ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1177

จดหมายหย่าร่วงหล่นลงพื้น บนนั้นเขียนไว้ชัดเจนว่าหนังสือหย่า

ลั่วชิงยวนชะงัก ยังคงตกตะลึงมิหาย แต่นางก็รีบหันหลังวิ่งตามฟู่เฉินหวนไป

“เพราะเหตุใดกัน? เกิดอะไรขึ้นกับท่านในวัง? แผนการล้มเหลวหรือเพคะ?”

“เหตุใดจู่ ๆ ก็เขียนหนังสือหย่า?”

ลั่วชิงยวนร้อนใจ ต้องการคำอธิบาย

แต่แววตาของฟู่เฉินหวนกลับเย็นเยียบ มองนางด้วยสายตาเย็นชา “ลั่วชิงยวน ตอนนี้ข้ามิอยากพูดกับเจ้าแม้แต่คำเดียว มิอยากเห็นหน้าเจ้าด้วย!”

“เจ้ารีบเก็บข้าวของออกไปเองเสีย อย่าบีบบังคับให้ข้าลงมือเลย!”

ฟู่เฉินหวนกล่าวจบก็เดินจากไป

ลั่วชิงยวนยืนนิ่งอึ้ง

นี่มันเรื่องอะไรกัน?

นางมิยอมแพ้ วิ่งตามไปที่ห้องตำราของฟู่เฉินหวน แต่กลับพบว่าเขาปิดประตูลงกลอนจากด้านใน

มิว่าลั่วชิงยวนจะทุบประตูอย่างไร เขาก็มิยอมเปิด

“ฟู่เฉินหวน! ท่านพูดมาให้ชัดเจน! เหตุใดจึงจู่ ๆ จะหย่ากับหม่อมฉัน?”

“มิได้ตกลงกันแล้วหรอกหรือว่ามีเรื่องใดก็จะร่วมกันฝ่าฟัน!”

“เหตุใดท่านจึงผลักไสหม่อมฉันอีก?”

“ท่านอธิบายมาให้ชัดเจน!”

เสียงเย็นชาที่แฝงด้วยความโกรธของฟู่เฉินหวนดังมาจากด้านใน “เจ้าหลอกลวงข้า ยังมิพออีกรึ!”

ลั่วชิงยวนตกใจ “หม่อมฉันหลอกลวงท่านอย่างไร? ท่านพูดให้ชัดเจน!”

ฟู่เฉินหวนนั่งกุมหน้าอกอยู่บนเก้าอี้ พยายามกลั้นเลือดที่พุ่งขึ้นมาในลำคอ

“ออกไป! ข้ามิอยากเห็นหน้าเจ้าอีก!”

ลั่วชิงยวนนิ่งอึ้ง

รู้สึกจุกแน่นในอก

นางโกรธมาก จึงออกจากตำหนักแล้วตรงเข้าวัง

ฟู่อวิ๋นโจวกำลังปรึกษาเรื่องต่าง ๆ กับขุนนางอยู่ ลั่วชิงยวนจึงถูกขันทีขวางไว้หน้าห้องทรงพระอักษร