สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 820

หยาดฝนเม็ดใหญ่ร่วงลงมาจากท้องฟ้า กลายเป็นสายฝนพรั่งพรู เปลวไฟบนเรือก็ดับลงอย่างรวดเร็ว แม้จะพบตั้งแต่เนิ่นๆ ว่าไฟไหม้ แต่ก็เสียหายไปหลายส่วน

ของชิ้นใหญ่พวกนี้ไม่ใช่ถูกๆ อินชิงเสวียนทั้งโมโหทั้งปวดใจ

“เป็นไอ้สารเลวคนไหนกันแน่ ถึงชั่วร้ายขนาดจุดไฟเผาเรือ?”

เย่จิ่งอวี้พูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก “คงมีสายลับปะปนเข้ามาในเป่ยไห่ และกบดานอยู่ที่นี่ตลอด เพื่อรอการป้องกันที่หละหลวมในวันนี้”

อินชิงเสวียนเดือดดาลจนหน้าแดง

“ไม่รู้ว่าศิษย์สำนักใดเป็นคนเฝ้าเรือวันนี้ พรุ่งนี้ต้องลงโทษให้หนัก”

ทันทีที่พูดจบ ก็เหมือนจะได้ยินเสียงผ้าสะบัดดังมาจากข้างหลัง

เย่จิ่งอวี้หันหลังซัดฝ่ามือไปทันที

“ผู้ใด”

ชายสวมหน้ากากยิ้มเยาะ

“คนที่ต้องการชีวิตของพวกเจ้า”

“ตายซะ!”

อินชิงเสวียนกำลังโกรธจัด นางแลกความเร็วและพลังจากมิติทันที แล้วเหาะเข้าไปเตะทันที

นอกจากนี้ยังใช้ทักษะช่วงชิงโชคลาภจากคนผู้นี้อีกด้วย

จะสนใจทำไมว่าเขาเป็นใคร ตราบใดที่กล้าลงมือกับตัวเอง ย่อมไม่ใช่คนดีแน่นอน

โมริตะคาวาสึบาเมะรู้สึกได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติ เดิมทีหลังจากตากฝน เขารู้สึกว่าตัวเองมีกำลังภายในท่วมท้น แต่เพียงครู่หนึ่ง ก็รู้สึกถึงความรู้สึกอ่อนแออย่างอธิบายไม่ถูก

และอินชิงเสวียนที่เพราะทักษะช่วงชิงโชคลาภ ในสมองปรากฏกระบวนท่าที่นางไม่เคยเห็นมาก่อน ถึงกับรู้สึกว่ากำลังภายในที่อยู่ในตัวเพิ่มขึ้นเล็กน้อย

ตอนที่ใช้ไม้นี้จัดการกับอาซือหลาน อินชิงเสวียนก็มีความรู้สึกนี้อยู่แล้ว แต่นางไม่รู้จักการหมุนเวียนลมปราณ พึ่งพาพลังแห่งมิติมาโดยตลอด จึงไม่ได้ศึกษามากนัก