ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1120

ด้วยบัญชาของฟู่เฉินหวนจึงมิได้มีการทรมานหรือเบียดเบียนลั่วชิงยวนในคุกแต่อย่างใด

นางกลับได้รับการดูแลอย่างดี มีอาหารการกินอุดมสมบูรณ์

และยังได้รับอนุญาตให้ออกจากคุกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ครึ่งชั่วยามในยามเที่ยงทุกวันด้วย

แต่ก็เป็นการปล่อยตัวออกไปอย่างเป็นความลับ

วันหนึ่งในยามเที่ยง ลั่วชิงยวนได้เห็นอาเสินกำลังบินวนอยู่บนท้องฟ้า

เมื่อเห็นว่าไม่มีผู้ใดอยู่ใกล้ นางจึงยื่นแขนออกไป

อาเสินจึงบินลงมาเกาะบนแขนของนาง

พร้อมกับนำดอกชามาให้นางหนึ่งดอก

ลั่วชิงยวนดมกลิ่นดอกชานั้นแล้วกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เจ้าต้องการบอกข้าว่านางเดินทางมาแล้วใช่หรือไม่”

อาเสินมิอาจพูดตอบได้จึงบินขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง

บินวนเวียนอยู่สักพักก่อนจะบินจากไป

ลั่วชิงยวนดมกลิ่นหอมของดอกชานั้นอีกครั้ง แล้วคำนวณตำแหน่งของซ่งเชียนฉู่ ปรากฏว่าอีกสามวันนางก็คงจะมาถึงเมืองหลวงแล้ว

แต่สิ่งที่ลั่วชิงยวนคาดมิถึงก็คือก่อนที่สามวันนั้นจะมาถึง

ไทเฮากลับเสด็จมา

พร้อมกับพระราชโองการ

“ลั่วชิงยวนเป็นนางปีศาจผู้ก่อความวุ่นวายให้แก่แผ่นดิน ให้ประหารชีวิตด้วยการตัดหัวในยามเที่ยงวันนี้!”

“ให้รีบนำตัวไปยังลานประหารทันที”

ลั่วชิงยวนถูกนำตัวไปยังลานประหารโดยทันที

ขณะนั้นมีราษฎรจำนวนมากมารวมตัวเฝ้าดูกันอยู่รอบลานประหาร

และในครั้งนี้ไทเฮาก็เสด็จมาเป็นประธานในการประหารด้วยตัวเองด้วย เพื่อให้แน่ใจว่าลั่วชิงยวนตายอย่างแน่นอน

ราษฎรรอบข้างต่างพากันซุบซิบ

“พระชายาอ๋องผู้สำเร็จราชการ เหตุใดถึงกลายเป็นนางปีศาจได้?”

“ท่านเซียนฉู่เคยทำนายดวงชะตาให้ข้า แล้วก็แม่นยำมาก เหตุใดนางถึงเป็นอันตรายต่อผู้คนกัน”

“เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้ไปได้?”

แม้จะมีข่าวลือมากมายเกี่ยวกับการที่ลั่วชิงยวนวางแผนฆ่าผู้อาวุโสเหยียนและเหยียนผิงเซียว แต่ราษฎรกลับมิได้สาปแช่งลั่วชิงยวนเลย