บทที่ 1023 – ตอนที่ต้องอ่านของ ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
ตอนนี้ของ ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย โดย GoodNovel ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนติกทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 1023 จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที
ทันใดนั้นเสียงโห่ร้องก็ดังขึ้น เหล่าสตรีล้อมกองไฟเต้นรำกันอย่างสนุกสนาน เสียงหัวเราะก้องกังวานไปทั่ว
หล่างมู่เดินเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้ช่อใหญ่ในมือ “ข้าขอถวายแด่ท่านราชินีผู้ทรงเกียรติ”
ลั่วชิงยวนรับดอกไม้พลางอมยิ้ม
“หล่างมู่ เมื่อพิธีเสร็จสิ้นแล้ว ข้าจะมอบบัลลังก์ให้เจ้า”
รอยยิ้มบนใบหน้าของหล่างมู่แข็งค้าง “พี่หญิง ข้าจะคอยช่วยเหลือท่าน ท่านมิจำเป็นต้องมอบบัลลังก์ให้ข้าหรอกขอรับ”
ลั่วชิงยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ “แต่ข้าจะต้องกลับไปยังแคว้นเทียนเชวีย ข้าจะอยู่ที่นี่ตลอดไปมิได้”
“หากท่านจะไปก็ไปเถิดขอรับ ไม่มีผู้ใดขัดขวางท่านได้”
“แต่ท่านมิควรมอบตำแหน่งนี้ให้ข้า นี่เป็นตำแหน่งของท่านขอรับ!”
หล่างมู่กล่าวอย่างจริงจัง
ขณะที่ลั่วชิงยวนกำลังจะเอ่ยปาก จู่ ๆ เหยี่ยนหลัวก็รีบวิ่งมา “ท่านราชาต้องการพบกับองค์หญิงหยวนหนิงพ่ะย่ะค่ะ”
ลั่วชิงยวนจึงได้สติและสังเกตเห็นว่าราชาเผ่านอกด่านได้ออกมาแล้ว
นางตามเหยี่ยนหลัวไปยังห้องหนึ่ง แล้วพบราชาเผ่านอกด่านนอนอยู่บนเตียง
ร่างกายอ่อนแออย่างเห็นได้ชัด
“ท่านเป็นอะไรไป?” ลั่วชิงยวนรีบจะตรวจชีพจรให้ทันที
แต่ราชาเผ่านอกด่านกลับผลักมือของนางออก “เวลาของพ่อมาถึงแล้ว”
“หยวนหนิง พ่อรู้ว่าสำหรับเจ้า เผ่านอกด่านมิได้มีความผูกพันลึกซึ้งกับเจ้า”
“ตำแหน่งราชาเผ่านอกด่านก็เป็นสิ่งที่พ่อบังคับให้เจ้ารับไว้”
“แต่เจ้าเป็นอิสระ ไม่มีผู้ใดจะกักขังเจ้า ราชาเผ่านอกด่านทุกคนต่างก็มีประสบการณ์ในการเดินทาง ไม่มีผู้ใดจะถามไถ่”
“พ่อมีเพียงคำขอเดียวเท่านั้น นั่นคือจงคุ้มครองเหล่าชนเผ่า อย่าให้เกิดสงครามอีก พ่อเชื่อว่าเจ้าทำได้”
“เจ้าฟื้นคืนชีพ เจ้ากลับมาอยู่เคียงข้างพ่ออีกครั้ง ทุกอย่างล้วนเป็นการลิขิตจากสวรรค์”
กล่าวจบ ราชาเผ่านอกด่านก็ไอออกมาหลายครั้ง
แล้วกล่าวว่า “หล่างมู่ล่ะอยู่ที่ใด ให้พ่อได้พูดคุยกับหล่างมู่เพียงลำพังเถิด”
ราชาเผ่านอกด่านมิได้ให้โอกาสลั่วชิงยวนตอบ
ลั่วชิงยวนจึงเดินออกจากห้องไป เหยี่ยนหลัวก็ตามออกมาด้วย
“เหตุใดอาการของราชาเผ่านอกด่านจึงทรุดหนักลงอย่างฉับพลันถึงเพียงนี้? พิษในร่างกายของท่าน มิน่าจะกำเริบเร็วเช่นนี้”
เหยี่ยนหลัวมีสีหน้าเคร่งเครียดขณะตอบว่า “พิษในร่างกายของท่านมิอาจระงับไว้ได้อีกต่อไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
กล่าวจบเหยี่ยนหลัวก็หันมามองนาง “เรื่องเหล่านี้ แม้แต่คนในชนเผ่าหรือแม้แต่หล่างมู่ก็มิรู้ ขอท่านโปรดเก็บเป็นความลับด้วยพ่ะย่ะค่ะ”
ลั่วชิงยวนตกใจ “แล้วเหตุใดจึงบอกข้าโดยมิปิดบัง?”
เหยี่ยนหลัวหันไปมองในห้อง “ท่านราชาบอกไว้แล้วว่า สิ่งใดที่ท่านประสงค์จะรู้ ข้าจะต้องตอบตามความจริง”
กล่าวจบ เหยี่ยนหลัวก็คุกเข่าลงอย่างนอบน้อม
“ต่อไปนี้เหยี่ยนหลัวจะรับใช้ท่านผู้เป็นราชาองค์ใหม่ และจะปกป้องท่านจนกว่าชีวิตจะหาไม่พ่ะย่ะค่ะ!”
อารมณ์ของลั่วชิงยวนซับซ้อน
หลังจากฟังเรื่องราวนี้จบ นางมิสามารถบอกได้ว่าใครถูกใครผิด
แต่เป็นความจริงที่ราชาเผ่านอกด่านติดหนี้บุญคุณผู้นำเผ่างูทะยาน นางสูญเสียบุตรสาวไปและชายคนรักก็ยังคงคิดถึงหญิงอื่นอีกคนหนึ่งด้วย
อาจเป็นเพราะเหตุนี้ ราชาเผ่านอกด่านจึงรู้สึกว่าเป็นหนี้บุญคุณต่อนาง จึงมอบบัลลังก์ให้แก่หยวนหนิง
และอาจจะมีเหตุผลอีกประการหนึ่ง คือลั่วชิงยวนในปัจจุบันเป็นบุตรสาวของผู้นำเผ่างูทะยาน แต่ก็เป็นบุตรสาวของลั่วอิงด้วยเช่นกัน
สำหรับราชาเผ่านอกด่าน การมอบบัลลังก์ให้แก่นางนั้นอาจเป็นการชดเชยความเสียใจในใจของเขา
ขณะที่กำลังคิด จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงหล่างมู่ตะโกนดังมาจากในห้อง...
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
อ่านมาสามร้อยกว่าตอน ยอมรับว่านางเอกเป็นคนเก่ง เก่งแต่ทำเรื่องโง่ๆ โง่จนอ่านไปเจ็บอกไป โมโหจนจะเป็นลม ทำเพื่อผู้ชายแบบอิอ๋องไม่รู้กี่รอบ อีกกี่ตอนนางเอกถึงจะฉลาด...
หายไปไหน ไม่อัพหลายวันแล้ว ติดอยู่ตอนที่ 1386 รออ่านนะคะ เป็นกำลังใจให้น๊า...
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...