ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1243

“การอยู่เคียงข้างกันในช่วงเวลาสุดท้าย อย่างน้อยก็ได้ร่วมเดินทางไปด้วยกัน”

“จะได้มิเสียใจภายหลัง”

จักรพรรดิสูงสุดกล่าวอย่างลึกซึ้ง

ฟู่เฉินหวนกำมือแน่น กล่าวว่า “เสด็จพ่อ ระหว่างลูกกับนางมีความแค้นต่อกัน ย่อมทำเช่นนั้นมิได้ เจ็บแต่จบดีกว่าเจ็บเรื้อรัง...”

จักรพรรดิสูงสุดได้ฟังดังนั้นก็ขมวดคิ้ว “ว่ากระไรนะ? ความแค้นอันใด?”

ฟู่เฉินหวนรู้สึกหนักใจ ในเมื่อลาออกจากตำแหน่งแล้ว ตอนนี้ก็ถือว่าจักรพรรดิสูงสุดเป็นเสมือนพ่อ เขามิอยากปิดบังความในใจอีกต่อไป

“มารดาของนางเคยหลอกลวงเสด็จแม่ของลูก ใช้เสด็จแม่ให้ลูกกินอะไรบางอย่าง ตอนนี้ลูกถูกสิ่งนั้นทรมานจนทนมิไหว”

จักรพรรดิสูงสุดขมวดคิ้ว “เจ้าหมายความว่า ฮูหยินของอัครเสนาบดีลั่วหลอกลวงเสด็จแม่ของเจ้างั้นหรือ?”

“เจ้าไปฟังใครพูดมา? ฮูหยินลั่วกับเสด็จแม่ของเจ้าสนิทกันราวกับพี่น้อง!”

ฟู่เฉินหวนตกใจเล็กน้อย ก่อนตอบว่า “นางจึงหลอกลวงเสด็จแม่ของลูก นี่เป็นสิ่งที่เสด็จแม่เขียนไว้ในจดหมายพ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดิสูงสุดได้ฟังก็ส่ายหน้า “ไม่มีทาง! ใครในใต้หล้านี้ก็อาจจะทำร้ายเสด็จแม่ของเจ้าได้ แต่ฮูหยินลั่วจะมิทำ นางสามารถสละชีวิตเพื่อเสด็จแม่ของเจ้าได้”

“พ่อได้ยินมาว่า ฮูหยินลั่วป่วยตาย อาจจะเกี่ยวข้องกับการช่วยชีวิตเสด็จแม่ของเจ้าด้วยซ้ำ”

“ตอนที่เสด็จแม่ของเจ้าให้กำเนิดเจ้า นางคลอดยาก เสียเลือดมากจนเกือบจะสิ้นชีพไป ฮูหยินลั่วใช้วิธีอะไรบางอย่างช่วยชีวิตเสด็จแม่ของเจ้าไว้ได้”

“พ่อได้ยินเสด็จแม่ของเจ้าเล่าว่า วิธีนั้นทำให้ฮูหยินลั่วเกือบตาย หลังจากนั้นนางก็ป่วยหนัก บอกว่าใช้วิธีฝืนชะตา ทำให้มีผลกระทบต่อตัวเองมาก”

“หากนางมิได้ช่วยชีวิตเสด็จแม่ของเจ้า นางคงจะมิป่วยตายในจวนอัครเสนาบดี”

ฟู่เฉินหวนเพิ่งรู้เรื่องนี้เป็นครั้งแรก ฟังจบก็ตกตะลึง

“อะไรนะ...”

หรือว่าจดหมายฉบับนั้นเป็นของปลอม?

“เสด็จพ่อ ลูกมีธุระ ลูกขอทูลลาพ่ะย่ะค่ะ” ฟู่เฉินหวนรีบลุกขึ้น