ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1173

เหตุใดแม้แต่ลั่วฉิงก็สามารถควบคุมเขาได้!

เหตุใดกัน!

ลั่วฉิงกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “ท่านอ๋องผู้สำเร็จราชการ ท่านสามารถขวางฟู่อวิ๋นโจวมิให้ขึ้นครองบัลลังก์ได้ แต่ท่านแน่ใจหรือว่าท่านจะต้านทานฤทธิ์ยาควบคุมนี้ได้?”

“ข้าจะพูดอีกครั้ง ปล่อยฟู่อวิ๋นโจว!”

ฟู่เฉินหวนพยายามต่อต้านคำสั่ง แต่สิ่งที่ตามมาก็คือความเจ็บปวดแสนสาหัส

เขารู้ว่าหากยังเป็นเช่นนี้ต่อไป ร่างกายของเขาคงทนมิไหวแล้ว

เขาจึงมิต่อต้านอีก

ได้แต่พยุงร่างตัวเองเดินออกจากห้องทรงพระอักษรอย่างยากลำบาก

“ใครก็ได้!”

“ท่านอ๋อง!”

“ปล่อยฟู่อวิ๋นโจว”

ในมิช้าฟู่อวิ๋นโจวก็กลับมา

เขาเอามือไพล่หลัง เดินเข้ามาอย่างสงบนิ่ง จากนั้นมองเลือดที่มุมปากของฟู่เฉินหวน แล้วกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า “เสด็จพี่ วันนี้ท่านถูกอาคมล่อลวงเสียหรือ?”

“เป็นลั่วชิงยวนที่ใช้อาคมล่อลวงท่านใช่หรือไม่?”

น้ำเสียงของฟู่อวิ๋นโจวเย็นยะเยือก ทำให้สีหน้าของฟู่เฉินหวนเปลี่ยนไป

แล้วมองเขาด้วยความตกใจ

“เจ้าคิดจะทำอะไร!”

ดวงตาของฟู่อวิ๋นโจวเย็นชา ขณะพูดเสียงแผ่วเบาว่า “ข้าต้องการให้เสด็จพี่... หย่ากับลั่วชิงยวน”

“เรื่องวันนี้ ข้าสามารถพูดได้ว่าเป็นความเข้าใจผิด”

“มิเช่นนั้นก็ต้องโทษลั่วชิงยวน เรื่องอาคมจะทำให้ลั่วชิงยวนได้รับโทษประหารชีวิต!”

ฟู่เฉินหวนกำมือแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยเจตนามุ่งสังหาร

ราวกับจะฉีกฟู่อวิ๋นโจวออกเป็นชิ้น ๆ

แต่ฟู่อวิ๋นโจวกลับมิเปลี่ยนสีหน้า กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “เสด็จพี่ลองคิดดูให้ดีเถิด”

“แม้ว่าเสด็จพี่จะมิตกลง ข้าก็ยังมีวิธีอีกมากมายที่จะทำให้เสด็จพี่ตกลง”

ขณะที่ฟู่อวิ๋นโจวพูด เขาก็มองไปที่ลั่วฉิงด้วยสายตามีเลศนัย

ฟู่เฉินหวนกัดฟันแน่น หน้าผากมีเส้นเลือดปูดโปน รู้สึกทรมานใจนัก

……

ฟ้ายังมิสว่าง