ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1234

เสียงกลองศึกดังขึ้น

กองทัพแคว้นหลีบุกมาถึงชายแดนอีกครั้ง

และครั้งนี้ ฟู่เฉินหวนนำทัพออกรบด้วยตัวเอง

เฉินชีควบม้าอยู่หน้ากองทัพแคว้นหลี

เมื่อเห็นฟู่เฉินหวน เขาก็ยกยิ้มเย็นชา “ในที่สุดเจ้าก็มิเป็นเต่าหัวหดแล้ว! ช่างหาได้ยากนัก!”

ฟู่เฉินหวนมองเขาด้วยแววตาเย็นชา “นางอยู่ที่ไหน?”

เฉินชีหรี่ตาลง ยกยิ้มมุมปากอย่างผู้มีชัย “ฆ่าตายไปแล้ว”

แววตาของฟู่เฉินหวนเต็มไปด้วยจิตสังหาร

“เป็นอย่างไร? จะสู้กับข้าจนตายไปข้างหนึ่งหรือไม่?” ดวงตาของเฉินชีลุกโชน อยากจะลงมือเต็มทีแล้ว

ฟู่เฉินหวนชักกระบี่กระโจนเข้าใส่

ในชั่วขณะนั้น เซียวชูก็ใจกระตุกวูบ

เฉินชียกยิ้มอย่างผู้มีชัย รีบชักกระบี่กระโดดขึ้น วันนี้เขาจะฆ่าฟู่เฉินหวนด้วยมือของเขาเอง!

กระบี่ยาวในมือของทั้งสองฟาดฟันกันจนเกิดเสียงดังสนั่น

จิตสังหารแผ่ซ่านไปทั่ว

ขณะต่อสู้ ฟู่เฉินหวนเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เฉินชี เจ้าคิดว่าใครจะเป็นผู้ชนะ”

“ไร้สาระ แน่นอนว่าต้องเป็นข้า! เฉินชีคนนี้มิเคยพ่ายแพ้!” เฉินชีหัวเราะอย่างเย็นชา แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงโอหัง

ฟู่เฉินหวนใช้พลังทั้งหมดต้านทานการโจมตีของเฉินชี พลางกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ต่อหน้ากองทัพ หากให้ทุกคนเห็นเจ้าฆ่าอ๋องผู้สำเร็จราชการแห่งแคว้นเทียนเชวีย เจ้าคิดว่าจะเป็นเช่นไร”

เฉินชียกยิ้มเหี้ยมเกรียม “ฆ่าเจ้าแล้วจะเป็นเช่นไร?”

“อย่าคิดว่าข้ามิรู้ว่าตอนนี้ใครนั่งบัลลังก์ ฟู่อวิ๋นโจว เขามีความแค้นกับเจ้า หากเจ้าตาย เขาก็มิยกทัพมาตีแคว้นหลีหรอก”

“แต่เขาอาจจะขอบคุณข้าที่ฆ่าเจ้าด้วยซ้ำ!”

คำพูดของเฉินชีล้วนตรงกับความต้องการของฟู่เฉินหวน

ทันใดนั้นฟู่เฉินหวนก็หลบมิทัน พลาดถูกเฉินชีแทง ส่งผลให้เขี้ยวเหล็กสองอันในร่างกระเด็นออกมา

แต่ฟู่เฉินหวนกลับหัวเราะ “เช่นนั้นเจ้าจงจำไว้ หากฆ่าข้าคนเดียว จักรพรรดิแคว้นเทียนเชวียจะขอบคุณเจ้า”

“แต่หากฆ่ามากกว่าหนึ่งคน เจ้าจะเป็นศัตรูของแคว้นเทียนเชวีย!”