สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 658

เมื่อได้ยินถึงตรงนี้ เย่จิ่งอวี้ก็หรี่ตาเล็กน้อย ขณะเดียวกันนั้น เขาก็มองเห็นต่งจื่ออวี๋ด้วยเช่นกัน

เย่จิ่งอวี้และต่งจื่ออวี๋เคยพบปะกันหลายครั้ง เขารู้ดีว่าต่งจื่ออวี๋มีนิสัยซื่อๆ และไม่ใช่คนเลว

ในเมื่อท่านอาจารย์ของเขาสนับสนุนเจ้าสำนักเซี่ยว เช่นนั้นเรื่องนี้ต้องมีบางอย่างซ่อนเร้นอยู่แน่

แต่ไม่ว่าอย่างไร ไอ้โจรแก่นี่จับตัวเองมาที่นี่เป็นเรื่องจริงทั้งเพ แม้ว่าเจ้าสำนักเซี่ยวไม่ใช่ผู้ที่สังหารหมอเทวดาหนิง ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาเป็นพวกที่มีเมตตา

เย่จิ่งอวี้ไตร่ตรองในใจ แต่เขาไม่อยากเข้าไปพัวพันกับความถูกผิดของที่นี่ เขาเพียงอยากกลับเมืองหลวงเพื่ออยู่กับภรรยาและลูกของเขาอีกครั้ง

ในเมื่อได้จัดการกับหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์แล้ว เขาก็ไม่พร้อมที่จะสร้างปัญหาให้กับคนสำนักเสียงศักดิ์สิทธิ์อีกต่อไป ไม่ว่าอย่างไร คนเหล่านี้สามารถมาต่อต้านศัตรูถึงเป่ยไห่ ซึ่งสมควรได้รับความเคารพอย่างยิ่ง

ขณะที่กำลังกลับโรงเตี๊ยม ก็เห็นเจ้าสำนักเซียวเหยาเดินออกมาจากด้านใน

เมื่อเห็นชายผู้นี้สวมชุดคลุมสีดำ เย่จิ่งอวี้จึงรู้สึกแปลกใจมากขึ้นอย่างอดไม่ได้ แต่ไม่นานนัก เขาก็ระงับความคิดที่จะสะกดรอยตามลงไป

คนเหล่านี้ล้วนเป็นเจ้าแห่งสำนัก วิทยายุทธ์ไม่มีทางอ่อนแออย่างแน่นอน เย่จิ่งอวี้ไม่ใช่พวกคนไร้สมอง จึงไม่มีทางเอาชีวิตตัวเองไปเสี่ยงเพียงเพราะความอยากรู้อยากเห็น

เมื่อเห็นว่าคนคนนี้เดินไปไกลแล้ว เย่จิ่งอวี้จึงใช้วิชากลับไปที่โรงเตี๊ยม

ตอนนี้ถึงเวลาเที่ยงคืนแล้ว ด้านในโรงเตี๊ยมกลับคึกคักมากกว่าปกติ แทบทุกที่กำลังพูดคุยเรื่องการตายของหมอเทวดาหนิง และคนแรกที่ประสบภัยก็คือเจ้าสำนักเซี่ยว

ขณะนั้น เจ้าสำนักเซี่ยวได้กลับมาถึงหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์แล้ว ความโกรธเกรี้ยวภายในใจโหมกระหน่ำไปมา ปอดแทบระเบิดออกมา

ไอ้สุนัขซูถู เห็นชัดว่าจะสมคบคิดกับสำนักเซียวเหยา และพุ่งเป้ามาที่ตัวเอง

อยากได้พิณการเวก เรียกได้ว่าเป็นเพียงแค่ความฝันเท่านั้น!

เจ้าสำนักเซี่ยวยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห เขาเตะสิงโตหินที่อยู่ข้างประตูจนแหลกละเอียดด้วยเท้าข้างเดียว

“เหล่าเซี่ยว”

น้ำเสียงที่หนักแน่นดังขึ้นด้านหลัง เฮ่ออวิ๋นทงนำลูกศิษย์ของตัวเองมาที่ข้างประตู

“เหตุใดเจ้าจึงทำตัวเช่นเดิมอีกเล่า หากเวลาแบบนี้ไม่สามารถระงับอารมณ์ของตัวเองไว้ได้ จะต้องเกิดศึกภายในอย่างแน่นอน”