สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 821

“อาอวี้ อาอวี้!”

อินชิงเสวียนมองไปที่เย่จิ่งอวี้ด้วยความหวาดกลัว

ในเวลานี้ ประตูห้องถัดไปเปิดออก เสี่ยวหนานเฟิงเดินเตาะแตะออกมาจากห้อง

เขาพุ่งตัวไปหาเย่จิ่งอวี้อย่างมีความสุข ตะโกนด้วยเสียงนุ่มนิ่ม “เด็จพ่อ ลูกคิดถึงเด็จพ่อ!”

อินชิงเสวียนตกใจ ตะโกนอย่างสิ้นหวัง “เสี่ยวหนานเฟิง อย่าไป!”

แต่มันก็สายเกินไปแล้ว เย่จิ่งอวี้หายตัวมาปรากฏต่อหน้าเสี่ยวหนานเฟิง แล้วกระบี่นั้นก็แทงทะลุร่างเล็กๆ จากนั้นมุมปากก็กระตุกขึ้นเป็นรอยยิ้มชั่วร้าย

เขายกกระบี่ขึ้น โดยมีร่างเล็กๆ ของเสี่ยวหนานเฟิงห้อยอยู่บนนั้น เลือดไหลลงมาที่ปลายกระบี่ ย้อมรองเท้าปักดิ้นมังกรทองเป็นสีแดงฉาน

อินชิงเสวียนไม่อาจสาธยายถึงความประหวั่นพรั่นพรึงของตัวเองได้ ยิ่งไม่เข้าใจว่าทำไมเย่จิ่งอวี้ถึงกลายเป็นแบบนี้ ภาพที่ปรากฏสู่สายตาล้วนมีแต่ร่างอันไร้วิญญาณ

ไม่เพียงแต่ศิษย์ในหอแห่งเสียงศักดิ์สิทธิ์เท่านั้น แต่ยังรวมถึงตระกูลอินด้วย อินจ้งถูกมีดยาวตอกร่างติดต้นไม้ ที่ปลายเท้า เป็นซูหมิงหลานที่เอื้อมมือไปที่ต้นไม้ ดวงตาเบิกโพลง ตายตาไม่หลับ

สองพี่น้องตระกูลอินก็ล้มอยู่ข้างๆ แม้แต่เป่าเล่อเอ่อร์ก็ไม่รอด ถัดจากนั้นก็คืออินจื่อลั่วที่ร่างขาดครึ่ง ทั้งตัวของนางเต็มไปด้วยเลือด มองมาที่อินชิงเสวียนด้วยดวงตาแดงก่ำ

“พี่หญิง ช่วยข้าด้วย จื่อลั่วเจ็บจัง!”

“ไม่นะ ไม่นะ!”

เมื่อมองดูสถานภาพอันน่าเวทนาตรงหน้า อินชิงเสวียนก็อดไม่ได้ที่จะถอยกลับไป

เย่จิ่งอวี้ยกกระบี่ยาวขึ้นทั้งๆ ที่มีร่างของเสี่ยวหนานเฟิงติดอยู่ เดินตรงเข้ามาหานางทีละก้าวๆ รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาเผยให้เห็นวิญญาณชั่วร้ายที่ไม่อาจอธิบายได้

“ทำไม ทำไมถึงทำเช่นนี้”

อินชิงเสวียนตะโกนใส่เขาอย่างบ้าคลั่ง

“ข้ายังดีกับท่านไม่พอหรือ ข้ายังดีกับต้าโจวไม่พอหรือ อาอวี้ ทำไมท่านถึงฆ่าทั้งตระกูลข้า ทำไมแม้แต่เสี่ยวหนานเฟิงก็ไม่ละเว้น”

เย่จิ่งอวี้ยังคงเดินช้าๆ เข้าไปหาอินชิงเสวียน รอยยิ้มบนใบหน้าเยียบเย็นเรื่อยๆ

“เจ้าอยากรู้จริงๆ หรือว่าทำไม”