ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1170

ทันใดนั้น ฟู่เฉินหวนก็ปรากฏกายขึ้นท่ามกลางพายุหิมะ เสื้อคลุมโบกสะบัดท่ามกลางสายลม กลิ่นอายดุดันน่าเกรงขาม

“เสด็จพี่ ที่นี่คือสถานที่เช่นไร ท่านน่าจะทราบดี แม้แต่เสด็จพ่อก็ไม่มีทางอนุญาตให้เปิดหีบพระศพในที่แห่งนี้”

“มิเพียงเป็นการลบหลู่องค์จักรพรรดิเท่านั้น แต่ยังเป็นการลบหลู่บรรพบุรุษของเราด้วย!”

“เสด็จพี่เป็นถึงผู้สำเร็จราชการ น่าจะเข้าใจกฎระเบียบนี้ดีกว่ากระหม่อม”

ฟู่อวิ๋นโจวพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ฟู่เฉินหวนมองโลงศพด้วยแววตาซับซ้อน “ข้าเคยบอกแล้ว ข้าสามารถส่งเจ้าขึ้นสู่ตำแหน่งนี้ได้ก็สามารถดึงเจ้าลงมาได้”

“เจ้าอย่าให้ข้าหาหลักฐานมาได้ก็แล้วกัน”

พูดจบ ฟู่เฉินหวนก็จูงมือลั่วชิงยวนจากไปอย่างรวดเร็ว

ฟู่จิ่งหลีจ้องมองฟู่อวิ๋นโจวอย่างเย็นชา ก่อนจะรีบตามไป

ลมหนาวพัดแรง ลั่วชิงยวนสูดลมหายใจเข้าแล้วไอออกมาอีก

ฟู่เฉินหวนรีบหยุดเดิน แล้วสวมหมวกคลุมให้นาง ก่อนจะรีบโอบไหล่นางเดินจากไป

“ฟู่จิ่งหานจากไปแล้วจริงหรือเพคะ?” ลั่วชิงยวนยังคงทำใจรับมิได้

ฟู่เฉินหวนมิตอบ สีหน้าเคร่งขรึม

แต่ความเงียบของเขาก็ถือเป็นคำตอบเช่นกัน

ลั่วชิงยวนกัดฟันพูด “หม่อมฉันมิคิดเลยว่าเขาจะมีจิตใจเหี้ยมโหดถึงเพียงนี้”

“เรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับเหยียนหน่ายซินเป็นแน่! กลางวันนางมาหาหม่อมฉันเพราะอยากร่วมมือ ซ้ำยังข่มขู่หม่อมฉันอีก”

“ที่แท้นางก็ต้องการกำจัดฟู่จิ่งหาน เพื่อให้ฟู่อวิ๋นโจวขึ้นครองราชย์”

“แค่ก แค่ก แค่ก แค่ก...”

ใบหน้าลั่วชิงยวนซีดเผือดท่ามกลางหิมะ

ฟู่เฉินหวนกอดนางแน่น “บาดแผลของเจ้ายังมิหายดี เรื่องนี้ข้าจะจัดการเอง เจ้าพักรักษาตัวที่ตำหนักเถิด”

เมื่อกลับถึงตำหนัก ฟู่จิ่งหลีก็ตามมาถึงพอดี

ฟู่เฉินหวนพูดกับเขาเช่นเดียวกัน “เรื่องนี้ซับซ้อน หากเจ้าเข้าไปเกี่ยวข้องก็จะเกิดอันตราย”

“เรื่องในราชสำนัก เจ้าอย่าเข้าไปยุ่งเลย เจ้ามิได้เป็นภัยต่อฟู่อวิ๋นโจว เขาจะมิทำอะไรเจ้า”

ฟู่จิ่งหลีพยักหน้า “เช่นนั้นก็รบกวนพี่สามสืบหาความจริงด้วยพ่ะย่ะค่ะ”