ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1109

เมื่อฟู่เฉินหวนได้ฟังดังนั้นก็พยักหน้า “ข้าเข้าใจแล้ว”

“แต่เหตุใดท่านเซียนฉู่จึงมิยอมรับตำแหน่งมหาปราชญ์?”

ลั่วชิงยวนครุ่นคิด แล้วกล่าวด้วยรอยยิ้ม “กระหม่อมรับงานมิไหวแล้ว มิอยากให้ตำแหน่งมหาปราชญ์มาขัดขวางการทำเงินของกระหม่อม”

ฟู่เฉินหวนอดหัวเราะมิได้ “ท่านขัดสนเรื่องเงินหรือ?”

“ข้ามิเคยได้ยินท่านพูดถึงเรื่องนี้มาก่อน”

ลั่วชิงยวนตอบว่า “มิขัดสน แต่กระหม่อมชอบหาเงินพ่ะย่ะค่ะ”

“อืม ข้าเข้าใจแล้ว แต่จักรพรรดิก็ตรัสแล้วว่าตำแหน่งนี้จะถูกสงวนไว้ให้ท่าน เมื่อใดที่ท่านเปลี่ยนใจหรือเมื่อใดที่ท่านหาเงินได้มากพอแล้ว ก็สามารถกลับมาเป็นมหาปราชญ์ได้ทุกเมื่อ”

แล้วฟู่เฉินหวนก็ส่งลั่วชิงยวนออกจากวัง

ระหว่างทาง ลั่วชิงยวนอดมิได้ที่จะเตือนอีกครั้ง “เมื่อครู่กระหม่อมเห็นว่าพระพักตร์ขององค์จักรพรรดิมีความมัวหมอง ท่านอ๋องควรเตือนองค์จักรพรรดิให้ระวังพระวรกายจากคนรอบข้างไว้พ่ะย่ะค่ะ”

ฟู่เฉินหวนสงสัย “หมายความว่าอย่างไร? มีผู้ใดจะลอบทำร้ายเขาหรือ?”

ลั่วชิงยวนตอบว่า “ภัยพิบัติขององค์จักรพรรดิจะมาพร้อมกับภัยพิบัติของแคว้นเทียนเชวีย”

เมื่อได้ยินดังนั้น ฟู่เฉินหวนก็เข้าใจ “ขอบคุณที่เตือน!”

ที่จริงแล้วลั่วชิงยวนมิได้บอก นางเห็นจากคันฉ่องสุริยันจันทราว่าฟู่จิ่งหานอาเจียนเป็นเลือด

แต่นางสามารถเตือนฟู่เฉินหวนได้เพียงวิธีนี้เท่านั้น

เมื่อออกจากวังแล้วนางก็กลับไปที่ร้านทันที

ขณะลงจากรถม้านางก็อดมิได้ที่จะหันกลับไปมองข้างหลัง แล้วเห็นหญิงสาวแต่งกายด้วยชุดดำยืนอยู่ที่มุมถนนมิไกล

ลั่วฉิง

ในชั่วพริบตาที่สายตาของทั้งสองสบกัน ดวงตาของลั่วชิงยวนฉายแววอาฆาตแล้วหันหลังกลับไป

แผนการของลั่วฉิงล้มเหลว ดูเหมือนว่าจะนางคิดจะลงมือสังหารแล้ว

ดีแล้ว ในเมื่อลั่วฉิงจับตามองนางอยู่ก็จะใช้โอกาสนี้จับกุมลั่วฉิง!

กำจัดภัยอันตรายนี้เสีย!

ลั่วชิงยวนวาดแผนที่ตามภูมิแคว้นรอบร้าน

เมื่อซ่งเชียนฉู่เห็นดังนั้นก็แซวว่า “ดูท่าท่านคงกำลังวางแผนจะจัดการกับใครอีกแล้ว”