ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1023

ทันใดนั้นเสียงโห่ร้องก็ดังขึ้น เหล่าสตรีล้อมกองไฟเต้นรำกันอย่างสนุกสนาน เสียงหัวเราะก้องกังวานไปทั่ว

หล่างมู่เดินเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้ช่อใหญ่ในมือ “ข้าขอถวายแด่ท่านราชินีผู้ทรงเกียรติ”

ลั่วชิงยวนรับดอกไม้พลางอมยิ้ม

“หล่างมู่ เมื่อพิธีเสร็จสิ้นแล้ว ข้าจะมอบบัลลังก์ให้เจ้า”

รอยยิ้มบนใบหน้าของหล่างมู่แข็งค้าง “พี่หญิง ข้าจะคอยช่วยเหลือท่าน ท่านมิจำเป็นต้องมอบบัลลังก์ให้ข้าหรอกขอรับ”

ลั่วชิงยวนกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ “แต่ข้าจะต้องกลับไปยังแคว้นเทียนเชวีย ข้าจะอยู่ที่นี่ตลอดไปมิได้”

“หากท่านจะไปก็ไปเถิดขอรับ ไม่มีผู้ใดขัดขวางท่านได้”

“แต่ท่านมิควรมอบตำแหน่งนี้ให้ข้า นี่เป็นตำแหน่งของท่านขอรับ!”

หล่างมู่กล่าวอย่างจริงจัง

ขณะที่ลั่วชิงยวนกำลังจะเอ่ยปาก จู่ ๆ เหยี่ยนหลัวก็รีบวิ่งมา “ท่านราชาต้องการพบกับองค์หญิงหยวนหนิงพ่ะย่ะค่ะ”

ลั่วชิงยวนจึงได้สติและสังเกตเห็นว่าราชาเผ่านอกด่านได้ออกมาแล้ว

นางตามเหยี่ยนหลัวไปยังห้องหนึ่ง แล้วพบราชาเผ่านอกด่านนอนอยู่บนเตียง

ร่างกายอ่อนแออย่างเห็นได้ชัด

“ท่านเป็นอะไรไป?” ลั่วชิงยวนรีบจะตรวจชีพจรให้ทันที

แต่ราชาเผ่านอกด่านกลับผลักมือของนางออก “เวลาของพ่อมาถึงแล้ว”

“หยวนหนิง พ่อรู้ว่าสำหรับเจ้า เผ่านอกด่านมิได้มีความผูกพันลึกซึ้งกับเจ้า”

“ตำแหน่งราชาเผ่านอกด่านก็เป็นสิ่งที่พ่อบังคับให้เจ้ารับไว้”

“แต่เจ้าเป็นอิสระ ไม่มีผู้ใดจะกักขังเจ้า ราชาเผ่านอกด่านทุกคนต่างก็มีประสบการณ์ในการเดินทาง ไม่มีผู้ใดจะถามไถ่”

“พ่อมีเพียงคำขอเดียวเท่านั้น นั่นคือจงคุ้มครองเหล่าชนเผ่า อย่าให้เกิดสงครามอีก พ่อเชื่อว่าเจ้าทำได้”

“เจ้าฟื้นคืนชีพ เจ้ากลับมาอยู่เคียงข้างพ่ออีกครั้ง ทุกอย่างล้วนเป็นการลิขิตจากสวรรค์”

กล่าวจบ ราชาเผ่านอกด่านก็ไอออกมาหลายครั้ง

แล้วกล่าวว่า “หล่างมู่ล่ะอยู่ที่ใด ให้พ่อได้พูดคุยกับหล่างมู่เพียงลำพังเถิด”

ราชาเผ่านอกด่านมิได้ให้โอกาสลั่วชิงยวนตอบ

ลั่วชิงยวนจึงเดินออกจากห้องไป เหยี่ยนหลัวก็ตามออกมาด้วย

“เหตุใดอาการของราชาเผ่านอกด่านจึงทรุดหนักลงอย่างฉับพลันถึงเพียงนี้? พิษในร่างกายของท่าน มิน่าจะกำเริบเร็วเช่นนี้”

เหยี่ยนหลัวมีสีหน้าเคร่งเครียดขณะตอบว่า “พิษในร่างกายของท่านมิอาจระงับไว้ได้อีกต่อไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ”