ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1232

“จะได้มิต้องกังวล”

ลั่วอวิ๋นสี่ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกใจหาย

ดวงตาใต้หน้ากากของนางแดงก่ำ อยากจะพูดบางอย่างออกมาแต่ก็พูดมิออก

นางจึงลุกขึ้นเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบเชียบ

เมื่ออยู่คนเดียวแล้วก็พิงกำแพงร้องไห้ออกมา

เหตุใดญาติพี่น้องของนางจึงต้องจากไปทีละคน

ลั่วชิงยวนเอนหลังพิงเตียงพลางครุ่นคิด นางรู้ว่าคำพูดนั้นโหดร้าย ทว่าเจ็บแต่จบดีกว่าเจ็บเรื้อรัง

บางทีในภายภาคหน้านางอาจจะหาวิธีรักษาชีวิตได้ ถึงตอนนั้นค่อยบอกข่าวนี้กับพวกนาง อาจจะเป็นเรื่องน่ายินดีก็เป็นได้

หลังจากกินยาแล้วลั่วชิงยวนก็พักผ่อนครึ่งวัน จากนั้นจึงออกเดินทางไปซีหลิง

ต้องเดินทางอย่างช้า ๆ ร่างกายของลั่วชิงยวนมิสามารถทนต่อการเดินทางไกลได้อีกแล้วจึงต้องหยุดพักบ่อยครั้ง

ในคืนที่แสงจันทร์กระจ่าง ลั่วชิงยวนจะใช้เข็มทิศอาณัติสวรรค์ ซึ่งพลังที่ดูดซับมาจะทำให้ความเหนื่อยล้าหายไป

ใช้เวลาประมาณครึ่งเดือนจึงถึงซีหลิง

ส่วนเฉินชีนั้นเดินทางไปกลับหนึ่งรอบแล้ว

ในวันที่เดินทางถึงซีหลิง ลั่วชิงยวนพักอยู่ที่โรงเตี๊ยม ส่วนฉู่จิ้งรีบไปหาซ่งเชียนฉู่

เขาจึงแยกทางกับพวกนาง

ลั่วชิงยวนคิดว่าควรจะให้ลั่วอวิ๋นสี่กลับไปได้แล้ว จึงให้จือเฉาไปซื้อของ ส่วนนางแกะสลักหยกด้วยตัวเอง แล้วบรรจุวิญญาณของเตี่ยฉุยลงในหยก

หลังจากทำทุกอย่างเสร็จแล้ว ลั่วอวิ๋นสี่ก็มีสีหน้าเศร้าหมอง

“ต่อไปหากมีข่าวคราวก็เขียนจดหมายมาบอกพวกข้าด้วยนะ”

ลั่วชิงยวนพยักหน้า “ได้สิ”

“กลับไปเถิด การเดินทางครั้งนี้ยาวไกล ระวังตัวด้วย”

ลั่วชิงยวนพูดพลางหยิบขวดยาให้ลั่วอวิ๋นสี่ “ไม่มีตระกูลเหยียนแล้ว ต่อไปเจ้าก็มิต้องสวมหน้ากาก ใช้ชีวิตอย่างสง่าผ่าเผยได้แล้ว นี่คือยารักษาคอของเจ้า”

“กินสามวันครั้ง ครึ่งเดือนก็น่าจะหายแล้ว”

“ดูเหมือนจะเป็นกลยุทธ์ของท่านอ๋อง ทำให้แคว้นหลีรับมือมิไหว บุกซีหลิงมิได้ แคว้นหลีก็มิอยากสูญเสียจึงมิได้ทำสงครามอีก”

“แต่ตอนนี้ทั่วซีหลิงเต็มไปด้วยทหารที่ปลอมตัวเป็นชาวบ้านกระจายไปทั่ว คอยระวังศัตรูอยู่เสมอ”

“แต่... ไม่มีใครรู้ว่าค่ายของท่านอ๋องอยู่ที่ใด”

ลั่วชิงยวนได้ยินดังนั้นก็ตกตะลึง

หากเฉินชีต้องการบุกย่อมมีวิธีมากมาย ทั่วทั้งซีหลิงจะเดือดร้อน

เขายังคงมีข้อกังวล มิอยากเป็นศัตรูกับแคว้นเทียนเชวีย มิเช่นนั้นแคว้นหลีจะไม่มีวันสงบสุข

แคว้นหลีมิได้ใหญ่เท่าแคว้นเทียนเชวีย ถึงแม้จะมีความสามารถในการควบคุมวิญญาณ ทว่าหากใช้ในสนามรบขนาดใหญ่ก็มิได้เปรียบอะไร

หากเป็นศัตรูกันจริง ๆ ในภายหน้าก็ต้องทำสงครามกันมิหยุด แคว้นหลีคงจะล่มสลายในสักวัน

ถึงแม้ว่าเฉินชีจะบ้า แต่เขาก็ยังคำนึงถึงภาพรวม

แต่เขากลับยื้อต่อไป มิได้เปรียบแต่ก็มิยอมถอยทัพ

เช่นนั้นคงมีเหตุผลเดียวเท่านั้น