ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1132

“หล่างมู่ เซียวชู!” ลั่วชิงยวนร้องเรียก

พลางชักกระบี่ แล้วหยุดฝีเท้าหันหลังกลับ

หล่างมู่กับเซียวชูก็หยุดเช่นกัน รีบเข้าต่อสู้ขัดขวางศัตรูที่ไล่ตามมา

“ชิงยวน!” ซ่งเชียนฉู่ร้องด้วยความเป็นห่วง

“พวกเจ้าไปก่อน พวกเราจะตามไป!” ลั่วชิงยวนตะโกนเร่ง

ซ่งเชียนฉู่กับเฉินเซี่ยวหานรีบหนีไปอย่างรวดเร็ว

ยิ่งลั่วชิงยวนต่อสู้กับศัตรูเหล่านี้ก็ยิ่งมั่นใจว่าพวกเขาคือคนแคว้นหลี

มิใช่โจรธรรมดา

มิน่าแปลกใจที่ใช้เพลิงประกายแก้วเผาสำนักหุบเขาซีหลิงจี้เยวี่ย

หลังจากต่อสู้กันอย่างดุเดือดก็สังหารศัตรูไปได้ส่วนหนึ่ง

มีคนกลุ่มใหญ่ปรากฏตัวขึ้น นำโดยชายผู้ถือกระบี่พิชิตมารเดินเข้ามาอย่างดุดัน

ดวงตาคมกริบของเขาจ้องมองลั่วชิงยวน

หล่างมู่จะเข้าไปสู้ แต่ลั่วชิงยวนรีบดึงไว้ “ไป!”

“อย่ามัวสู้ติดพัน”

ถ่วงเวลาให้ซ่งเชียนฉู่ได้มากที่สุดก็พอ

ทั้งสามคนรีบวิ่งหนี

ชายผู้ถือกระบี่พิชิตมารเร่งฝีเท้า แล้วกระโจนเข้ามา คมกระบี่พุ่งเข้าใส่ลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนรู้ตัว รีบหันไปรับมือทันที

ทันใดนั้นก็มีเงาดำพุ่งลงมาจากฟ้า แล้วใช้กรงเล็บแหลมคมตะปบชายผู้นั้นอย่างแรง เขายกมือขึ้นป้องหน้า

ลั่วชิงยวนชะงัก

อาศัยจังหวะที่อาเสินขวางเขาไว้ให้ ลั่วชิงยวนกับพรรคพวกก็รีบหนี

วิ่งไปไกลจนสลัดคนเหล่านั้นหลุดจนได้

คิดจะลงเขา แต่เมื่อวิ่งไปก็พบว่าบนบันไดหินมีคนเต็มไปหมด!

ลั่วชิงยวนคว้าตัวหล่างมู่ที่เกือบจะวิ่งออกไป ทั้งสามคนรีบถอยกลับมาหลบในพุ่มไม้

แล้วกระซิบ “พวกมันเฝ้าเข้มงวดถึงเพียงนี้ พวกซ่งเชียนฉู่ก็คงลงเขาไปมิได้”