ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1178

“มิว่าท่านจะทำสิ่งใด ท่านปล่อยพวกเราไปมิได้หรือ?” ลั่วชิงยวนเอ่ยแล้วก็ไอหนักอีกครั้ง

ฟู่อวิ๋นโจวได้ยินเสียงไอของนางแล้วรู้สึกเจ็บปวดในใจ จึงลูบหลังนางเบา ๆ “บาดแผลของเจ้ายังมิหาย เจ้าเป็นหวัดอีกแล้วหรือ? ในเมื่อเขาหย่ากับเจ้าแล้ว เจ้าก็พักอยู่ในวัง รักษาตัวให้หายดีก่อนเถิด”

ลั่วชิงยวนมองเขาด้วยสายตาเย็นชา แล้วปัดมือเขาออก

“มิต้องมาเสแสร้ง”

กล่าวจบ ลั่วชิงยวนก็ลุกขึ้นเดินจากไป

เดิมทีตั้งใจจะออกจากวัง แต่เมื่อใกล้ถึงประตูวังก็พบกับขันทีเฉิน ซึ่งเป็นขันทีที่คอยรับใช้ข้างกายจักรพรรดิสูงสุด

“องค์หญิง จักรพรรดิสูงสุดทรงทราบว่าท่านเข้าวัง จึงเชิญท่านไปพบพ่ะย่ะค่ะ”

ลั่วชิงยวนขมวดคิ้ว แม้แต่คำเรียกขานก็เปลี่ยนไปแล้วด้วย

ดูท่าว่าจักรพรรดิสูงสุดคงทราบเรื่องที่ฟู่เฉินหวนหย่ากับนางแล้ว

“ช่วงนี้จักรพรรดิสูงสุดทรงมีพระพลานามัยแข็งแรง ข้ายังมีธุระอยู่ ไว้คราวหน้าจะไปเข้าเฝ้า”

ขันทีเฉินคลี่ยิ้ม “อาการประชวรขององค์หญิงยังมิหายดี ฤดูหนาวเช่นนี้ ยากที่จะทนได้ องค์หญิงควรพักรักษาตัวในวังก่อน จักรพรรดิสูงสุดก็ทรงเป็นห่วงองค์หญิงมากพ่ะย่ะค่ะ”

ลั่วชิงยวนลังเล แต่สุดท้ายก็ตอบตกลง บังเอิญว่านางก็อยากจะถามว่าเกิดอะไรขึ้นในวังด้วย

คนอื่นอาจจะรู้มิมาก แต่จักรพรรดิสูงสุดต้องรู้แน่นอน

ลั่วชิงยวนตามขันทีเฉินไปยังตำหนักของจักรพรรดิสูงสุด หลังจากเปลี่ยนอาภรณ์แล้วจึงเข้าไปในห้อง

จักรพรรดิสูงสุดประทับอยู่บนเก้าอี้ มองดูทิวทัศน์หิมะนอกหน้าต่างด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความปรารถนา

ลั่วชิงยวนเดินไปด้านหลัง “องค์จักรพรรดิสูงสุดทรงอยากออกไปเดินเล่นหรือเพคะ?”

จักรพรรดิสูงสุดตรัสอย่างเชื่องช้า “ข้าคิดถึงความรู้สึกที่ได้เดินท่ามกลางหิมะ”

“ข้าออกไปเดินเล่นได้หรือไม่?” เขาหันมาถามลั่วชิงยวน

ลั่วชิงยวนส่ายหน้า “ข้างนอกหนาวเกินไป หากท่านรู้สึกอึดอัดก็เปิดหน้าต่างระบายอากาศ แต่ออกไปข้างนอกมิได้เพคะ”

“มิดีต่อพระอาการประชวรของท่านเพคะ”

จักรพรรดิสูงสุดหันกลับมาด้วยความเสียดายแล้วถอนหายใจ “เช่นนั้นเจ้าก็อยู่ที่นี่เถิด อย่าออกไปไหน เจ้าก็ป่วยเช่นกัน”