สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 800

เมื่ออินชิงเสวียนหันกลับมา ก็เห็นเฮ่อฉางเฟิงที่กำลังแสดงสีหน้ายินดีทันที

เขายืนอยู่ข้างเรือ โบกมือให้อินชิงเสวียนอย่างแรง ราวกับว่ากลัวว่าจะไม่มีใครเห็น

หยวนเป่าที่อยู่ข้างๆ เขากระซิบด้วยเสียงแผ่วเบา “แม้ว่าข้าจะพบกับเจ้าเมือง ก็ไม่เคยเห็นคุณชายแสดงท่าทางสนิทสนมแบบนี้มาก่อน”

เฮ่อฉางเฟิงหันกลับมาและตบหน้าเขา

“ขืนกล้าพูดไร้สาระอีก ข้าจะใช้เข็มเย็บปากเจ้าซะ”

ชายคนนั้นได้หิ้วเสื้อคลุม และเดินข้ามโขดหินก้อนใหญ่ริมทะเลไปหาอินชิงเสวียน

หยวนเป่าคลำศีรษะป้อย โชคดีที่คุณชายไม่ได้โกรธจริงๆ ไม่เช่นนั้นเขาจะต้องถูกตบหัวดังเพียะเพราะความโง่เขลาของเขา

เย่จิ่งหลานก็หยุดชะงัก และขมวดคิ้วเช่นกัน

“คนป่านี่มาจากไหนอีก”

อินชิงเสวียนเอื้อมมือไปหยิกเขา

“คนป่าหมายความว่าอย่างไร สูบบุหรี่อยู่ก็ไม่สามารถอุดปากเจ้าได้!”

หลังจากพูดจบก็หันไปหาเฮ่อฉางเฟิงด้วยรอยยิ้ม

“ทำไมคุณชายถึงมาที่ชายหาดได้”

“มาที่เป่ยไห่ทั้งที หากไม่ได้มาเห็นความยิ่งใหญ่และความงามของท้องทะเล จะต้องเสียใจอย่างยิ่ง คิดไม่ถึงว่าแม่นางอินก็อยู่ที่นี่ด้วย แม่นางอินและข้าน้อยมีชะตาต้องกันจริงๆ”

มุมปากของเฮ่อฉางเฟิงยกขึ้นเล็กน้อย สีหน้าแววตาเต็มไปด้วยความสุขที่ปิดไม่มิด

เย่จิ่งหลานมองดูแล้วก็ขัดลูกตา พูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ “ชะตาต้องกันกะผีน่ะสิ”

อินชิงเสวียนเหยียบเท้าของเขาอย่างแรง

กระซิบ “อย่าพูดบ้าๆ ไม่เช่นนั้นขาหมูและหมูทอดซอสเปรี้ยวหวานของเจ้าจะไม่มี”

จากนั้นเย่จิ่งหลานก็จากไปด้วยความโกรธ

เฮ่อฉางเฟิงเหลือบมองเขาแล้วถามว่า “ท่านนี้คือ?”

อินชิงเสวียนพูดอย่างเปิดเผย “นี่คือน้องชายของสามีข้า เขาซนไปหน่อย คุณชายเฮ่ออย่าไปใส่ใจเลย”

นี่คือผู้มีพรสวรรค์ที่นางต้องการรวบรวม ต้องรักษาความสัมพันธ์ที่ดีไว้ก่อน