สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 68

“เจ้าก็ลุกขึ้นเถอะ”

เสียงของเย่จิ่งอวี้แผ่วเบาและสิ้นหวังอย่างอธิบายไม่ถูก

“ขอบพระทัยฝ่าบาท”

อินชิงเสวียนยืนขึ้นจากพื้น สายตายังคงเหลือบมองตั๋วเงิน อดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายอึกใหญ่

หลี่เต๋อฝูเข้ามาจากด้านนอกห้องโถง และบังเอิญเห็นอินชิงเสวียนกลืนน้ำลายพอดี หูของเขาพลันเปลี่ยนเป็นสีแดงเถือก

เมื่อเห็นหลี่เต๋อฝูจ้องมองนางด้วยสีหน้าแปลกๆ อินชิงเสวียนก็ประหลาดใจ และขยับเข้าไปใกล้โต๊ะมากขึ้น

หลี่เต๋อฝูไม่กล้าเปิดเผยมากเกินไป รีบเข้าไปเปลี่ยนชุดให้เย่จิ่งอวี้อย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นเย่จิ่งอวี้หันหลังให้ตัวเอง อินชิงเสวียนก็รีบดึงตั๋วเงินสองใบออกมาอย่างรวดเร็ว พับและยัดกลับเข้าไปในแขนเสื้อ

แม้สองร้อยตำลึงก็ทำให้นางรู้สึกสบายใจขึ้นมาก

หลังจากนั้นไม่นาน เย่จิ่งอวี้ก็แต่งกายเต็มยศ

มงกุฎฮ่องเต้ที่ประดับด้วยหินโมราสีแดง เป็นสัญลักษณ์ของอำนาจสูงสุดของฮ่องเต้ มังกรทองห้าเล็บบนหน้าอกมีความสง่างามและทรงพลัง

เมื่อเย่จิ่งอวี้สวมฉลองพระองค์เสร็จ จู่ๆ ก็มีกลิ่นอายดุดันและทรงพลัง อากัปกิริยาของเขาทำให้ผู้คนรู้สึกราวกับว่าถูกภูเขาไท่ซานกดทับ แสดงถึงความสง่างามของเขา

อินชิงเสวียนถูกกดไว้ด้วยกลิ่นอายนี้ จึงก้มศีรษะลงโดยไม่รู้ตัว

หลี่เต๋อฝูตรวจสอบอย่างรอบคอบอีกครั้ง ก่อนที่จะตะโกนสุดเสียง “เตรียมเสด็จ เข้าประชุมเช้า”

เย่จิ่งอวี้ได้ก้าวออกจากประตูตำหนัก ยกฉลองพระองค์แล้วก้าวขึ้นราชรถ

อินชิงเสวียนเหลือบมองตั๋วเงินที่วางอยู่บนโต๊ะ ถึงอย่างไรเย่จิ่งอวี้ก็ได้ตรวจนับแล้ว ดังนั้นจึงดึงออกมาอีกสามใบ แล้วรีบวิ่งไปที่ประตู

ขบวนเสด็จของเย่จิ่งอวี้จากไปแล้ว เสี่ยวอานจื่อจึงรีบเข้ามาดึงแขนนาง

“เมื่อครู่เจ้าเข้าไปทำอะไรในห้อง เจ้าทำให้ข้ากลัวแทบตาย”

อินชิงเสวียนพูดด้วยสีหน้าเศร้าหมอง “อย่าพูดถึงเลย ข้าได้ยินฮ่องเต้พึมพำ คิดว่าเขาป่วย เดิมทีอยากจะเข้าไปดู แต่เขาเกือบจะรัดคอข้าจนตาย”

บัดนี้อากาศเย็นลงบ้างแล้ว อินชิงเสวียนยกคอขึ้น บนนั้นกลับมีรอยสีม่วงคล้ำปรากฏ

เสี่ยวอานจื่อให้กำลังใจและพูดว่า “บางทีฮ่องเต้อาจฝันร้ายอีกแล้วกระมัง”

เขามองไปรอบๆ และกระซิบ “ข้าได้ยินมาว่าตอนที่ไท่เฟยเสียชีวิตมีเลือดออกทั้งเจ็ดทวาร น่ากลัวมาก ตอนนั้นฮ่องเต้ยังทรงพระเยาว์ มีอายุเพียงไม่กี่ชันษา เมื่อได้เห็นด้วยตาตนเองคงเหลือเงาร้ายไว้ มักจะฝันร้ายตลอด ต้องโทษที่ข้าประมาท ลืมบอกเรื่องนี้กับเจ้า ถ้าฮ่องเต้ฝันร้ายก็ห้ามไปปลุกอีก เพียงแค่คอยเฝ้าอยู่ข้างๆ พระองค์จะค่อยๆ ตื่นขึ้นเอง”

“หา! หรือว่าไท่เฟยถูกวางยาพิษตาย”

อินชิงเสวียนถามด้วยความประหลาดใจ

เสี่ยวอานจื่อรีบเอามือปิดปากนางอย่างรวดเร็ว

“เรื่องนี้ห้ามพูดไร้สาระ ต่อไปก็ห้ามพูดถึงอีก”

อินชิงเสวียนพยักหน้าอย่างรวดเร็ว แล้วดึงมือเขาออก

แต่ก็คิดอยู่ในใจว่า การแก่งแย่งชิงดีในวังหลวงที่แสดงกันในละครโทรทัศน์ส่วนใหญ่นั้นเป็นเรื่องจริง ไม่นึกว่าวังหลังจะเกิดเรื่องน่าเศร้าเช่นนี้ได้จริงๆ

หากเสียชีวิตด้วยอาการป่วยตามธรรมชาติ คงไม่มีเลือดออกทวารทั้งเจ็ดที่น่ากลัวเช่นนี้แน่นอน

หลังจากจินตนาการภาพของไท่เฟย อินชิงเสวียนก็อดตัวสั่นเทิ้มไม่ได้

“พวกเรากลับไปนอนตอนนี้ได้หรือไม่”

เสี่ยวอานจื่อโบกมือของเขา “กลับกันเถอะ”

ทั้งสองกลับไปที่ห้องพักของขันที อินชิงเสวียนง่วงมาก พอหัวถึงหมอนก็หลับทันที