ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1101

ฟู่จิ่งหานมิได้ใส่ใจเรื่องนี้ แต่กลับรู้สึกผิดเล็กน้อยที่พระราชโองการนั้นทำให้ลั่วชิงยวนได้รับบาดเจ็บเช่นนี้ จึงพูดว่า “มิเป็นอะไร การประลองครั้งนี้ก็มิได้ห้ามมิให้แคว้นเพื่อนเรือนเคียงเข้าร่วม”

“พระชายาอ๋องผู้สำเร็จราชการสามารถเอาชนะองค์ชายเผ่านอกด่าน แล้วยกให้เป็นน้องชายได้ นับว่าความสามารถเป็นที่ประจักษ์แก่ข้าแล้ว!”

“พระชายามีบาดแผล อนุญาตให้พระชายาและองค์ชายหล่างมู่ออกไปก่อนได้”

ลั่วชิงยวนก้มหน้าลงเล็กน้อย “ขอบพระทัยฝ่าบาทเพคะ”

แล้วหล่างมู่ก็พยุงลั่วชิงยวนออกไป

เนื่องจากหอฝูเสวี่ยอยู่มิไกลและสามารถมองเห็นการประลองจากชั้นสามได้ ลั่วชิงยวนจึงพาหล่างมู่ไปพักผ่อนที่หอฝูเสวี่ยก่อน

ซิ่งอวี่ต้มยามาให้นางกิน

ลั่วชิงยวนนั่งข้างหน้าต่าง มองดูการประลองที่ยังคงดำเนินต่อไป เมื่อเห็นฟู่อวิ๋นโจวเอาชนะทุกคนได้ นางก็รู้ว่าเขากำลังจะเข้าสู่ราชสำนักแล้ว

“พี่หญิง ยังเจ็บบาดแผลอยู่หรือไม่ขอรับ?” หล่างมู่ยกชามาให้หนึ่งถ้วย

ลั่วชิงยวนส่ายหน้า “มิเป็นอะไรแล้ว บาดแผลมิสาหัส พักสักสองสามวันก็หาย”

“หล่างมู่ เจ้ามาเมืองหลวงได้อย่างไร? ในเผ่านอกด่านเกิดเรื่องใหญ่อันใดหรือไม่? รีบร้อนมาเช่นนี้เลยหรือ?”

ลั่วชิงยวนเห็นนกเหยี่ยวที่บินโฉบอยู่บนท้องฟ้า

อาเสินก็มาด้วย

หล่างมู่รีบส่ายหน้า “ทุกอย่างที่เผ่านอกด่านเรียบร้อยดี ข้ารีบมาเพราะเรื่องของพี่หญิงขอรับ”

“ข้าหรือ? เรื่องใด?” ลั่วชิงยวนสงสัย

หล่างมู่ขมวดคิ้ว “เมื่อมินานมานี้มีคนแอบอ้างเป็นคนในเผ่าของเราเพื่อไปถามไถ่เรื่องราวของพี่หญิง”

“ทั้งยังแอบอ้างเป็นข้าไปหลอกลวงเหยี่ยนหลัว”

“ถึงแม้เหยี่ยนหลัวจะมิได้บอกความลับนางมากนัก แต่นางก็รู้เรื่องพระราชวังบนภูเขา และไปที่นั่นแล้วครั้งหนึ่งด้วย”

“เมื่อข้ารู้เรื่องจึงส่งคนไปจับนาง แต่นางหนีไปได้”

“เป็นสตรี”

“อ้อ ใช่แล้ว ยังมีภาพเหมือนด้วยขอรับ”

หล่างมู่กล่าวจบก็หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกมาจากแขนเสื้อ แล้วส่งให้ลั่วชิงยวน เมื่อลั่วชิงยวนคลี่ออกดู

ก็ตกตะลึงเล็กน้อย