ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1116

เกิดความโกลาหลขึ้นในตำหนักอ๋อง

ลั่วอวิ๋นสี่ในชุดดำถูกองครักษ์ล้อมจับเพราะคิดว่าเป็นมือสังหาร

ดังนั้นการลอบสังหารครั้งนี้จึง...

ล้มเหลว!

มินานฟู่เฉินหวนก็กลับมา ลั่วเยวี่ยอิงรีบเข้าไปเกาะแขนร้องไห้ฟูมฟายมิหยุด

โชคดีที่ลั่วเยวี่ยอิงมิรู้ว่าใครคิดฆ่านางจึงมิได้โวยวาย ฟู่เฉินหวนก็มิต้องปวดหัว

ลั่วชิงยวนได้ยินจือเฉารายงานแล้วจึงมิได้เข้าไปดู

ลั่วอวิ๋นสี่กล่าวด้วยน้ำเสียงหนักอึ้ง “ขออภัย ข้าพลาดท่า”

“เหตุใดจึงล้มเหลว?” ลั่วชิงยวนรู้สึกประหลาดใจ ด้วยฝีมือของลั่วอวิ๋นสี่แล้วก็มิน่าจะพลาด

ลั่วอวิ๋นสี่ตอบ “ข้าใช้ผงมอมเมาเพิ่มเป็นสองเท่า ปริมาณนี้มากพอจะทำให้วัวหลายตัวสลบ ข้าคิดว่านางคงหลับสนิทแล้ว”

“จึงตั้งใจจะลักพาตัวนางไปลงมือข้างนอก”

“แต่นางกลับตื่นขึ้นมา”

“แปลกมาก นางสูดดมผงมอมเมาเข้มข้นถึงเพียงนั้น เหตุใดจึงมิสลบ”

ลั่วอวิ๋นสี่รู้สึกงุนงง

ลั่วชิงยวนก็ตกตะลึง

ลั่วอวิ๋นสี่ไม่มีวิชาแพทย์ที่จะป้องกันผงมอมเมาที่เพิ่มความเข้มข้นได้

หรือเป็นเพราะสรรพคุณของโอสถจตุรธาตุ?

ลั่วเยวี่ยอิงกินโอสถจตุรธาตุไปหนึ่งเม็ด ลั่วชิงยวนใช้โอสถจตุรธาตุขนาดเล็กควบคุมหล่างชิ่นไปเล็กน้อย ในมือเหลือเพียงครึ่งเดียว

นางมิกล้าเอามาวิจัยอีก

“ช่างเถิด เจ้าค่อยหาโอกาสใหม่”

ลั่วอวิ๋นสี่พยักหน้า

ลั่วชิงยวนหลับตาพักผ่อน แต่เปลือกตาขวากลับกระตุกมิหยุด

ความรู้สึกมิสงบยิ่งรุนแรงขึ้น

คืนนั้นลั่วชิงยวนพลิกตัวไปมาเพราะนอนมิหลับ จึงขึ้นไปนั่งสมาธิบนหลังคา ฝึกฝนพลังจิตด้วยเข็มทิศอาณัติสวรรค์

มีเพียงในยามนี้ ใจของนางจึงสงบลงได้

เช้าวันรุ่งขึ้น