สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 72

ยายหลี่พูดอย่างอ่อนใจ “ระยะนี้องค์ชายน้อยอารมณ์รุนแรงขึ้นมากเพคะ”

“คงเป็นเหมือนพ่อสารเลวของเขานั่นแหละ”

อินชิงเสวียนกินแตงโมไปสองชิ้น ในที่สุดก็รู้สึกเย็นลงไปบ้าง จากนั้นนางก็ถามด้วยความเป็นห่วง “พวกเจ้ายังมีของกินพอหรือไม่”

อวิ๋นฉ่ายกล่าวด้วยใบหน้ามีความสุข “พระสนมไม่ต้องเป็นห่วง ทุกอย่างเพียงพอแล้ว สำหรับเนื้อ หม่อมฉันก็ทำเป็นเนื้อสับเก็บไว้ในน้ำเย็น เตรียมไว้สำหรับทำเกี๊ยวคืนนี้”

อินชิงเสวียนพยักหน้าและกล่าวว่า “ทำเกี๊ยวก็ดี ข้าก็อยากกินเกี๊ยวเหมือนกัน จริงสิ คืนนี้ข้าจะพักที่วังเย็น แล้วจะออกจากวังพรุ่งนี้เช้า”

นางรับตัวเจ้าหมาน้อยมา เปิดปุ่มให้ตุ๊กตาดนตรีทำงาน แล้วตุ๊กตาดนตรีก็เปล่งเสียงเพลงและเริ่มเต้นรำ

เจ้าหมาน้อยถูกดึงดูดทันที ดวงตาสีเข้มของเขาเปิดกว้าง แพขนตาหนาราวกับพัดเล็กๆ ขยับไปมา ดูหนาฟูและน่ามองมาก

เขายื่นมือเล็กๆ ออกมา ชี้ไปที่ตุ๊กตาดนตรี แล้วเริ่มพูดอ้อแอ้ที่ไม่มีผู้ใดเข้าใจ จากนั้นโบกมือเล็กๆ อย่างมีความสุข ราวกับกำลังเต้นรำกับตุ๊กตาดนตรี

ยายหลี่เองก็มองดูของเล่นด้วยความประหลาดใจ “พระสนมเก่งกาจจริงๆ”

อวิ๋นฉ่ายก็เดินมาดู จ้องมองที่ตุ๊กตาดนตรี ไม่รู้ว่าสิ่งนี้เคลื่อนไหวอย่างไร

ยายหลี่รีบถอนสายตากลับมา เมื่อเทียบกับของเล่นแล้ว นางกลับสนใจอินชิงเสวียนมากกว่า

“พระสนม ช่วงนี้ท่านเป็นอย่างไรบ้าง อยู่กับฮ่องเต้ราบรื่นดีหรือไม่”

อินชิงเสวียนพูดด้วยสีหน้าไม่มีความสุข “ก็ไม่นับว่าดีนัก เอะอะก็ต้องคุกเข่าตลอด น่าเบื่อจริงๆ”

ยายหลี่รีบพยายามปลอบใจนาง “ตราบใดที่ฮ่องเต้ไม่ทราบฐานะของพระสนมก็ดีแล้ว หากได้รับความไว้วางใจจากฮ่องเต้ ถึงไม่มีเงินทอง พวกเราก็สามารถออกจากวังได้”

อินชิงเสวียนพยักหน้า

“นั่นก็จริง หากนับรวมพรุ่งนี้ ข้าก็ออกจากวังได้แล้วสองครั้ง ถ้าข้าออกไปอีกหลายๆ ครั้ง ก็น่าจะคุ้นเคยกับทหารองครักษ์ที่เฝ้าประตูวังหลวงได้ ถ้าจะออกไปอีกก็ไม่ใช่ปัญหาแล้ว”

อวิ๋นฉ่ายอดกังวลไม่ได้ “ถ้าเกิดองค์ชายน้อยตื่นขึ้นตอนที่อยู่หน้าประตูวัง จะเป็นอย่างไรเพคะ”

