ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1110

ฟู่เฉินหวนตกตะลึง

เขาเงยหน้ามองนางด้วยความสงสัย “วันนี้ท่านเป็นอะไรไป? จะดื่มสุราแล้วต้องถามมากมายเช่นนี้?”

“เหมือนสตรี...”

“ท่านคงมิประสงค์จะดื่มสุราด้วยกันกับข้า จึงพยายามปฏิเสธทางอ้อมสินะ”

ลั่วชิงยวนกินไปพลางตอบ “เพียงแค่ถามเท่านั้นพ่ะย่ะค่ะ”

“เหตุใดท่านต้องตอบโต้เสียงดังด้วย”

“ท่านมาหากระหม่อมก็เพื่อพูดคุยมิใช่หรือ?”

ฟู่เฉินหวนเลิกคิ้ว พูดมิออก “ก็ใช่อยู่”

เขายกถ้วยสุราขึ้นมา ลั่วชิงยวนชนจอกเหล้ากับเขาแล้วดื่มหมดจอก

ทั้งสองดื่มสุราจนถึงยามวิกาล พูดคุยกันทั้งคืน

แต่เนื่องจากฟู่เฉินหวนมีกิจราชสำนักจึงมิได้พักค้างคืน ดื่มเสร็จแล้วจึงกลับตำหนักไป

ลมยามค่ำคืนพัดผ่านกายฟู่เฉินหวน ทำให้ตื่นจากอาการมึนเมา

เมื่อออกจากตรอกก็รู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง เขาจึงหันกลับไปมอง

มีเงาร่างหนึ่งรีบซ่อนตัว

นัยน์ตาของฟู่เฉินหวนเย็นชาขณะขมวดคิ้ว

ฉู่ลั่วถูกจับตามองหรือ?

ฟู่เฉินหวนเดินจากไป

......

ยามเช้า

ลั่วฉิงมาที่ตรอกฉางเล่ออีกครั้ง แล้วเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งติดอยู่ที่รอยแยกของกำแพง

เมื่อเปิดดู

ปรากฏว่าเขียนไว้ว่า คืนนี้ยามเที่ยงคืน มาพูดคุยเรื่องความร่วมมือกันเถิด

ลั่วฉิงตกตะลึง ฉู่ลั่วยอมร่วมมือกับนางแล้ว

คืนนั้นซ่งเชียนฉู่ออกจากร้านก่อน ก่อนจากไปก็ได้พูดเตือนว่าอย่าได้ลงมือในร้าน เพราะมีสมุนไพรล้ำค่ามากมายเก็บไว้

ลั่วชิงยวนนั่งในลาน เฝ้ารอแขกมาถึงอย่างเงียบเชียบ

ยามเที่ยงคืน

ลั่วฉิงมาตามเวลา

“ท่านเซียนฉู่เปลี่ยนใจแล้วหรือ? จะยอมร่วมมือกันแล้วหรือ?” ลั่วฉิงเข้ามาทางประตูหลัง นางเอ่ยพลางยิ้มมุมปาก