ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1103

น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนนั้นบ่งบอกชัดเจนว่ากำลังหึงหวงอยู่

ลั่วชิงยวนปอกส้มแล้วป้อนให้ฟู่เฉินหวนพลางพูดอย่างอารมณ์ดีว่า “หล่างมู่มองหม่อมฉันเป็นเพียงพี่หญิงจริง ๆ เพคะ”

“เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับพี่หญิงมาตั้งแต่เด็ก แต่พี่หญิงของเขาเสียชีวิตเพราะเขา จึงเป็นบ่วงกรรมและความเสียใจตลอดชีวิตของเขา”

“ต่อมาหล่างชิ่นกลายเป็นพี่หญิงของเขา เขาเชื่อฟังหล่างชิ่นทุกอย่าง แต่สุดท้ายหล่างชิ่นกลับต้องการให้เขาตาย”

“หลังจากนั้นเมื่อหม่อมฉันไปยังเผ่านอกด่าน ราชาเผ่านอกด่านบอกว่าหม่อมฉันเป็นพี่หญิงของเขา ดังนั้นเขาจึงมองหม่อมฉันเป็นพี่หญิงแท้ ๆ มาโดยตลอด”

เมื่อฟู่เฉินหวนได้ยินเช่นนั้นก็สงสัยยิ่งนัก “พูดตามตรงคือข้ายังคงมิเข้าใจเลยว่าเหตุใดราชาเผ่านอกด่านจึงมั่นใจว่าเจ้าเป็นลูกสาวของเขา”

ลั่วชิงยวนพูดเสียงเบาว่า “ราชาเผ่านอกด่านกับลั่วไห่ผิงมีใบหน้าเหมือนกันราวกับแกะ! พวกเขาเป็นพี่น้องกันเพคะ!”

“ก่อนที่ท่านแม่ของหม่อมฉันจะมาเมืองหลวงแล้วแต่งงานกับลั่วไห่ผิง นางเคยมีความสัมพันธ์กับราชาเผ่านอกด่าน แต่สุดท้ายก็มิได้ลงเอยกันจึงมาเมืองหลวงและแต่งงานกับลั่วไห่ผิงเพคะ”

ฟู่เฉินหวนตกตะลึงยิ่งนักเมื่อได้ฟัง

“นั่นหมายความว่า ท่านแม่ของเจ้ารักแต่มิได้ครอบครอง จึงมองลั่วไห่ผิงเป็นราชาเผ่านอกด่าน แล้วอภิเษกสมรสกับเขา!”

“ดังนั้นเจ้าจึงมิใช่ลูกสาวของลั่วไห่ผิง แต่เป็นลูกสาวของราชาเผ่านอกด่าน!”

“มิน่าแปลกใจที่ราชาเผ่านอกด่านจะสละบัลลังก์ให้เจ้า” ฟู่เฉินหวนจึงเข้าใจในที่สุด

ลั่วชิงยวนปกปิดเรื่องราวบางอย่างไว้ เพราะความลับเหล่านั้นอธิบายได้ยากเกินไป

ฟู่เฉินหวนพูดพลางพึมพำว่า “ดังนั้นเจ้ากับหล่างมู่ จึงเป็นพี่น้องที่มีมารดาคนละคนกัน”

“เป็นพี่น้องแท้ ๆ จริงด้วย...”

เมื่อตระหนักถึงเรื่องนี้ น้ำเสียงของฟู่เฉินหวนก็ผ่อนคลายลง

ลั่วชิงยวนเท้าคางมองเขา “แล้วท่านยังคงคิดจะหาตำแหน่งให้เขาอยู่หรือไม่เพคะ?”

ฟู่เฉินหวนตอบอย่างเรียบเฉยว่า “หาสิ”

“เพื่อเป็นเกียรติแก่น้องภรรยาของข้า ข้าจะหาตำแหน่งที่สบาย ๆ ให้เขา”

ลั่วชิงยวนส่ายหน้าอย่างช่วยมิได้ “เกรงว่าเขาจะมิยอมรับหรอกเพคะ”

“มิลองดูจะรู้ได้อย่างไร”

ต่อมามิรู้ว่าฟู่เฉินหวนพูดอะไรกับหล่างมู่ หล่างมู่จึงมิได้รับตำแหน่ง แต่กลับหลีกเลี่ยงเวลาพบกับฟู่เฉินหวนอย่างรอบคอบ

เมื่อฟู่เฉินหวนกลับมา เขาก็จะไปดื่มสุราและชมการแสดงที่หอฝูเสวี่ย