สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 739

เย่จิ่งหลานปั้นเรื่องว่า “ในสำนักของเรามีคนมากเกินไป ไม่สามารถอาศัยอยู่บนชายฝั่งทะเลเป่ยไห่ได้หมด อาจารย์ของข้ามาจากที่เดียวกับเจ้าสำนักเซี่ยว จึงมาอาศัยอยู่ที่นี่ชั่วคราว”

โมริตะคาวาสึบาเมะมีสีหน้าประหลาดใจ

“เป็นเช่นนี้นี่เอง ได้ยินชื่อหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์มานานแล้ว ไม่ทราบว่าคุณชายน้อยสามารถช่วยแนะนำข้าให้เจ้าสำนักเซี่ยวได้หรือไม่”

ทว่าอดไม่ได้ที่จะสบถเสียงดังในใจ

เห็นได้ชัดว่าเจ้าเด็กเปรตนี่คุยโม้อยู่ เมื่อวานเขาถามเรื่องนี้ที่เหลาสุราแล้ว ไม่มีใครเคยได้ยินเกี่ยวกับคณะก้งฉิงแห่งฮว๋าเซี่ยเลย แต่ตอนนี้เขาต้องการใช้ประโยชน์จากเจ้าเด็กเปรตนี่ จึงต้องแสร้งยิ้มอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน

เย่จิ่งหลานกลอกตาแล้วพูดว่า “เจ้ากับข้าเจอกันครั้งแรกเหมือนรู้จักกันมานาน ย่อมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว พอดีคืนนี้ทุกสำนักต้องไปหารือในสำนักเซียวเหยาคืนนี้ ถ้าคุณชายน้อยว่าง ก็สามารถเข้าไปร่วมครึกครื้นได้”

จู่ๆ ใบหน้าของโมริตะคาวาสึบาเมะก็สว่างขึ้นด้วยความดีใจ

“เช่นนั้นก็ดีเลย”

เย่จิ่งหลานยิ้มและพูดว่า “ไม่ต้องเกรงใจ เราจะไปรวมตัวกันที่สำนักเซียวเหยา เวลานั้นข้าจะแนะนำผู้อาวุโสในยุทธจักรเหล่านั้นกับเจ้า”

โมริตะคาวาสึบาเมะประกบมือคำนับพูดว่า “ขอบคุณมาก ข้ามาที่นี่เพื่อผูกมิตรกับจอมยุทธ์ในยุทธจักร ได้รับการช่วยเหลือจากคุณชายน้อยคนนี้ นับเป็นโชคดีอย่างยิ่ง”

แล้วจึงถามว่า “แล้วคุณชายน้อยจะไปไหนรึ”

เย่จิ่งหลานพูดช้าๆ “ไปจับสัตว์ทะเล”

โมริตะคาวาสึบาเมะอยากรู้พอดีว่าที่ชายทะเลมีค่ายกลอะไร จึงพูดว่า “ข้าโตขนาดนี้แล้ว ยังไม่เคยเห็นทะเลมาก่อน ไม่ทราบว่าจะไปกับคุณชายน้อย เปิดหูเปิดตาได้หรือไม่”

เย่จิ่งหลานหัวเราะอย่างชั่วร้าย

“แน่นอน”

ในเมื่อเขาเต็มใจที่จะติดตาม ก็ให้เขาได้ลิ้มรสอานุภาพของแหไฟฟ้า อุตส่าห์ได้จะพบกับพวกโง่เขลาเบาปัญญาเช่นนี้ ถ้าไม่เล่นด้วยสักหน่อย มิน่าเสียดายแย่หรือ

ทั้งห้าคนมาที่ชายหาด เย่จิ่งหลานขยิบตาให้หวังซุ่น ให้เขาดึงดูดความสนใจของทั้งสามคน ส่วนตัวเองกดสวิตช์ไฟฟ้า

โมริตะคาวาสึบาเมะชี้ไปที่กังหันลม แล้วถามหวังซุ่น

“ที่ตั้งตระหง่านอยู่นั่นคือสิ่งใดรึ”

หวังซุ่นตอบว่า “นี่คือกังหันลมไว้สำหรับให้ศิษย์หญิงไว้เล่น”

โมริตะคาวาสึบาเมะสับสนเล็กน้อย

“ศิษย์หญิงของพวกเจ้าที่นี่ ค่อนข้างสบายดีนะ”