ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1070

ดวงตาของลั่วชิงยวนเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำ แต่กลับจ่อกริชจันทร์เสี้ยวไปที่ฟู่อวิ๋นโจวเช่นเดิม

“ท่านหลอกหม่อมฉันตั้งแต่ก่อนที่หม่อมฉันจะแต่งงานเข้าจวนอ๋องผู้สำเร็จราชการอีกใช่หรือไม่?”

“หลังจากที่หม่อมฉันแต่งงานเข้าจวนแล้ว ท่านก็เข้ามาใกล้ชิดหม่อมฉันหลายครั้งหมายจะพาหม่อมฉันไป ทั้งหมดล้วนเป็นแผนการของท่านเพื่อให้ฟู่เฉินหวนคิดว่าเรามีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกัน”

“ฟู่อวิ๋นโจว หม่อมฉันเคยคิดว่าท่านเป็นมิตรกับหม่อมฉันอย่างแท้จริง! เมื่อทุกคนรังเกียจหม่อมฉัน ดูหมิ่นหม่อมฉัน มีเพียงท่านที่เต็มใจยื่นมือมาช่วยหม่อมฉัน”

“ท่านเคยเป็นแสงสว่างในวันที่มืดมนของหม่อมฉัน”

“แต่หม่อมฉันมิคิดเลยว่า แท้จริงแล้วแสงสว่างดวงนี้กลับสกปรกโสมมเช่นนี้”

ลั่วชิงยวนเจ็บแปลบในใจ

มิใช่เพียงแต่นางที่ทุกข์ทรมาน แต่ยังทุกข์ทรมานแทนลั่วชิงยวนผู้ล่วงลับไปแล้วด้วย

คนเดียวที่เคยเมตตานางกลับเข้ามาใกล้ชิดเพื่อใช้ประโยชน์

ฟู่อวิ๋นโจวได้ฟังดังนั้นก็รู้สึกเหมือนโดนเข็มทิ่มแทงหัวใจ

“ชิงยวน ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้ข้าจะหลอกลวงเจ้า แต่ข้ามิเคยทำร้ายเจ้า เมื่อเทียบกับความเจ็บปวดที่เสด็จพี่ทำกับเจ้า เจ้าจะให้อภัยข้ามิได้เลยหรือ?”

“ข้าจะมิทำอีกแล้ว ข้าจะมิทำอีกต่อไป”

เขามองลั่วชิงยวนด้วยสายตาวิงวอน หวังจะเห็นแววตาที่อ่อนโยนของนาง

แต่กลับไม่มีเลย

ลั่วชิงยวนมองเขาเป็นศัตรูด้วยสายตาที่เฉียบคม

ลั่วชิงยวนยกยิ้มฝืดเฝื่อน “หากหม่อมฉันยังคงเป็นคนโง่เขลา ยังคงเป็นคนอ้วนน่ารังเกียจที่ถูกดูหมิ่นเช่นเดิม”

“ท่านจะเปลี่ยนใจหรือไม่?”

“บัดนี้ท่านคิดว่าหม่อมฉันมีประโยชน์ต่อท่าน สามารถช่วยให้ท่านครองบัลลังก์ได้ ท่านจึงมาขอให้หม่อมฉันอภัยงั้นหรือ?”

ฟู่อวิ๋นโจวทุกข์ทรมานยิ่งนัก เขารู้ดีว่าเขาทำเรื่องที่ทำร้ายลั่วชิงยวนไปมากมาย

แต่เขาก็เสียใจเช่นกัน

ฟู่อวิ๋นโจวอยากจะพูดต่อ “ชิงยวน...”

แต่ลั่วชิงยวนขัดจังหวะ “มิต้องพูดแล้ว! หม่อมฉันจะให้โอกาสท่านได้เป็นอิสระ!”

เมื่อได้ฟังดังนั้น ฟู่อวิ๋นโจวก็ตกใจเล็กน้อย “พูดมาเถิด! เจ้าให้ข้าทำอะไรก็ได้!”

ดวงตาของลั่วชิงยวนเย็นชา “หม่อมฉันต้องการให้ท่านลอบสังหารฟู่เฉินหวน!”

ฟู่อวิ๋นโจวตกใจ

ลั่วชิงยวนพูดต่อ “เมื่อสำเร็จแล้ว หม่อมฉันจะช่วยล้างพิษทั้งหมดให้ท่าน”

“จากนี้ไป เราจะไม่มีความเกี่ยวข้องกันอีก”