ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1118

“พวกเจ้าคิดจะประหารชายาของข้าโดยมิถามความเห็นข้าก่อนรึ?”

ฟู่เฉินหวนเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดัน

ทั่วทั้งท้องพระโรงพลันเงียบสงัด

ไม่มีผู้ใดกล้าท้าทายอำนาจของเขา

ต่างพากันปิดปากเงียบ

ฟู่เฉินหวนกล่าวเสียงเย็นชา “นางรับใช้บังอาจกล่าววาจาเหลวไหลในท้องพระโรง? เพียงแค่นางพูด พวกเจ้าก็เชื่อแล้วจริง ๆ”

“หรือว่ามาประชุมราชสำนักเช้าเกินไป ยังมิตื่นเต็มที่ ก็เลยลืมเอาสมองมาด้วย?”

ฟู่เฉินหวนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นเยียบที่เต็มไปด้วยความโกรธ

จักรพรรดิรีบพูดทันที “แม้ลั่วชิงยวนจะเป็นท่านเซียนฉู่ แต่นางมิเคยกล่าววาจาหลอกลวง หรือใช้สถานะไปเบียดเบียนราษฎร การที่นางได้เข้าวังมาเป็นมหาปราชญ์ก็เป็นความคิดของข้าเอง”

“พวกเจ้าคิดจะประหารนาง หรือว่าต้องลงโทษข้าก่อนล่ะ?”

ขุนนางทั้งหลายรีบคุกเข่า “มิบังอาจพ่ะย่ะค่ะ!”

ลั่วชิงยวนตอบอย่างองอาจ “เดิมทีข้ามิได้อยากเป็นมหาปราชญ์ มิต้องพูดถึงการกล่าววาจาหลอกลวงราษฎร”

“แต่บัดนี้หากมิเป็นมหาปราชญ์ คงดูเหมือนข้าหวาดกลัวและมีพิรุธ”

“ดังนั้นวันนี้ข้าจะใช้สถานะของลั่วชิงยวนรับตำแหน่งมหาปราชญ์”

สิ้นคำของนาง ทุกคนก็ตกตะลึง

ลั่วชิงยวนช่างอวดดีนัก!

จักรพรรดิได้ยินก็กำลังจะออกคำสั่ง “ดี ข้าจะร่างราชโองการ...”

แต่ยังพูดมิจบก็มีเสียงเต็มไปด้วยความโกรธดังมาจากนอกท้องพระโรง

“นางปีศาจจะนำหายนะมาสู่บ้านเมือง จะให้เป็นมหาปราชญ์ได้อย่างไร! จักรพรรดิอย่าถูกพี่สามเจ้าเล่ห์ของเจ้าหลอกลวง!”

เมื่อเสียงนี้ดังขึ้น ทุกคนก็ตกตะลึง

หันไปมองก็เห็นไทเฮาในชุดหรูหราค่อย ๆ เดินเข้ามา นางดูแข็งแรง ไม่มีวี่แววของคนป่วยเลย

ลั่วชิงยวนหรี่ตาลง

แต่กลับเห็นรังสีแห่งโรคภัยจากไทเฮา เพียงแต่มิรุนแรงอย่างที่คิด

ดูเหมือนว่าไทเฮาจะประชวรจริง แต่มิได้หนักหนา

นางแสร้งทำมาโดยตลอด

จักรพรรดิก็ตกใจ “เสด็จแม่...”

ไทเฮามิได้ประชวรหรอกหรือ

เหตุใดจึง...