ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1088

เมื่อเห็นเหตุการณ์เช่นนั้น ใจของลั่วชิงยวนก็ยังคงเจ็บปวด

แต่จะทำอย่างไรได้ ต้องเป็นเช่นนี้เท่านั้น ฟู่เฉินหวนจึงจะมิถูกทรมานจนถึงตาย

ในที่สุดลั่วเยวี่ยอิงที่ถูกอุ้มไปก็มีความสุขมาก

นางกอดฟู่เฉินหวน ร้องไห้คร่ำครวญน้ำตาไหลพราก “ท่านอ๋อง ในที่สุดหม่อมฉันก็ได้พบท่านแล้ว”

“ท่านมิรู้หรอกเพคะว่าหม่อมฉันต้องใช้ชีวิตอย่างไรในช่วงที่ผ่านมา”

“พระชายาเอาเลือดของหม่อมฉันไปทุกวัน หม่อมฉันคิดว่าชาตินี้จะมิได้พบกับท่านแล้ว…”

ฟู่เฉินหวนได้ยินเสียงคร่ำครวญก็หงุดหงิด ยิ่งปวดหัวหนักขึ้น

“ท่านอ๋อง ท่านต้องช่วยหม่อมฉันให้พ้นจากภัยนี้ด้วยเถิดเพคะ” ลั่วเยวี่ยอิงร้องไห้มิหยุด

“ข้าจะให้หมอมาตรวจอาการเจ้า” ฟู่เฉินหวนพยายามควบคุมตนเองมิให้ต่อต้านพลังที่ควบคุมอยู่

พยายามตามใจลั่วเยวี่ยอิง

“เพคะ” ลั่วเยวี่ยอิงยิ้มอย่างพอใจ ในใจมีความสุข

สิ่งที่เหยียนหน่ายซินพูดนั้นเป็นความจริง

......

ลั่วชิงยวนนั่งอยู่ที่ห้อง จือเฉาใช้ยาบรรเทาอาการบวมช้ำที่ใบหน้าของลั่วชิงยวน

พลางกล่าวด้วยความเป็นห่วง “ท่านอ๋องกับพระชายาได้คืนดีกันแล้วมิใช่หรือเจ้าคะ เหตุใดจู่ ๆ จึงลงมือหนักเช่นนี้”

“เขาก็มีเหตุผลของเขา” ลั่วชิงยวนถอนหายใจ

เมื่อฟู่เฉินหวนเห็นลั่วเยวี่ยอิงทุกข์ทรมานจะมิสามารถควบคุมตนเองได้

ลั่วชิงยวนนึกถึงบาดแผลที่ข้อมือของลั่วเยวี่ยอิง ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่ามิถูกต้อง

ลั่วเยวี่ยอิงตั้งใจกรีดบาดแผลเหล่านั้นเอง

หรือว่าลั่วเยวี่ยอิงรู้เรื่องบางอย่างแล้ว?

“จือเฉา ช่วงที่พวกข้ามิอยู่ ในจวนไม่มีอะไรผิดปกติใช่หรือไม่?” ลั่วชิงยวนถาม

จือเฉาส่ายหน้า “ไม่มีอะไรผิดปกติเลยเจ้าค่ะ พระชายาประสงค์จะถามสิ่งใดหรือเจ้าคะ”

ลั่วชิงยวนคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ให้แม่บ้านเติ้งไปตรวจสอบดู ช่วงที่พวกข้ามิอยู่ ฝ่ายลั่วเยวี่ยอิงมีอะไรผิดปกติหรือไม่”

“เจ้าค่ะ”

หลังจากทายาเสร็จแล้ว ลั่วชิงยวนอยากจะไปหาฟู่เฉินหวน แต่ก็ลังเล