ฟู่เฉินหวนตกใจเมื่อได้ฟังถ้อยคำของลั่วชิงยวน
ลั่วชิงยวนอธิบาย “หม่อมฉันได้คำนวณดูแล้ว เหตุการณ์วุ่นวายในแคว้นเทียนเชวียกำลังจะอุบัติขึ้น เริ่มต้นจากทางทิศใต้เพคะ”
“และเมืองฉินก็ตั้งอยู่ทางทิศใต้พอดี!”
“ตระกูลเหยียนรุ่งเรืองมาจากเมืองฉิน มีอิทธิพลสูงส่งยิ่งนัก การที่มหาราชาจารย์เหยียนลาออกจากตำแหน่งแล้วกลับไปยังเมืองฉินอย่างเด็ดเดี่ยวเช่นนี้ เกรงว่าจะมีอำนาจมืดใหญ่หลวงซ่อนเร้นอยู่เบื้องหลังเพคะ”
เมื่อฟู่เฉินหวนก็ได้ฟังดังนั้นก็ขมวดคิ้วแน่น สีหน้าเคร่งเครียดขึ้นกว่าเดิม
“เช่นนั้นก็แสดงว่าตาแก่ผู้นี้จะเริ่มแผนการแล้วสินะ”
กล่าวจบ ฟู่เฉินหวนก็คว้ามือของลั่วชิงยวนไว้ “ชิงยวน ขอบใจเจ้ามาก”
ลั่วชิงยวนถึงกับตะลึงงันไป “ขอบใจหม่อมฉันเรื่องอะไรเพคะ?”
“ขอบใจเจ้าที่บอกเรื่องสำคัญเช่นนี้แก่ข้า”
ลั่วชิงยวนถามด้วยความสงสัย “แล้วท่านจะทำอย่างไรเพคะ?”
ฟู่เฉินหวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ดวงตาฉายแววเย็นชา “เมื่อเขาลาออกจากตำแหน่งแล้วออกจากเมืองหลวง เช่นนั้นก็อย่าให้เขากลับมาได้อีกเลย!”
ลั่วชิงยวนก็เห็นด้วยกับวิธีการนี้
มีเพียงมหาราชาจารย์เหยียนสิ้นชีพลงเท่านั้น ทุกอย่างจึงจะสงบลงได้
“หม่อมฉันจะให้ลั่วอวิ๋นสี่ไปช่วยด้วย ต้องเอาหัวของมหาราชาจารย์เหยียนมาให้ได้!”
แล้วลั่วชิงยวนก็ลงจากรถม้าไปทันที
ลั่วชิงยวนไปตามตัวลั่วอวิ๋นสี่มา และบอกข่าวการลาออกจากตำแหน่งของมหาราชาจารย์เหยียนให้นางฟัง
“โอกาสแก้แค้นของเจ้ามาถึงแล้ว”
“เจ้าไปเฝ้าดูมหาราชาจารย์เหยียนเถิด อย่ารีบร้อนลงมือ ร่วมมือกับคนของท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการ รอจนกระทั่งพ้นเขตเมืองหลวงแล้วค่อยลงมือ”
เบื้องหลังหน้ากาก ดวงตาของลั่วอวิ๋นสี่เปล่งประกาย สายตาเต็มไปด้วยความแค้นที่ลุกโชน
“ได้เลย!”
ลั่วอวิ๋นสี่ออกเดินทางทันที
โอกาสแก้แค้นของนางมาถึงแล้ว ครั้งนี้นางจะต้องปลิดชีพมหาราชาจารย์เหยียนเพื่อแก้แค้นให้ตัวนางเองและมารดา!
ในวันนั้น รถม้าของมหาราชาจารย์เหยียนเคลื่อนออกจากเมืองหลวงไป
ในที่ลับตามีกองกำลังหลายกลุ่มแอบออกจากเมืองหลวงไปเช่นกัน
นับตั้งแต่ก้าวพ้นประตูเมืองหลวง การไล่ล่ามหาราชาจารย์เหยียนก็เริ่มต้นขึ้นแล้ว!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย
รู้ว่ารวยแย่เองก่อความวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น ทำไมไม่วางยาให้เป็นใบ้ บางบทก็ฉลาดเกินบทจะโง่ก็สุดจริง...
อาจารย์ก็ถูก รั่วให้เพียงใช้ประโยชน์ ตัวเองก็ถูกสู้เชิงหัวใจประโยชน์ เกือบตายหลายครั้ง แต่ก็ไม่ไปไหนสักที คอนจบรักกันดูดดื่มแน่นอนสินะ 5555...
มือสังหารในวังอ๋องก็องค์ชายห้าแหละ เดาตั้งแต่หมอกู้พูดว่า ไปหมดแล้วท่านเลิกแสดวได้แล้ว 555...
องค์ชายห้าตั้งใจ นางเอกก็รู้ทั้งรู้ว่ายิ่งเข้าใกล้องค์ชายห้ายิ่งมีเรื่องแต่ก็ไม่เลิก55555...
ยังรออ่านนะคะ...
นางเอกปลอมตัวเป็นผู้ชายทำไมถ้านิสัยยังเหมือนเดิม...
ผัวอย่างเลว้าย แต่นางเอกก็คงรักผัวขั้นสุด เกือบทิ้งชีสิตหลายครั้งเพราะช่วยผัว ในขณะที่ผัวก็พยายามฆ่าตัวเองตลอด กู่คงเป็นเพียงข้อองมากกว่า 5555...
เกิดอะไรขึ้นคะ ไม่เขียนต่อแล้วเหรอ...
คิดถึงอาเหลาอ่ะ... หายไปไหน2วันแล้วนะ...
สนุกมากค่ะ เนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ ดำเนินเรื่องดี เป็นเรื่องแรกที่อ่านทุกตอนเลยค่ะ...