ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1083

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ออกไปข้างนอกนานเช่นนี้คงต้องยุ่งมากเป็นแน่”

“ว่าแต่ทิวทัศน์ที่พวกเราดูมาตลอดทางนั้น ใครเป็นผู้จัดหาหรือ?” ลั่วชิงยวนเอ่ยถามด้วยความสงสัย

เซียวชูตอบว่า “ล้วนแต่เป็นฝีมือของท่านอ๋องทั้งสิ้นขอรับ”

“แท้จริงแล้วก่อนที่พระชายาจะมาที่ซีหยาง ท่านอ๋องก็เตรียมการไว้แล้ว”

“ช่วงเวลานั้น ท่านแทบจะมิว่างเลยทีเดียวขอรับ”

เมื่อได้ฟังดังนั้น หัวใจของลั่วชิงยวนก็สั่นสะท้าน

ที่แท้เขาเตรียมการไว้ล่วงหน้าแล้ว

ทำเช่นนี้มากมายเพียงเพื่อให้แต่นางมีความสุขหรือ

ขณะที่กำลังครุ่นคิด ซ่งเชียนฉู่ก็มาถึงหน้าห้อง

“ชิงยวน ท่านยังมินอนหรือ”

เมื่อเห็นสีหน้าที่ดูตึงเครียดของซ่งเชียนฉู่ ลั่วชิงยวนก็ตกใจเล็กน้อยแล้วรีบลุกขึ้นไปหา

“มีเรื่องอันใดหรือ?” นางมองไปยังภายนอก สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของราชันย์อสรพิษ

“เขามาอีกแล้วหรือ? ข้าจะไปไล่เขาให้เจ้าเอง!”

แต่ซ่งเชียนฉู่กลับจับมือของนางไว้ “อย่าเลย”

“เมื่อครู่พวกเรากินข้าวกันที่โรงเตี๊ยมคึกคักเช่นนั้น เขามิสามารถปรากฏตัวได้ ดูน่าสงสารอยู่มิน้อย” ซ่งเชียนฉู่เห็นฉู่จิ้งในตอนนั้น

ลั่วชิงยวนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย “เจ้า...”

ซ่งเชียนฉู่ถอนหายใจ “ข้าได้ขอโทษเขาไปแล้ว ก่อนหน้านี้ข้าเข้าใจผิดว่าเขากำลังทำเรื่องชั่วร้าย”

“เป็นข้าเองที่มีอคติต่อเขา”

“หากท่านยังนอนมิหลับ ข้ามีสุราอยู่สองไห ไปนั่งเล่นที่ศาลากันดีหรือไม่?” ซ่งเชียนฉู่ชูไหสุราขึ้นมา

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ก็ดี”

ลั่วชิงยวนสั่งให้คนยกอาหารว่างไปให้ด้วย

เมื่อเห็นท่าทางที่ดูกังวลใจของซ่งเชียนฉู่ นางก็รู้ว่านางมีเรื่องทุกข์ใจ

“เจ้ามีเรื่องทุกข์ใจหรือ? เป็นเพราะเฉินเซี่ยวหานหรือไม่?” ลั่วชิงยวนถามด้วยการคาดเดา

ซ่งเชียนฉู่พยักหน้า “เขาเร่งข้าหลายครั้งแล้ว ที่จริงมิใช่เขาที่รั้งข้าไว้ แต่เป็นข้าเองที่รั้งเขาไว้”

“เพราะสถานการณ์ของข้าพิเศษ ชีวิตที่เหลืออาจจะมีงูตัวนั้นติดตามข้าไปตลอด และตอนนี้มันได้กลายเป็นมนุษย์แล้ว ข้ากลัว...”

“นั่นหมายความว่าพวกเราสามคนต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันตลอดไปหรือ”