“ฮูหยินจู ข้ารู้ทุกอย่างแล้ว ข้าจะปล่อยท่านไป ขึ้นอยู่กับว่าท่านจะจริงใจหรือไม่”
ฮูหยินจูลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วกลับไปที่สวนด้านหลังกับลั่วชิงยวนและซ่งเชียนฉู่
เมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่ ฮูหยินจูจึงกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ต่อหน้าคนอื่นเขาดูเป็นคนรักภรรยา แม้ข้าจะไม่มีลูก เขาก็มิหย่าและมิเคยรับอนุด้วยซ้ำ”
“แต่ไม่มีใครรู้ว่าความจริงแล้วเขามีชู้ และชู้คนนั้นก็คือน้องสาวแท้ ๆ ของข้าเอง”
“พวกเขามีทั้งลูกชายและลูกสาวด้วยกัน”
“เงินที่เขานำกลับบ้านมีเพียงเบี้ยหวัดเท่านั้น แต่เงินที่มอบให้ชู้มีมากมายมหาศาล แต่เขามิเคยให้ข้ารู้เลย”
“ต่อมาข้าจึงรู้ว่านั่นคือบ้านหลักที่แท้จริงของเขา”
“ส่วนข้าเป็นเพียงภรรยาที่ใช้รับแขกเท่านั้น ที่เขาบอกว่าอาจมีอันตรายเมื่อมินานมานี้เป็นความจริง แต่เขามิได้บอกข้า”
“ข้าเกิดความสงสัยเขาจึงตามไปดู จึงได้รู้ความลับที่เขาปิดบังข้ามานานสิบกว่าปี”
“เขาบอกว่าเขาจะพาครอบครัวหนีออกจากเมืองหลวง แล้วจะขนย้ายเงินก่อน”
“ส่วนที่เมืองหลวง ตราบใดที่จวนตระกูลจูยังอยู่และข้ายังเป็นฮูหยินจูก็จะไม่มีใครสงสัยว่าเขาหนีไป”
“ความรักที่เขามอบให้ข้าต่อหน้าคนอื่นเป็นเพียงการแสดง เขาใช้ข้าเป็นเครื่องมือเท่านั้น!”
“แม้แต่การที่ข้าไม่มีลูกมาหลายปีก็เพราะเขาวางยาข้าเสมอ!”
“เหตุใดกัน!”
“ข้าดูแลบ้านหลังนี้มาหลายปี ประพฤติตนอย่างเหมาะสม มิเคยมีข้อผิดพลาด มิเคยมีความดีความชอบก็มีแต่ความเหนื่อยยาก”
“เหตุใดข้าถึงต้องเป็นคนรับดาบแทนเมื่อเกิดเรื่องร้าย!”
ฮูหยินจูกล่าวด้วยความโกรธ น้ำตาแห่งความคับข้องใจรินไหล
“ข้าจึงอยากแก้แค้นพวกเขา ข้าจะมิยอมให้พวกเขาหนีออกจากเมืองหลวงอย่างสบาย ๆ!”
“เมื่อข้าได้ยินว่าการจุดธูปบูชาที่ศาลเจ้าเขาหลิงซานศักดิ์สิทธิ์ได้ผล ข้าจึงคิดจะลองดู”
“ผลปรากฏว่าศักดิ์สิทธิ์จริง ๆ เขาสมควรโดนแล้ว!”
ซ่งเชียนฉู่ก็โกรธมากเช่นกัน “สมควรแล้ว! ชายชั่วตายมิเสียหลาย!”
ลั่วชิงยวนรู้ว่าฮูหยินจูมีความลับ แต่มิคิดว่าเบื้องหลังจะมีเรื่องราวที่เจ็บปวดเช่นนี้
จูหงทำงานให้ตระกูลเหยียน เขารู้ว่าสักวันหนึ่งเขาอาจจะต้องถูกฆ่าตาย
ดังนั้นเขาจึงจัดเตรียมแพะรับบาปไว้ตั้งแต่แรก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...