สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์ นิยาย บท 931

อินจ้งตัวสั่นตัวสั่นเทิ้ม น้ำชาไหลหยดออกมาจากมือ

“นาง ตายแล้วจริงๆ หรือ”

“ตายแล้ว”

อินชิงเสวียนพูดด้วยน้ำเสียงสงบราบเรียบ “จูอวี้เหยียนก่อกรรมทำชั่ว จิตสำนึกสูญสิ้น ท่านพ่อคงรู้ว่ากู่ในร่างกายพี่ใหญ่เป็นฝีมือของนาง เป่าเล่อเอ่อร์ก็เช่นเดียวกัน ตัวหายนะแบบนี้ ท่านพ่อยังรู้สึกเสียใจเพราะนางอยู่งั้นหรือ”

หลังจากถามประโยคสุดท้าย อินชิงเสวียนก็รู้สึกว่าตัวเองทำเกินไปหน่อย เจ้าของร่างเดิมดูแลย่าอย่างดี แต่ตัวเองกลับพูดกับพ่อของนางเช่นนี้ จึงอดรู้สึกผิดไม่ได้

ขณะที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่างเพื่อคลี่คลายสถานการณ์ ก็ได้ยินอินสิงอวิ๋นพูดด้วยน้ำเสียงจงเกลียดจงชัง “น้องหญิงใหญ่พูดถูก คนเลวทรามเช่นนาง สมควรตายไปตั้งนานแล้ว ถึงฮ่องเต้จะไม่ลงมือ ข้าก็จะชำระสะสางให้ตระกูลอินเอง”

อินจ้งเงียบอยู่นาน จากนั้นถอนหายใจยาว

“พ่อมิใช่คนที่ไม่แยกแยะผิดถูก ยังรู้ด้วยว่าจูอวี้เหยียนก่อกรรมทำชั่วมากมาย เอาเถอะ ทั้งหมดนี้เป็นเวรกรรมที่นางก่อขึ้นเอง ในเมื่อนางเป็นคนปลูกต้น ก็สมควรต้องรับผลร้ายที่ตามมา พ่อพยายามเต็มที่แล้ว แม้ว่าต้องไปพบกันในปรโลก ก็ไม่มีอะไรต้องละอายใจ”

เมื่อได้ยินสิ่งที่อินจ้งพูด อินชิงเสวียนก็พ่นลมหายใจออก กระแสเสียงนุ่มนวลอ่อนโยนลง

“ท่านพ่อคิดแบบนี้ได้ ลูกก็วางใจเจ้าค่ะ ยามนี้ทุกอย่างคลี่คลายแล้ว ต่อไปนี้ พวกเราทั้งครอบครัวก็จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุข”

อินชิงเสวียนพูดจบก็หันไปหาซูหมิงหลาน

“ได้ยินจากพี่ใหญ่ว่ากิจการการค้าของร้านเราดีมาก ท่านแม่รองคงพะวักพะวนอยู่มากกระมัง ในเป่ยไห่ยังมีสงครามอีก มีของดีไม่มากจริงๆ ข้าซื้อจี้มุกมาแค่บางส่วนเท่านั้น ไม่ทราบว่าท่านแม่รองจะชอบหรือไม่”

อวิ๋นฉ่ายกระวีกระวาดหยิบไข่มุกและปะการังที่อินชิงเสวียนซื้อออกมาทันที

เมื่อครู่กำลังพูดถึงเรื่องสำคัญอยู่ แต่ซูหมิงหลานไม่ได้พูดอะไร นางเป็นสตรีที่รู้จักขอบเขตและรู้สถานการณ์ภาพรวม ย่อมรู้จักหนักเบาเป็นธรรมดา

ตอนนี้เมื่อเห็นอินชิงเสวียนจะเอาของออกมา จึงพูดอย่างใจดี “พวกเจ้าเดินทางไปคราวนี้ก็เพื่อทำงานสำคัญ แต่กลับแบ่งความสนใจมาคิดถึงแม่รองด้วย แม่รองละอายใจจริงๆ ที่บ้านเรียบร้อยดีทุกอย่าง ที่ร้านค้าก็มีคนมาซื้อของเต็มร้านทุกวัน เรื่องบัญชีเหล่านั้น ข้าก็จดบันทึกไว้ทุกรายการ เดี๋ยวจะให้คนนำมาให้เจ้าตรวจสอบ”