ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1044

“นั่นเป็นเพียงกลยุทธ์เพื่อยุติสงคราม มหาราชาจารย์เหยียนกลับมิเข้าใจหรือ?”

“มิเช่นนั้นสงครามครั้งนี้จะยุติลงเร็วเช่นนี้ได้อย่างไร?”

เสียงฮือฮาดังขึ้นทั่วบริเวณ

“ใช่แล้ว สงครามครั้งนี้จบลงเร็วกว่าที่คาดไว้มาก”

“แท้จริงแล้วเป็นเพราะลั่วชิงยวนได้เป็นราชาเผ่านอกด่านหรือ?”

มหาราชาจารย์เหยียนโต้แย้งด้วยความโกรธจัด “เจ้าเป็นคนแคว้นเทียนเชวีย เหตุใดจึงได้รับความไว้วางใจจากเผ่านอกด่าน!”

ลั่วชิงยวนตอบกลับอย่างเย็นชา “ข้ามีวิธีของข้า มหาราชาจารย์เหยียนทำมิได้ กลับต้องการล้วงความลับของข้าอีกหรือ?”

“และการเป็นราชาเผ่านอกด่านเป็นเพียงการแก้ปัญหาเฉพาะหน้า บัดนี้ข้ามิใช่ราชาเผ่านอกด่านอีกต่อไปแล้ว”

มหาราชาจารย์เหยียนยังคงพยายามใส่ร้ายนางต่อ

ลั่วชิงยวนขัดจังหวะอย่างเย็นชา “แต่หลังจากที่ได้เป็นราชาเผ่านอกด่าน ข้าก็ได้รับข่าวสารมากมายจากภายในกลุ่มของพวกเขา”

“เมื่อข้ารีบไปที่เมืองผิงหนิง เสบียงในเมืองเกือบจะหมดแล้ว ทหารปล้นอาหารจากชาวบ้าน ซ้ำยังบังคับให้ชาวบ้านออกรบ เพื่อปกป้องตนจากศัตรู ซึ่งปลุกเร้าความขุ่นเคืองในหมู่ราษฎร”

“เงินที่ฝ่าบาททรงอนุมัติเพื่อสร้างป้อมปราการก็ถูกโกง นำไปสร้างแต่สิ่งที่ไร้ประโยชน์”

“แม้กระทั่งเครื่องกระทุ้งหินจำนวนมากที่ฉินเชียนหลี่สั่งให้สร้างขึ้นลับ ๆ ก็ยังถูกคนทรยศเปิดเผย จนถูกกองทัพศัตรูยึดไปหมด”

“นอกจากนี้ยังมีเงินเบี้ยหวัดทหารที่ถูกโกงไปด้วย”

“ทั้งหมดนี้เป็นเพราะมีคนทรยศอยู่ในกองทัพเมืองผิงหนิง พวกเขาสมรู้ร่วมคิดกับองค์หญิงหล่างชิ่นแห่งเผ่านอกด่าน วางแผนจับตัวฉินเชียนหลี่ และใช้วิธีแปลงโฉมปลอมตัวเป็นฉินเชียนหลี่ออกคำสั่งไร้สาระมากมาย เพื่อพยายามใส่ร้ายฉินเชียนหลี่”

“ดังนั้นจึงมีคนสมรู้ร่วมคิดกับเผ่านอกด่านจริง ๆ!”

“และคนผู้นั้นเป็นขุนนางคนสำคัญในราชสำนักด้วย! เป็นผู้มีอำนาจสูงส่ง!”

ลั่วชิงยวนกล่าวจบก็มองไปที่มหาราชาจารย์เหยียน

มหาราชาจารย์เหยียนรู้สึกกระวนกระวายเล็กน้อย เขามิรู้ว่าลั่วชิงยวนตรวจสอบหลักฐานอะไรได้บ้าง แต่หล่างชิ่นตายแล้ว ลั่วชิงยวนน่าจะตรวจสอบอะไรมิได้

ขุนนางในราชสำนักได้ฟังแล้วต่างตกใจและโกรธแค้น

คนที่โกรธแค้นที่สุดก็คือแม่ทัพใหญ่ฉิน

“เป็นฝีมือผู้ใดกันแน่! หากมิได้กำจัดคนชั่วผู้นี้ ความแค้นจะไม่มีทางสงบลงได้!”

ฟู่จิ่งหานก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อยจึงรีบถาม “พระชายาแห่งตำหนักอ๋อง เจ้ามีหลักฐานอะไรที่ตรวจสอบได้บ้างหรือไม่?”

ลั่วชิงยวนหยิบสมุดเล่มหนึ่งออกมา

แล้วถวายแด่จักรพรรดิ