ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1176

ในช่วงเวลาคับขันนั้น ทันใดนั้นก็มีขบวนม้าควบออกมาจากประตูเมือง

และในจังหวะเดียวกันนั้นเอง ลมหนาวก็พัดม่านรถม้าเปิดออก เฉินชีเห็นลั่วชิงยวนที่อยู่ภายใน

ส่วนลั่วชิงยวนก็เห็นเฉินชีเช่นกัน

ทั้งสองสบตากัน

สายตาของเฉินชีเย็นเยียบ

ทันใดนั้น ร่างที่คุ้นเคยก็ปรากฏขึ้นในสายตาของลั่วชิงยวน

“เซียวชู!”

เมื่อเซียวชูซึ่งกำลังสั่งการให้คนออกตามหาพระชายาอยู่ได้ยินเสียงเรียกก็พลันเปลี่ยนสีหน้า

“พระชายา!”

เซียวชูรีบลงจากหลังม้า “พระชายา! ท่านปลอดภัยดีหรือไม่ขอรับ?”

ลั่วชิงยวนรีบลงจากรถม้า แล้วชี้ไปที่เฉินชี “จับเขาไว้!”

เฉินชียิ้มเยาะ แล้วเหาะหายไปในพริบตา

“อาเหลา เจ้าหนีข้ามิพ้นหรอก” เสียงหัวเราะของเฉินชีดังเข้ามาในโสตประสาทของลั่วชิงยวน ทำให้นางรู้สึกเย็นยะเยือกไปถึงกระดูกสันหลัง

โชคดีที่เซียวชูรีบสั่งให้คนออกตามล่า จึงมิได้สนใจคำว่าอาเหลาที่เฉินชีเอ่ย

เพียงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง “พระชายา ท่านหายไปไหนมาขอรับ? ข้าร้อนใจแทบตาย”

“ท่านอ๋องก็มิกลับมาสองวันแล้ว ท่านก็ยังจะหายไปอีก...”

ลั่วชิงยวนตกใจเมื่อได้ยินดังนั้น “ว่ากระไรนะ? ท่านอ๋องก็หายไปสองวันแล้วหรือ? เขาอยู่ที่ใด?”

เซียวชูมีสีหน้าเคร่งเครียด “ในวังขอรับ”

“สถานการณ์ในวังยามนี้เป็นเช่นไร?”

ลั่วชิงยวนก้าวเข้าไปในประตูเมือง ลมหนาวที่พัดมาทำให้นางไออีกครั้ง

“ตอนนี้ยังมิทราบสถานการณ์ในวังขอรับ พวกเรามิได้รับอนุญาตให้เข้าวังโดยพลการ ข้าขอให้องค์ชายเจ็ดเข้าไปสืบดูแล้ว แต่ก็ยังมิกลับมาขอรับ”

“แต่อย่างน้อยพระชายาก็กลับมาอย่างปลอดภัย”

จะให้ทั้งสองคนหายไปพร้อมกันมิได้ การที่สามารถตามหาพระชายาพบก็ทำให้เบาใจขึ้นบ้าง

ลั่วชิงยวนร้อนใจจึงขึ้นขี่ม้าควบกลับไปยังตำหนักอ๋อง