ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1082

ลั่วชิงยวนใจหายวาบ

ซ่งเชียนฉู่กลับมามีสติจึงรีบอธิบาย “หม่อมฉันเองนี่แหละเพคะ หม่อมฉันติดตามท่านเซียนฉู่มานานจึงได้เรียนรู้วิชาจากท่านมาบ้าง!”

ว่าแล้วนางก็หันไปพูดกับลั่วหลางหลาง “แต่หากพวกเจ้ามิเชื่อข้า ข้าก็สามารถให้ท่านเซียนฉู่ลั่วคำนวณให้ได้ ท่านทำนายได้แม่นยำนัก!”

คำพูดนี้ทำเอาทุกอย่างคลี่คลาย

“พวกเจ้ากำลังทำอะไรกัน เรื่องของพวกเขา ปล่อยให้พวกเขาตัดสินใจกันเอง อย่าไปกดดันเลย!”

“ดื่มกันต่อเถิด”

ลั่วชิงยวนรีบเปลี่ยนเรื่องสนทนา

ลั่วหลางหลางมองนางด้วยแววตาขอบคุณ

ทุกคนกินอาหารร่วมกันอย่างสนุกสนานรื่นเริง

เมื่ออิ่มหนำสำราญ ทุกคนก็ยังคงสนทนากันต่อ

ลั่วชิงยวนเห็นร้านขายน้ำตาลปั้นข้างทางก็เกิดความสนใจ จึงเดินลงไปสูดอากาศด้านนอก

ฟู่เฉินหวนลุกตามนางไป

เวลาล่วงเลยจนดึกสงัด ผู้คนบนท้องถนนเบาบางลง แต่แสงไฟยังคงสว่างไสว งดงามตระการตา

“แม่นาง ซื้อน้ำตาลปั้นหรือไม่? ข้ามีทุกรูปที่ท่านต้องการ”

ฟู่เฉินหวนเดินเข้ามาพอดี ลั่วชิงยวนจึงเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “ข้าอยากได้รูปเขา ปั้นได้หรือไม่?”

ช่างปั้นน้ำตาลเงยหน้ามองฟู่เฉินหวน ก่อนจะยิ้มแล้วตอบว่า “แน่นอน ปั้นได้อยู่แล้ว”

“ท่านทั้งสองช่างสง่างามเหมาะสมกันยิ่งนัก ข้าจะปั้นเป็นคู่ให้!”

ว่าแล้วช่างปั้นน้ำตาลก็ลงมือปั้นเป็นรูปชายหญิงยืนเคียงข้างกัน ส่วนอีกอันปั้นเป็นรูปเป็ดคู่

ลั่วชิงยวนรับมาถือไว้ มิรู้จะเริ่มกัดจากตรงไหนดี

“งดงามเช่นนี้ มิกล้ากินเลย”

“หากเจ้ามิกิน ข้ากินเองก็ได้” ฟู่เฉินหวนหยิบเป็ดคู่มาจากมือนาง

ทันใดนั้นก็มีกลิ่นอายสังหารพุ่งลงมาจากฟ้า

เมื่อหันหลังกลับไปก็พบกับกระบี่ที่พุ่งตรงมายังแผ่นหลังของลั่วชิงยวน

ผู้มาเยือนมิใช่ใครที่ไหน แต่เป็นหล่างชิ่น!

ฟู่เฉินหวนรีบเข้ามาขวางหน้าปกป้องลั่วชิงยวนเอาไว้

ด้วยความตกใจ น้ำตาลปั้นในมือของทั้งสองจึงร่วงลงพื้นและแตกละเอียด

หลังจากปะทะกันมิกี่กระบวนท่า ลั่วชิงยวนก็ดึงฟู่เฉินหวนออกไป แล้วยืนขวางหน้าเขาพลางตวาด “หล่างชิ่น หยุดนะ!”