ยายหลี่ถลึงตามองนางทันที

“อย่าพูดไร้สาระ ผู้ใดต่างก็บอกว่าพูดถึงเรื่องดีมักไม่ศักดิ์สิทธิ์ พูดถึงเรื่องร้ายมักจะศักดิ์สิทธิ์”

อินชิงเสวียนเหลือบมองที่เจ้าหมาน้อยแวบหนึ่ง แล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่เป็นไร ตราบใดที่ให้นมเจ้าเด็กดื้อจนอิ่มพี เขาจะไม่ร้องไห้”

ยายหลี่กล่าวว่า “พระสนมพูดถูก องค์ชายน้อยจะเข้านอนทุกครั้งที่อิ่ม และจะต้องนอนหนึ่งชั่วยามถึงจะตื่น หากไม่มีเสียงดัง เขาก็จะไม่ตื่น”

อินชิงเสวียนอุ้มเจ้าหมาน้อยในอ้อมแขนโยกเยกไปมา แล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “เจ้าเด็กดื้อ ในที่สุดวันที่เราจะออกไปข้างนอกก็ใกล้เข้ามาแล้ว”

บางทีเมื่อสัมผัสได้ถึงความอารมณ์ดีของอินชิงเสวียน เจ้าหมาน้อยก็เริ่มมีความสุข เตะขาอ้วนป้อมขึ้นลง

อินชิงเสวียนแทบจะจับเขาไว้ไม่อยู่ เหงื่อออกไม่รู้ตัว

“ไม่ไหวแล้ว ข้าต้องไปอาบน้ำแล้ว ร้อนจะตายอยู่แล้ว”

ยายหลี่อุ้มเจ้าหมาน้อยขึ้นมา แล้วพูดเหมือนนึกอะไรขึ้นได้ “พระสนม น้ำพุวิญญาณที่อยู่ข้างนอกของพวกเราหมดแล้ว นอกจากใช้ชงนมให้องค์ชายน้อยแล้ว ที่เหลือก็ใช้อาบน้ำให้เขาด้วย”

“ข้ารู้แล้ว ประเดี๋ยวข้าจะเอามาเพิ่ม”

อินชิงเสวียนกลับไปที่ห้องด้านใน แทบรอไม่ไหวที่จะเข้าไปในมิติ

หลังจากอาบน้ำพุวิญญาณที่มีกลิ่นหอมแล้ว ก็รู้สึกสดชื่นขึ้นมาก

เมื่อนางออกมา นางได้แบ่งน้ำพุวิญญาณออกมาด้วย จากนั้นจึงนำยาแก้ไข้และแผ่นแปะลดไข้ออกมา เก็บไว้สำหรับเจ้าหมาน้อย

อวิ๋นฉ่ายเริ่มสับต้นหอมผสมไส้เกี๊ยวแล้ว วันนี้เมื่ออวิ๋นฉ่ายรู้ว่าเจ้านายของตนจะพักอยู่ในวังเย็น จึงตั้งใจทำสุดฝีมือ

อินชิงเสวียนรับใช้เย่จิ่งอวี้มาหลายวันแล้ว นางก็เหนื่อยล้าทั้งกายและใจ เมื่อกลับมาที่วังเย็น ในที่สุดก็ได้เพลิดเพลินกับความรู้สึกของการถูกผู้อื่นรับใช้

หลังจากกินเกี๊ยวไปหนึ่งจาน ก็นำผลไม้ออกมาถาดใหญ่ และนอนบนเปลญวนรับลมยามเย็น ช่างเป็นอะไรที่สุขสบายมาก

หากไม่ใช่เพราะเงิน อินชิงเสวียนคงอยากจะอยู่ในวังเย็นไม่ออกไปข้างนอกจริงๆ

เพียงแต่ว่าตอนนี้วังเย็นถูกเปิดเผยแล้ว ถ้านางไม่ออกไป เจ้าหมาน้อยจะไม่ปลอดภัย

ถ้ารู้เช่นนี้ คงหาเหตุผลเรื่องอื่นดีกว่า