อินชิงเสวียนแหวเบาๆ “ไม่เอาหรอก ท่านรีบไปอาบเถอะ”
เย่จิ่งอวี้กางแขนออก โอบอินชิงเสวียนไว้ในอ้อมแขน
“วันนี้ ต้องทำตามข้า”
เพียงออกแรงส่งที่ปลายเท้า คนก็ตกลงไปในน้ำ
อินชิงเสวียนอุทาน ต่อต้านเย่จิ่งอวี้พลัน ทำให้กระโปรงคาดอกเปียกทันที
“คนบ้า”
เย่จิ่งอวี้จับเอวบางของนางแน่น ริมฝีปากอันอบอุ่นประทับบนลำคอของอินชิงเสวียน
“นี่คือคำพูดจากใจของเสวียนเอ๋อร์งั้นหรือ”
เสียงพึมพำดังข้างหู อินชิงเสวียนรู้สึกราวกับว่าหัวใจถูกไฟฟ้าช็อต จั๊กจี้ไร้เรี่ยวแรง รีบหดคอทันที
“อาอวี้ เลิกกวนได้แล้ว”
ทว่าเย่จิ่งอวี้ไปปิดริมฝีปากของนางแล้ว
“เสวียนเอ๋อร์ ข้าคิดถึงเจ้า”
ลมหายใจอบอุ่นห่อหุ้มอินชิงเสวียนทันที เสียงแสกสากของแพรฝ้ายพลันดังก้องในมิติอันเงียบสงบ เสื้อผ้าของทั้งสองถูกทำลายเป็นชิ้นๆ นับไม่ถ้วนด้วยกำลังภายในของเย่จิ่งอวี้
การต่อต้านของอินชิงเสวียนกลายเป็นเสียงครางกระเส่าในไม่ช้า...
วันถัดมา
อินชิงเสวียนลืมตาขึ้น เห็นเย่จิ่งอวี้กำลังนั่งสมาธิข้างบ่อน้ำพุวิญญาณ เนื่องจากเสื้อผ้าขาดเป็นชิ้นๆ ร่างทั้งร่างของเขาจึงเปลือยเปล่าโดยสิ้นเชิง
เมื่อมองไปที่อกผายไหล่ผึ่งนั้น อินชิงเสวียนหน้าแดงทันที รีบไปแลกเสื้อผ้าโบราณในยุคปัจจุบันจากมิติทันที
แม้ว่าแบบชุดจะแตกต่างจากเสื้อคลุมของต้าโจวเล็กน้อย แต่ก็ถือว่าพอใช้ได้
นางเปลี่ยนชุดในร้านค้าสะสมคะแนนจนเสร็จเรียบร้อย แล้วเดินเร็วๆ ไปอยู่ข้างหลังเย่จิ่งอวี้ วางชุดผ้าต่วนสีดำบนไหล่ของเขา แล้วหันหน้าไปอีกด้าน
“เราควรออกไปข้างนอกแล้ว”
เย่จิ่งอวี้ค่อยๆ ลืมตาขึ้น เห็นอินชิงเสวียนสวมกระโปรงคาดอกสีชมพูจางๆ ยืนอยู่ข้างหลังตัวเอง ประดุจเกสรดอกไม้แรกแย้ม รูปร่างสะโอดสะอง ท่วงท่าอ่อนช้อย
ใบหน้างานดั่งหยกปราศจากเครื่องประทินโฉม แต่ยังคงงดงามหยาดเยิ้มมิเสื่อมคลาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ยังอัพไม่จบเลย หลายเรื่องเลย อัพมาครึ่งทางแล้วทำไมหยุดอัพดื้อๆค่ะ...
จะอัพเมื่อไหร่คะ...
มาต่อเร็วๆนะแอด...
หยุดอีกแล้ว...
กระหม่อม หม่อมฉัน สลับมั่วไปหมด...
มาอ่านต่อกันเร็วๆ แอดกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณค่ะ...
สนุกมาก น่าติดตามมาก เขียนและแปลได้ดีจริงๆ ดีใจที่กลับมาลงต่อ อัพเดตเรื่อยๆ วันละหลายๆ ตอน นะคะ...
หยุดชะงักลงตรงบทนี้ ต่อหรือพอเพียงแค่นี้😁...
หยุดแค่นี้หรือไปต่อ😁...
อัพต่อรออยู่ค่ะ...