เย่จิ่งอวี้พูดปลอบใจว่า “วางใจเถอะนะ เสด็จอาไม่ใช่คนที่ไร้ซึ่งเหตุผล อีกทั้งนางหายตัวไปนานขนาดนั้น หากต้องการตามหาก็ไม่ต่างจากงมเข็มในมหาสมุทร ไม่ใช่เรื่องที่สามารถสืบหาได้ชั่วข้ามคืน”
อินชิงเสวียนยิ้มอย่างทำอะไรไม่ได้
“เป็นเช่นนั้นอย่างแท้จริงเพคะ ช่างเถอะ ไม่ต้องคิดเรื่องเหล่านี้แล้ว ข้าจะให้ฟางรั่วไปตามหาชางบ้านมาต่อเรือ อาอวี้ยังไม่บอกข้าเลยนะ ท่านสามารถปลดวิชาสะกดเส้นลมปราณได้หรือไม่?”
การใช้ชีวิตในโลกยุทธภพ การสามารถอยู่ได้โดยไร้วิทยายุทธ์ แม้ฟางรั่วยินยอมที่จะติดตามนาง อินชิงเสวียนก็ต้องแสดงความรับผิดชอบต่อนาง
เย่จิ่งอวี้รู้สึกเสียใจเล็กน้อย
“ข้าปลดไม่เป็นหรอก ข้าจะช่วยถามท่านตาให้เสวียนเอ๋อร์นะ วิชาสะกดเส้นลมปราณก็เป็นหนึ่งในวิชาที่เลิศล้ำที่สุดของหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์ ท่านตาเป็นเจ้าสำนัก เขาต้องเข้าใจมากกว่าข้าแน่นอน”
อินชิงเสวียนเลิกดวงตาที่สดใสราวสายน้ำ และมองไปที่เย่จิ่งอวี้ด้วยใบหน้าที่เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม
“ข้าไม่ได้ฟังผิดไปใช่หรือไม่ อาอวี้เรียกว่าท่านตางั้นหรือ?”
เย่จิ่งอวี้กระแอมไอแล้วพูดว่า “เจ้าสำนักเป็นผู้มีบุญคุณต่อท่านแม่ของ ยิ่งมีบุญคุณที่เลี้ยงดูท่านแม่ ข้าเรียกเขาว่าท่านตาก็คงไม่มากเกินไป”
อินชิงเสวียนพูดด้วยใบหน้าหยอกล้อว่า “ข้าไม่ได้พูดว่าเรียกไม่ได้เสียหน่อย เพียงแต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดอาอวี้จึงเปลี่ยนท่าทีกะทันหันเช่นนี้ หรือว่าเกิดเรื่องที่ข้าไม่รู้?”
“มีที่ไหนกันเล่า จู่ๆ ข้าก็แค่รู้สึกว่า ผู้เป็นปัญญาชนควรมีจิตใจกว้างขวาง ไม่ควรคิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องเพียงแค่นี้”
“ชิ ข้าไม่เชื่อ”
เสี่ยวหนานเฟิงที่กำลังปีนป่ายอยู่อีกด้านก็เชิดใบหน้าเล็กๆ ขึ้นทันที และพูดด้วยเสียงเล็กเสียงน้อยว่า “ไม่เชื่อเชื่อ”
อินชิงเสวียนหัวเราะร่วน ยื่นมือไปอุ้มเจ้าเด็กอ้วนขึ้นมา
“เช่นนั้นเจ้าเชื่อเรื่องใดกันเล่า?”
นางใช้นิ้วจิ้มใบหน้าเล็กๆ ที่อ้วนท้วนของเขา
เสี่ยวหนานเฟิงรู้สึกจั๊กจี้ จึงหดคอกลับในทันที
“กิน กินหวานๆ”
เมื่อนึกถึงรสชาติหวานหอมของแคนตาลูป เสี่ยวหนานเฟิงก็ขมุบขมิบปากเล็กๆ ดวงตาของเขาโค้งราวกับพระจันทร์เสี้ยว มองท่านแม่ของเขาด้วยสายตาที่คาดหวัง
“เจ้าแมวน้อยจอมตะกละ อยากกินก็ไปหาอวิ๋นฉ่ายสิ แต่ห้ามกินเยอะเกินไป รู้หรือไม่?”
เสี่ยวหนานเฟิงขานรับเสียงใส จากนั้นขาเล็กที่อ้วนท้วนก็วิ่งออกไปในทันที
เย่จิ่งอวี้มองลูกชายด้วยรอยยิ้ม
“จ้าวเอ๋อร์ดื่มน้ำพุวิญญาณมาตลอด ไม่สามารถใช้มาตรฐานของเด็กธรรมดามาวัดกับเขาได้ แม้จะกินเยอะหน่อยก็คงไม่เป็นไร”
“โตตามธรรมชาติจะดีกว่าเพคะ ลำไส้และกระเพาะของเด็กยังเปราะบางมาก หากป่วยขึ้นมาก็จะลำบาก”
ประโยชน์ของน้ำพุวิญญาณ ไม่ได้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนในร่างกายของเสี่ยวหนานเฟิง อินชิงเสวียนจึงไม่รู้ว่าลูกชายของเขาเติบโตถึงระดับไหนแล้ว ปลอดภัยไว้ก่อนจะดีที่สุด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ยังอัพไม่จบเลย หลายเรื่องเลย อัพมาครึ่งทางแล้วทำไมหยุดอัพดื้อๆค่ะ...
จะอัพเมื่อไหร่คะ...
มาต่อเร็วๆนะแอด...
หยุดอีกแล้ว...
กระหม่อม หม่อมฉัน สลับมั่วไปหมด...
มาอ่านต่อกันเร็วๆ แอดกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณค่ะ...
สนุกมาก น่าติดตามมาก เขียนและแปลได้ดีจริงๆ ดีใจที่กลับมาลงต่อ อัพเดตเรื่อยๆ วันละหลายๆ ตอน นะคะ...
หยุดชะงักลงตรงบทนี้ ต่อหรือพอเพียงแค่นี้😁...
หยุดแค่นี้หรือไปต่อ😁...
อัพต่อรออยู่ค่ะ...