ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1171

“พระชายาเป็นอะไรไปเจ้าคะ?”

หัวใจของลั่วชิงยวนพลันเต้นระรัวด้วยความตระหนก รีบตรวจชีพจรตัวเองอีกครั้ง

นาง...

ตั้งครรภ์แล้ว

ข่าวนี้ควรเป็นที่น่ายินดี

ทว่าในยามนี้กลับทำให้ลั่วชิงยวนร้อนรุ่มใจนัก

เหตุใดจึงต้องเป็นเวลานี้

ร่างกายของนางบาดเจ็บสาหัส อ่อนแอเสียจนมิอาจใช้เข็มทิศอาณัติสวรรค์ได้

“พระชายา?”

ลั่วชิงยวนฝืนยิ้ม ใบหน้าซีดเซียว “มิเป็นอะไร เจ้าออกไปเถิด”

“ข้าขอพักสักครู่”

ลั่วชิงยวนเช็ดคราบเลือด แล้วล้มตัวลงนอน

จือเฉาจัดแจงที่นอนและห่มผ้าให้นาง “หากพระชายาต้องการสิ่งใด เรียกบ่าวได้เลยนะเจ้าคะ”

จือเฉากล่าวจบก็ถอยออกจากห้อง แต่ในใจยังคงกังวลมิหาย

ลั่วชิงยวนนอนบนเตียง อย่างไรก็มิอาจข่มตาหลับลงได้

นางมิรู้ว่าควรทำเช่นไร การเกิดขึ้นของชีวิตน้อย ๆ นี้ช่างมิถูกเวลาเอาเสียเลย

แล้วก็มิรู้ว่าควรบอกข่าวนี้แก่ฟู่เฉินหวนหรือไม่

ฟู่จิ่งหานสิ้นชีพแล้ว ก้าวต่อไปฟู่อวิ๋นโจวก็คงหมายมั่นจะขึ้นครองราชย์ หากเขาได้เป็นจักรพรรดิแล้ว นางมิอาจคาดเดาได้ว่าเขาจะทำสิ่งใด

เข็มทิศอาณัติสวรรค์ก็มิอาจทำนายได้

ดูท่าทุกสิ่งล้วนเป็นลิขิตสวรรค์

บัดนี้ฟู่เฉินหวนมีภาระมากมาย นางจึงเลือกที่จะมิบอกเขา เพราะเกรงว่าจะเป็นการรบกวนจิตใจ

เพียงแต่ร่างกายของนางในยามนี้ คงทำได้เพียงพักฟื้นในตำหนักเท่านั้น

รุ่งเช้าวันต่อมา นางจึงไปยังร้านโอสถเพื่อนำสมุนไพรมาปรุงยา ทั้งเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บและบำรุงครรภ์

ในเมื่อชีวิตน้อย ๆ นี้ได้มาเกิดแล้ว นางก็ต้องดูแลให้เขาคลอดออกมาอย่างปลอดภัย