ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1199

ลั่วชิงยวนที่ถูกขังไว้สองวันเริ่มรู้สึกอึดอัดราวกับถูกจองจำในคุก

หิมะตกหนักติดต่อกันหลายวันยิ่งทำให้นางรู้สึกหดหู่

เมื่อหิมะเริ่มเบาบางลงนางจึงออกมานั่งที่เก้าอี้ในเรือน

สัมผัสกับความเย็นยะเยือกที่โปรยปรายลงบนใบหน้า

“พระชายา ระวังจะเป็นหวัดนะเจ้าคะ”

จือเฉานำกาน้ำชาอุ่นมาวางไว้บนโต๊ะข้าง ๆ แล้วรินใส่ถ้วยให้นาง

ไอร้อนจากน้ำชาช่วยเพิ่มความอบอุ่นในวันหิมะตกอันหนาวเหน็บ

จือเฉานั่งอยู่ข้าง ๆ เหม่อมองท้องฟ้าด้วยความกังวล “พระชายา เหตุใดท่านอ๋องจึงใจร้ายกับท่านเช่นนี้เจ้าคะ”

“ก่อนหน้านี้เป็นเพราะมีลั่วเยวี่ยอิงที่คอยยุแยง บัดนี้ลั่วเยวี่ยอิงก็ตายไปแล้ว เหตุใดท่านอ๋องจึงยังเป็นเช่นนี้ ระหว่างท่านอ๋องกับพระชายามีเรื่องเข้าใจผิดกันหรือเจ้าคะ?”

ลั่วชิงยวนก็มิอาจเข้าใจได้

เริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อใดกัน

ตั้งแต่ที่นางถูกเฉินชีจับตัวไปบนเขาหรือ

ไม่สิ น่าจะเริ่มตั้งแต่เรื่องของฟู่จิ่งหาน

ตอนที่ฟู่เฉินหวนตัดสินใจจัดการกับฟู่อวิ๋นโจว เขาเข้าวังไปหลายวันแล้วเมื่อกลับมาก็หย่ากับนาง

แต่เกิดเรื่องอะไรขึ้นในวัง แม้แต่จักรพรรดิสูงสุดก็มิยอมบอกนาง

หรือบางทีอาจจะมิรู้เหมือนกัน

วันนี้แม่นมเติ้งเป็นคนนำอาหารเย็นมาให้ แล้วยังแอบส่งจดหมายมาด้วย

ในจดหมายเขียนว่า ลั่วฉิงได้เป็นมหาปราชญ์แล้ว

นางทำนายโชคชะตาของแคว้นเทียนเชวียว่าบ้านเมืองจะสงบสุข ร่มเย็นเป็นสุขนานร้อยปี

เมื่อลั่วชิงยวนอ่านถึงตรงนี้ก็หัวเราะเยาะในใจ

ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นสิ่งที่นางเคยทำนายไว้แล้ว

แต่ทุกคนพอใจผลลัพธ์นี้

ดังนั้นจักรพรรดิจึงแต่งตั้งลั่วฉิงเป็นมหาปราชญ์

ให้ทำนายโชคชะตาแคว้นเทียนเชวีย