ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1102

หล่างมู่ชกเข้าที่ใบหน้าของฟู่เฉินหวนจนฟู่เฉินหวนถอยหลังไปหลายก้าว

หล่างมู่แสดงสีหน้าโกรธแค้น “ข้าขอเตือนท่านเลยว่าถ้าท่านทำเช่นนี้กับพี่หญิงของข้าอีก ข้าจะฆ่าท่านเสีย!”

ฟู่เฉินหวนขมวดคิ้วพลางเช็ดเลือดที่มุมปาก “ลั่วชิงยวนอยู่ที่ใด ข้าจะพบกับนาง”

“นางอยู่ที่ใด แล้วท่านเกี่ยวอะไรด้วย!” หล่างมู่แสดงสีหน้ามิพอใจ

เขายังคงจำได้ว่าในวันคล้ายวันพระราชสมภพของจักรพรรดิ อ๋องผู้สำเร็จราชการยินดีที่จะมอบลั่วชิงยวนให้เขา

ชายคนนี้ช่างน่ารังเกียจ!

เขามิเข้าใจว่าเหตุใดพี่หญิงจึงยังคงอยู่กับชายผู้นี้

วันนี้กลับนิ่งเฉยมองดูคนอื่นทำร้ายพี่หญิงอย่างมิแยแสอีก!

หล่างมู่มิพอใจอย่างยิ่ง

เมื่อทั้งสองสบตากัน ความเป็นปรปักษ์ก็ปะทุขึ้น

บรรยากาศตึงเครียด ในวินาทีต่อมาดูเหมือนว่าจะต้องต่อสู้กันแน่แล้ว

ลั่วชิงยวนเพิ่งเข้ามาในลานก็เห็นเหตุการณ์นี้ จึงรีบเข้าไปขวางไว้

“พวกท่านกำลังทำอะไรกัน!”

“แค่ก แค่ก แค่ก...” เมื่อนางร้อนใจก็กุมอกด้วยความเจ็บปวด

สีหน้าของทั้งสองเปลี่ยนไปอย่างมากแล้วเข้าไปพยุงนางพร้อมกัน

ลั่วชิงยวนปัดมือของทั้งสองออก แล้วหันไปมองหล่างมู่ “พี่บอกเจ้าว่าอย่างไร!”

ความโกรธของหล่างมู่หายไปทันที เขากล่าวด้วยความรู้สึกผิด “ข้ารู้แล้วขอรับ”

“ขอโทษ!” ลั่วชิงยวนพูดอย่างจริงจัง

หล่างมู่จึงหันไปมองฟู่เฉินหวนอย่างมิเต็มใจ “เช่นนั้น... ขออภัยด้วย”

ฟู่เฉินหวนจับมือของลั่วชิงยวน “พอแล้ว อย่าโกรธเลย ข้าร้อนใจเกินไป”

“เป็นเพียงความเข้าใจผิด”

ลั่วชิงยวนปัดมือของเขาออก “แล้วท่านก็ด้วย!”

“ท่านรีบร้อนไปเพื่ออะไรเพคะ หม่อมฉันยังมิตายสักหน่อย!”

“หล่างมู่จะอยู่ที่เมืองหลวงชั่วคราว ต่อไปนี้ก็จะได้พบกันบ่อย ๆ ความแค้นในอดีตก็ให้มันจบลงเสีย”