ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1053

“เช่นนั้นก็ดี จะได้มิต้องรบกวนท่านเซียนฉู่อีกต่อไปแล้ว”

ลั่วชิงยวนคิดว่าจะส่งฟู่เฉินหวนออกไปได้แล้ว

แต่ปรากฏว่าฟู่เฉินหวนกลับพูดว่า “นานแล้วที่เรามิได้นั่งดื่มสุราด้วยกัน คืนนี้แสงจันทร์งดงามนัก มาดื่มกันสักสองสามจอกดีหรือไม่?”

ซ่งเชียนฉู่รีบลุกไปยังห้องครัวหลังบ้านเพื่อนำถ้วยสุรามา

“เช่นนั้นหม่อมฉันขอตัวไปพักผ่อนก่อน ท่านทั้งสองโปรดสนทนากันตามอัธยาศัยเถิดเพคะ”

ซ่งเชียนฉู่กลับไปยังห้องของตน

ฟู่เฉินหวนและลั่วชิงยวนจึงดื่มสุราด้วยกัน

ฟู่เฉินหวนถามซ้ำอีกครั้งว่า “ท่านเซียนฉู่ ช่วยตรวจดูให้ข้าอีกครั้งเถิด ว่าข้าถูกวางยาพิษหรือถูกควบคุมด้วยยาชนิดใดหรือไม่?”

ลั่วชิงยวนถึงกับตะลึงไปเล็กน้อย

“ท่านอ๋อง คือว่า... กระหม่อมได้ตรวจดูให้ท่านอ๋องแล้วหลายครั้ง แต่กระหม่อมก็ยังดูมิออกจริง ๆ พ่ะย่ะค่ะ”

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้ว สีหน้าดูเคร่งเครียดขึ้นมาก

“หากท่านยังดูมิออก เช่นนั้นใต้หล้านี้คงไม่มีผู้ใดจะรักษาได้แล้วกระมัง?”

น้ำเสียงที่หนักอึ้งและเศร้าโศกนั้น ทำให้ใจของลั่วชิงยวนเจ็บปวดราวกับถูกของหนักทับ

จึงรีบกล่าวว่า “ท่านอ๋องมิควรสิ้นหวังเช่นนั้น กระหม่อมดูมิออกก็มิได้หมายความว่าจะไม่มีวิธีรักษา”

“เหนือเขายังมีเขา เหนือฟ้ายังมีฟ้า ไม่มีสิ่งใดแน่นอน”

“และกระหม่อมก็เชื่อว่า ทุกอย่างขึ้นอยู่กับความพยายาม ตราบใดที่ยังมุ่งมั่นไปสู่เป้าหมาย ในที่สุดก็จะประสบความสำเร็จ”

ฟู่เฉินหวนมาหาฉู่ลั่วเพื่อถามเรื่องนี้โดยเฉพาะก็เพื่อหวังจะได้คำตอบที่แน่ชัด

ใจของเขาอาจยังลังเลอยู่ว่าควรจะไล่ลั่วชิงยวนไปหรือไม่

ฟู่เฉินหวนก้มหน้าลงแล้วหัวเราะเบา ๆ “ขอบคุณท่านเซียนฉู่ที่ให้คำปลอบใจ”

ลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะลองถามดูว่า “ท่านอ๋องดูจะกังวลใจอยู่มิน้อย”

“ดูมิเหมือนว่าเป็นเพราะเรื่องของใต้เท้าจูในครั้งนี้”

ฟู่เฉินหวนดื่มสุราไปพลางพูดด้วยน้ำเสียงหนักอึ้งว่า “หนทางที่ข้าเลือกเดินนั้นมีเพียงสองผลลัพธ์ คือความเป็นและความตาย”

“หากเป็นหนทางแห่งความตาย ข้ามิอยากให้นางต้องมาตายไปพร้อมกับข้า”

เมื่อได้ยินถ้อยคำที่หนักอึ้งเช่นนี้ ใจของลั่วชิงยวนก็ราวกับถูกคมมีดกรีด

เจ็บปวดอย่างแสนสาหัส

ก่อนหน้านี้เขาสง่างามและมั่นใจมาก ยามเผชิญหน้ากับตระกูลเหยียนก็มิเคยหวั่นเกรง

สำหรับเขาแล้ว ผลลัพธ์สุดท้ายย่อมมีเพียงหนึ่งเดียว