สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 813

“ฮะ คุณชายรู้จักเขาด้วย?”

หยวนเป่าชะโงกหน้าเข้ามาดูใกล้ๆ แล้วก็ร้องตกใจออกมาทันที

ผู้ชายคนนี้ดูเหมือนโครงกระดูก น่ากลัวจริงๆ

เฮ่อฉางเฟิงไม่สนใจหยวนเป่า เขาก้มลง ดึงผ้าสีดำบนร่างของชายคนนั้นออก เผยให้เห็นหน้าอกที่แนบเนื้อถึงกระดูก บริเวณกลางอกยังมีรอยประทับสีเขียวของนิ้วโป้งยาว

หยวนเป่าเข้ามาดู อดไม่ได้ที่จะพูดด้วยความประหลาดใจ “นี่...นี่คือเจ็ดสิ่งต้องห้ามของเจ้าเมือง! คุณชาย หรือว่า...เขาจะคือรองเจ้าเมืองตู้?”

เฮ่อฉางเฟิงปล่อยมือ นัยน์ตาทั้งคู่ปรากฏเมฆดำเคลือบคลุม

“คิดไม่ถึงว่าเขายังมีชีวิตอยู่ ข้ากลัวว่าเขาจะยังมีชีวิตอยู่ในอนาคต”

หยวนเป่ามองไปที่เฮ่อฉางเฟิงด้วยสีหน้าประหลาดใจ

“คุณชายหมายความว่าอย่างไร รองเจ้าเมืองตู้เขา...เขาตายไปแล้วไม่ใช่หรือ ทำไมยังมีชีวิตอยู่”

หยวนเป่าเหลือบมองไปมาหลายครั้ง แล้วถามว่า “รองเจ้าเมืองตู้เลื่องชื่อเรื่องหล่อเหลา เหตุใดถึงกลายเป็นเช่นนี้”

เฮ่อฉางเฟิงขมวดคิ้วกล่าวว่า “เจ้าก็พูดถึงเจ็ดสิ่งต้องห้ามแล้ว ทำไมยังถึงถามโง่ๆ อีก”

แล้วจึงพึมพำต่อว่า “แผนจักจั่นลอกคราบ ตายเพื่อเกิดใหม่...”

เมื่อพูดไปได้ครึ่งทาง เขาก็หันกลับมา หยวนเป่าที่มีสีหน้าหวาดกลัวอยู่แล้วก็กรีดร้องด้วยความตกใจ

เฮ่อฉางเฟิงยกตบหัวเขาดังป้าบ

“ร้องอะไรนักหนา เขียนจดหมายส่งกลับไปที่เพียวเหมี่ยวอิ๋นเฉิงทันที คราวนี้เรามีเหตุผลเหมาะสมที่จะออกมาเล่นข้างนอกแล้ว”

ดวงตาของหยวนเป่าเป็นประกาย ยกเยี่ยมให้ทันที แล้วพูดด้วยความชื่นชม “สมแล้วที่เป็นคุณชาย ข้าจะไปทำเดี๋ยวนี้”

เฮ่อฉางเฟิงพยักหน้า พอโบกแขนเสื้อ ผ้าสีดำก็คลุมศีรษะของศพทันที

หยวนเป่าถามอีกว่า “ถ้าอย่างนั้นศพนี้...พวกเราจะวางไว้ที่นี่หรือขอรับ”

ดวงตาสีเข้มของเฮ่อฉางเฟิงค่อนข้างซับซ้อน พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก “พาออกไปเถอะ ในเมื่อเขามาจากอิ๋นเฉิง ไม่อาจปล่อยให้ศพของเขาถูกทิ้งอยู่แบบนี้ได้ หาที่เหมาะๆ ในเชิงเขาสักที่ แล้วจัดการฝังเถอะ”