สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 83

อวิ๋นฉ่ายอุทานอย่างตกใจ “พระสนม องค์ชายน้อยพูดอีกแล้ว!”

อินชิงเสวียนก็ได้ยินอย่างชัดเจน เจ้าหนูน้อยพูดออกมาสองคำว่า “อย่าไป”

นางกุมมือจ้ำม่ำของเจ้าหมาน้อย พลางกล่าวด้วยสีหน้าคาดหวังว่า “เด็กดี พูดให้แม่ฟังอีกครั้งสิ”

มองอินชิงเสวียนที่ยิ้มราวกับหมาป่าเจ้าเล่ห์ เจ้าหมาน้อยจึงเปิดปากเล็กๆ แล้วเปล่งเสียงพูด “ไม่ไม่ไม่...”

อินชิงเสวียนไม่ทันตั้งตัวก็ถูกพ่นน้ำลายจนเต็มหน้า

ช่างเถอะ นางคงคาดหวังกับเจ้าหมาน้อยสูงเกินไป

หากเด็กคนนี้สามารถพูดได้ คงถูกมองว่าเป็นปีศาจ

อินชิงเสวียนเช็ดหน้า ขบเบาๆ ที่มือของเจ้าหมาน้อย

“เจ้าเด็กดื้อ เป็นเด็กดีรอแม่อยู่ตรงนี้นะ แล้วพวกเราค่อยไปอาบน้ำกัน”

เจ้าหมาน้อยจั๊กจี้ตรงบริเวณที่ถูกขบ จึงหัวเราะเอิ๊กอ๊ากขึ้นมา

เมื่อเห็นเขาอารมณ์ดี อินชิงเสวียนจึงรีบเข้าไปในห้อง

นางแลกแป้งทาผื่นคันมาตลับหนึ่ง ก่อนจะพบว่ามีเสื้อผ้าเด็กและรองเท้าขายในร้านค้าคะแนนสะสมด้วย

เมื่อก่อนเจ้าหมาน้อยสวมแต่ผ้าอ้อม จะมีเสื้อผ้าสวมใส่หรือไม่ก็ไม่สำคัญ แต่ตอนนี้เขาสามารถวิ่งด้วยรถฝึกเดิน หากจะให้เปลือยกายล่อนจ้อนก็คงจะไม่ดี

โดยเฉพาะรองเท้าที่เขาสวม เป็นรองเท้าที่ยายหลี่ทำขึ้นด้วยผ้าสองสามชิ้น เพื่อสวมบนเท้าเล็กๆ ที่เหมือนอุ้งเท้าหมีสองข้าง ยามวิ่งก็ส่งเสียงดังเอี๊ยดอ๊าด ทั้งดูน่าขันทั้งน่าเศร้าใจ

หากเจ้าของร่างเดิมบนสวรรค์ทราบว่าบุตรชายของตนถูกปฏิบัติเช่นนี้ ไม่รู้ว่าจะรู้สึกทุกข์ใจมากเพียงใด

อินชิงเสวียนถอนหายใจ ก่อนแลกเสื้อผ้าฝ้ายสำหรับเด็กให้เจ้าหมาน้อยหนึ่งชุด และรองเท้าเด็กพื้นนุ่มเป็นพิเศษหนึ่งคู่

ตอนจะออกก็นำผักผลไม้บางส่วนและข้าวสารกับแป้งสาลีออกมาด้วย เพื่อเป็นของตอบแทนอวิ๋นฉ่ายกับยายหลี่ นอกจากนี้ อินชิงเสวียนยังแลกเนื้อหมูแช่แข็งและเนื้อไก่ บวกน้ำพุวิญญาณหนึ่งอ่างใหญ่ ทำให้นางเหนื่อยจนหอบแฮ่กๆ

อวิ๋นฉ่ายได้ยินเสียงเจ้านายจึงรีบเข้าไปช่วยขนของ เมื่อเห็นเสื้อผ้าเด็กจึงกล่าวด้วยความประหลาดใจว่า “พระสนม เซียนอาวุโสมอบให้หรื”

“ใช่”

อินชิงเสวียนพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม

อวิ๋นฉ่ายลูบไปที่เนื้อผ้า ก่อนอุทานว่า “นุ่มมาก ของของท่านเซียนช่างดีจริงๆ”

อินชิงเสวียนหัวเราะแล้วพูดว่า “อาบน้ำให้เจ้าหมาน้อยกันเถอะ วันนี้อากาศร้อนมาก เจ้ากับยายหลี่ต้องดื่มน้ำพุวิญญาณให้มากขึ้น จะได้เลี่ยงโรคลมแดด”

“เจ้าค่ะ”

อวิ๋นฉ่ายย้ายเนื้อและผลไม้ไปยังที่เย็น แล้วเทน้ำพุวิญญาณใส่อ่าง

เจ้าหมาน้อยเห็นน้ำก็รู้แล้วว่าจะได้อาบน้ำแล้ว ทันใดนั้นเขาก็กระโดดโลดเต้นด้วยความยินดี

“หวาหวาหวา!”

เขาโบกกำปั้นน้อยๆ ไปมา ปากก็พูดงึมงำไม่รู้ภาษา

อวิ๋นฉ่ายเดินเข้ามากล่าวว่า “องค์ชายน้อย พระสนมขอเสื้อผ้าชุดใหม่ให้ท่าน ยังมีรองเท้าด้วยนะ อาบน้ำเสร็จพวกเราจะสวมชุดใหม่ให้นะ”

ดวงตาสีดำเล็กๆ ของเจ้าหมาน้อยจ้องตาแป๋ว ก่อนจะคว้าชุดในมือแล้วอ้าปากกัด

อวิ๋นฉ่ายรีบแย่งชุดกลับมา “กัดไม่ได้เพคะ”

เจ้าหมาน้อยแบมือจ้ำม่ำออกแล้วพบว่าของหายไป ท้องเล็กเล็กพลันสั่นสะเทือน ก่อนจะเปล่งเสียงร้องไห้ออกมา

อินชิงเสวียนตกใจ นางรีบเดินเข้าไปอุ้มเจ้าหมาน้อยลงอ่าง

“ไม่ร้องนะ เรามาว่ายน้ำกันเถอะ”

เมื่อเจ้าหมาน้อยแตะน้ำ ขาป้อมๆ จึงเริ่มดีดขึ้นมา