สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 785

เจ้าสำนักเซี่ยวพูดออกมาหนึ่งประโยค จากนั้นก็ลอยตัวขึ้นไปบนหลังคาบ้าน

เขาถ่ายทอดความแข็งแกร่งภายในของเขาอย่างลับๆ และเสียงของเขาหนาทึบราวกับภูเขา เป็นเหมือนคลื่นยักษ์ที่สั่นไหวและไหลออกไปทุกทิศทาง

“ไอ้สารเลวที่ปิดบังหน้าตา ตอนนี้ยังไม่กล้าแม้แต่จะปรากฏตัวใช่หรือไม่ ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ยังไม่รีบไสหัวออกไปจากเป่ยไห่อีก หากเจ้ายังกล้าดื้อดึงหลงผิด ข้าจะหั่นร่างของเจ้าเป็นหมื่นชิ้นและบดให้เป็นผุยผง”

กลางคืนที่เงียบสงบ ไร้ซึ่งเสียงตอบกลับ

เจ้าสำนักเซี่ยวหรี่ตาลง เพิ่มประสาทสัมผัสของร่างกายให้มากที่สุด

กลางดึก เขากระโดดเข้าไปในเรือน

“กลับไปนอนเถอะ คนคนนั้นคงไม่อยู่แล้วล่ะ เขาเพียงต้องการใช้กลิ่นคาวเลือดในการกระตุ้นความคิดของเจ้า ตราบใดที่จิตใจของเจ้านิ่งสงบเหมือนน้ำ เขาก็สิงร่างของเจ้าไม่ได้หรอก”

เย่จิ่งอวี้ยกมือขึ้นคารวะ และพูดเสียงเรียบว่า “เจ้าสำนักเซี่ยวก็รีบพักผ่อนเถอะขอรับ!”

เจ้าสำนักเซี่ยวมองเขาแล้วพูดว่า “ไอ้เด็กนี่ ผ่านมานานขนาดนี้แล้วยังไม่เรียกข้าว่าท่านตาอีกหรือ?”

เย่จิ่งอวี้ชะงักฝีเท้าในทันที

เมื่อย้อนนึกว่ามาเป่ยไห่หลายวันแล้ว เจ้าสำนักเซี่ยวดูแลเขาและอินชิงเสวียนในทุกเรื่อง มันเป็นความรักในครอบครัวที่เขาไม่เคยสัมผัสมาก่อนจริงๆ

เสวียนเอ๋อร์บอกกับเขาเสมอว่า ในการเป็นมนุษย์นั้นต้องรู้จักคิดในมุมมองของคนอื่นบ้าง หากเขาเป็นเจ้าสำนักเซี่ยว เห็นว่าลูกสาวของตัวเองถูกขังไว้ในตำหนักลึก น้ำตาอาบแก้มตลอดทั้งวัน อาจจะไประบายความโกรธต่อผู้อื่นก็ได้

สิ่งที่เจ้าสำนักเซี่ยวก็ไม่ผิด เพียงแต่วิธีการสุดโต่งเกินไปหน่อย

เมื่อนึกถึงตลอดสองวันที่ผ่านมา เขาวิ่งวุ่นไปทั่วสารทิศเพื่อตัวเองอยู่ตลอดวัน หัวใจที่ผนึกไว้ด้วยน้ำแข็งก็ค่อยๆ คลายลง

เขาหันกลับมาและแสดงความเคารพต่อเจ้าสำนักเซี่ยว

“ท่านตาก็ต้องดูแลสุขภาพด้วย จิ่งอวี้ขอตัวลา”

เย่จิ่งอวี้พูดจบก็รีบเดินเข้าด้านในอย่างรวดเร็ว

เจ้าสำนักเซี่ยวเอามือไพล่หลังและมองไปที่เย่จิ่งอวี้ ใบหน้าที่แสร้งทำเป็นเคร่งขรึมก็ผ่อนคลายลงในพริบตา มุมปากก็ค่อยๆ ยกขึ้น แต่กลับก่นด่าออกมาเสียงดังว่า

“ไอ้เด็กนี่!”

ด้านในห้องฝั่งตะวันออก เซี่ยวอิ๋นหวนถือดาบยาวไว้ในมือ ยืนอยู่หน้าประตู กลั้นหายใจและฟังเสียงภายนอก