ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1119

ฟู่เฉินหวนมองไทเฮาด้วยสายตาคมกริบ “ไทเฮาทรงได้รับบาดเจ็บ ให้หมอหลวงมาตรวจดูเถิด”

ไทเฮาเหลียวมองเขาอย่างเย็นชาแล้วหันหลังเดินออกไป

จักรพรรดิจึงสั่งเลิกประชุมราชสำนัก ฟู่เฉินหวนก็เดินออกไปเช่นกัน

เมื่อมาถึงสวน ฟู่เฉินหวนก็พบกับไทเฮา

“ไทเฮาทรงแสร้งประชวรได้เหมือนจริง แม้เหยียนผิงเซียวและมหาราชาจารย์เหยียนจะตายก็ยังทำให้ท่านล้มมิได้”

ไทเฮาหัวเราะเย็นชา “ยังมิถึงตอนตัดสินเลย ตัวข้าจะล้มได้อย่างไร”

“แม้ทั้งตระกูลเหยียนจะเหลือเพียงตัวข้าผู้เดียว ข้าก็จะมิยอมแพ้”

“เพราะข้าคือไทเฮา!”

ไทเฮาพูดด้วยสายตาแน่วแน่ เปี่ยมล้นด้วยความทะเยอทะยาน

ฟู่เฉินหวนหรี่ตาลง “เช่นนั้นนี่ก็คือตอนตัดสิน ไทเฮาคิดว่าท่านจะชนะหรือ?”

ไทเฮาตรัสอย่างมั่นใจ “ข้ามิเคยแพ้!”

กล่าวจบก็สะบัดแขนเสื้อจากไป

ลั่วชิงยวนถูกคุมขัง ฟู่เฉินหวนก็รีบตามมา

“ชิงยวน!”

ฟู่เฉินหวนสั่งให้ผู้คุมออกไป

เมื่อไม่มีผู้ใดอยู่ด้วยแล้ว ฟู่เฉินหวนก็จับมือนาง “เจ้าคงลำบากใจที่ต้องอยู่ในคุกสองวัน ข้าจะจัดการเรื่องนี้เอง”

ลั่วชิงยวนส่ายหน้า “ท่านอย่าใจร้อนเลยเพคะ”

“แค่พยายามถ่วงเวลาไว้ หม่อมฉันกำลังรอข่าวอยู่”

ฟู่เฉินหวนตกใจเล็กน้อย

“ได้ ข้าจะเชื่อเจ้า มิว่าอย่างไรข้าจะมิยอมให้เจ้าเป็นอันตราย”

ลั่วชิงยวนยิ้ม “หม่อมฉันทราบเพคะ”

“จริงสิ เรายังมีไม้ตายอีกอย่าง”

ฟู่เฉินหวนสงสัย “อะไรหรือ?”

ลั่วชิงยวนให้เขาโน้มหูเข้ามาใกล้ แล้วกระซิบบอกความลับ

ฟู่เฉินหวนตกใจ “เหตุใดเจ้ามิบอกข้าแต่แรก”

“หากมิจำเป็นจริง ๆ ก็มิอาจใช้ไม้ตายนี้ได้เพคะ”

ฟู่เฉินหวนโล่งใจ “ได้”

เขารีบยันกำแพง

แล้วเร่งฝีเท้าเดินจากไป

ลั่วเยวี่ยอิงรีบลุกขึ้น แล้วพุ่งเข้าไปกอดฟู่เฉินหวนแน่น

“ท่านอ๋อง ท่านจะไปไหนมิได้ ท่านอ๋อง...”

“ลั่วชิงยวนใช้วิธีใดล่อลวงท่าน นางปีศาจชั่วช้า สมควรตาย!”

“ท่านอ๋อง หม่อมฉันคือเยวี่ยอิง ท่านเคยรักหม่อมฉันมากที่สุด เหตุใดท่านจึงเย็นชาเช่นนี้เล่าเพคะ?”

“ท่านอ๋อง อย่าไป...”

ลั่วเยวี่ยอิงร้องไห้อาละวาด

โทสะในใจฟู่เฉินหวนพลุ่งพล่าน ตามมาด้วยความเจ็บปวดที่รุนแรงยิ่งขึ้น

“ไปให้พ้น!”

เขาผลักนางออกไปอย่างแรง

“อั่ก!”

ทันใดนั้นก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก ฟู่เฉินหวนทรุดตัวลงคุกเข่า