข้าจะช่วยท่านดูแลลูกๆ ทั้งสามเป็นอย่างดี ก่อนวันแต่งงานของสิงอวิ๋น ข้าจะพาเขามาสักการะที่นี่ ลูกสะใภ้คนโตของเราก็ตั้งครรภ์แล้ว ปีหน้าก็จะได้หลานแล้วล่ะ ดวงวิญญาณของท่านบนสวรรค์ ต้องช่วยปกป้องคุ้มครองให้พวกเขาปลอดภัยด้วยนะ”

ต่อจากนั้นอินสิงอวิ๋นก็โขกศีรษะสามครั้ง

“ท่านแม่ ลูกมาหาท่านแล้ว หลายปีมานี้ไม่ได้กลับมาเลย ท่านแม่คงไม่ตำหนิข้ากระมัง ต่อไปลูกจะมาทุกปี จะมาเผาเสื้อผ้าและให้เงินกับท่านแม่”

อินปู้อวี่ยังคุกเข่าและพูดว่า “ท่านแม่ ปู้อวี่ก็มาแล้วขอรับ จากนี้ไปลูกจะมาเยี่ยมท่านแม่บ่อยๆ และจะอยู่ในเมืองหลวง อยู่ข้างๆ ท่านแม่ด้วย”

เมื่อถึงคราวของอินชิงเสวียน นางไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอยู่ครู่หนึ่ง จึงโขกศีรษะสามครั้ง พนมมือและอธิษฐานอย่างเงียบๆ

ข้าหวังว่าอินฮูหยินจะอวยพรให้การเดินทางของนางในครั้งนี้ราบรื่น ตามสามีของนางกลับมาได้ เช่นนี้ถึงจะเรียกว่าอยู่พร้อมหน้าพร้อมตาอย่างแท้จริง

นางถอนหายใจเบาๆ แล้วอินชิงเสวียนยกกระโปรงยืนขึ้น

ไม่มีใครบังคับให้นางพูด ถึงอย่างไรลูกสาวพวกเขาก็เรื่องในใจมากมาย ไม่เห็นต้องพูดกระซิบกระซาบให้มากมาย

ทว่าอินจื่อลั่วผู้มีนิสัยร่าเริง ขณะที่กำลังโขกศีรษะก็พูดว่า “ท่านแม่ใหญ่ ท่านอยู่ที่นั่นให้สบายนะเจ้าคะ ต่อไปในช่วงปีใหม่และทุกเทศกาล ข้าจะแวะมาเผากระดาษเงินกระดาษทองให้ท่าน ให้ท่านได้ซื้อเสื้อผ้าชุดสวยๆ เพิ่ม”

ซูหมิงหลานเมองค้อนลูกสาว “อย่าพูดเรื่องไร้สาระ”

อินสิงอวิ๋นคลี่ยิ้มและลูบหัวน้องสาว

“นี่ก็จริงเหมือนกัน ถ้ามีเงิน ท่านแม่ข้าที่อยู่นั่นต้องอยู่ดีแน่นอน”

เป่าเล่อเอ่อร์ก็เดินไปจุดธูปเช่นกัน นางเป็นคนเก็บตัว ยังไม่คุ้นเคยกับตระกูลอินมากนัก ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอยู่พักหนึ่ง จึงทำเช่นเดียวกับอินชิงเสวียน ที่ไหว้เงียบๆ ไม่พูดอะไร

ทุกคนรวบรวมกระดาษเงินกระดาษทองและก้อนหยวนเป่าปลอมไว้ด้วยกัน จุดตะบันไฟแล้วเผาไฟ

เนื่องจากเอาของมาเยอะมาก จึงใช้เวลาเผาราวๆ ครึ่งชั่วยาม ไฟถึงจะดับสนิท

ทุกคนโค้งคำนับอีกครั้ง แล้วจึงขึ้นหลังม้า

ซูหมิงหลานมาหยุดอยู่เบื้องหน้าของอินชิงเสวียน

“พรุ่งนี้แม่รองจะขนย้ายสินค้าไป พี่รองของเจ้าก็ไปลงทะเบียนที่กรมพระคลังแล้ว คืนพรุ่งนี้เรามากินข้าวด้วยกัน เพื่อฉลองการเปิดร้านกันเถอะ”

อินชิงเสวียนยกมุมปากขึ้นยิ้ม แล้วพูดว่า “พรุ่งนี้ข้าจะออกจากเมืองหลวงแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะรอวันเซ่นไหว้ท่านแม่ ข้าคงจากไปนานแล้ว ทุกคนไม่ต้องรอข้าหรอก”