ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1022

เมื่อมองไปที่ยาเม็ดบนโต๊ะ นางก็ลองหยิบขึ้นมาดม

กลิ่นยาแรงมาก แต่ดมแล้วก็มิรู้ว่าใช้ทำอะไร

ลั่วเยวี่ยอิงกินยาเม็ดในกล่องก่อนหน้านี้ไปแล้ว

นางคิดว่าความลับของอาจารย์ซ่อนอยู่ในกล่อง มิใช่อยู่ในยาเม็ด

แต่ในกล่องนี้ก็มียาเม็ดเช่นเดียวกัน มันเป็นสิ่งสำคัญหรือไม่?

นางจึงเก็บยาเม็ดไว้

เพราะยาเม็ดนี้อาจใช้ประโยชน์ได้

หลังออกจากพระราชวัง นางเห็นราชาเผ่านอกด่านนั่งอยู่ใต้ต้นไม้บนเนินเขา เงาร่างโดดเดี่ยวและอ่อนแอ ดูอ้างว้างมาก

บัดนี้เมื่อรู้ถึงอีกอัตลักษณ์หนึ่งของตนเอง ลั่วชิงยวนกลับมิรู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเขาอย่างไร

แต่ราชาเผ่านอกด่านเป็นฝ่ายเห็นนางก่อน จึงถามด้วยรอยยิ้มว่า “ออกมารวดเร็วถึงเพียงนี้เลยหรือ? สิ่งที่เจ้าสงสัย ได้คำตอบแล้วหรือ?”

ลั่วชิงยวนเดินไปนั่งลงด้วย

“หลังจากที่ท่านมอบกระบี่งูวิญญาณให้ลั่วอิงแล้ว ท่านเคยพบกับนางอีกหรือไม่?”

ราชาเผ่านอกด่านส่ายหน้าด้วยความเสียใจ “มิได้พบอีกเลย นางคงเกลียดพ่อแล้วจึงมิได้กลับมาอีกเลย”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว “แล้วท่านรู้หรือไม่ว่ามีห้องลับในวัง?”

ราชาเผ่านอกด่านตอบว่า “รู้ แต่พ่อมิเคยเข้าไป”

“เหตุใดหรือ?” ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว

ราชาเผ่านอกด่านมีสีหน้าเศร้าสร้อย มิได้เอ่ยตอบ

แต่ลั่วชิงยวนได้คำตอบทันที “ท่านกลัวที่จะเผชิญหน้ากับความรู้สึกของนางเช่นนั้นใช่หรือไม่?”

ราชาเผ่านอกด่านนิ่งเงียบ

นั่นก็เท่ากับยอมรับ

“ท่านอยากเข้าไปดูหรือไม่?”

ราชาเผ่านอกด่านมีสีหน้าเคร่งขรึมและลังเล

“เช่นนั้นข้าขอตัวลงไปก่อน” ลั่วชิงยวนลุกขึ้นแล้วเดินจากไป

ราชาเผ่านอกด่านเรียกนางไว้ “คืนนี้เป็นพิธีขึ้นครองราชย์ เจ้าไปเตรียมตัวให้พร้อมเถิด”

ลั่วชิงยวนหยุดชะงัก “ทราบแล้ว”

หลังจากลงจากเนินเขา ลั่วชิงยวนหันหลังกลับไปมอง แล้วเห็นว่าราชาเผ่านอกด่านยังคงนั่งอยู่ใต้ต้นไม้