ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1243

“การอยู่เคียงข้างกันในช่วงเวลาสุดท้าย อย่างน้อยก็ได้ร่วมเดินทางไปด้วยกัน”

“จะได้มิเสียใจภายหลัง”

จักรพรรดิสูงสุดกล่าวอย่างลึกซึ้ง

ฟู่เฉินหวนกำมือแน่น กล่าวว่า “เสด็จพ่อ ระหว่างลูกกับนางมีความแค้นต่อกัน ย่อมทำเช่นนั้นมิได้ เจ็บแต่จบดีกว่าเจ็บเรื้อรัง...”

จักรพรรดิสูงสุดได้ฟังดังนั้นก็ขมวดคิ้ว “ว่ากระไรนะ? ความแค้นอันใด?”

ฟู่เฉินหวนรู้สึกหนักใจ ในเมื่อลาออกจากตำแหน่งแล้ว ตอนนี้ก็ถือว่าจักรพรรดิสูงสุดเป็นเสมือนพ่อ เขามิอยากปิดบังความในใจอีกต่อไป

“มารดาของนางเคยหลอกลวงเสด็จแม่ของลูก ใช้เสด็จแม่ให้ลูกกินอะไรบางอย่าง ตอนนี้ลูกถูกสิ่งนั้นทรมานจนทนมิไหว”

จักรพรรดิสูงสุดขมวดคิ้ว “เจ้าหมายความว่า ฮูหยินของอัครเสนาบดีลั่วหลอกลวงเสด็จแม่ของเจ้างั้นหรือ?”

“เจ้าไปฟังใครพูดมา? ฮูหยินลั่วกับเสด็จแม่ของเจ้าสนิทกันราวกับพี่น้อง!”

ฟู่เฉินหวนตกใจเล็กน้อย ก่อนตอบว่า “นางจึงหลอกลวงเสด็จแม่ของลูก นี่เป็นสิ่งที่เสด็จแม่เขียนไว้ในจดหมายพ่ะย่ะค่ะ”

จักรพรรดิสูงสุดได้ฟังก็ส่ายหน้า “ไม่มีทาง! ใครในใต้หล้านี้ก็อาจจะทำร้ายเสด็จแม่ของเจ้าได้ แต่ฮูหยินลั่วจะมิทำ นางสามารถสละชีวิตเพื่อเสด็จแม่ของเจ้าได้”

“พ่อได้ยินมาว่า ฮูหยินลั่วป่วยตาย อาจจะเกี่ยวข้องกับการช่วยชีวิตเสด็จแม่ของเจ้าด้วยซ้ำ”

“ตอนที่เสด็จแม่ของเจ้าให้กำเนิดเจ้า นางคลอดยาก เสียเลือดมากจนเกือบจะสิ้นชีพไป ฮูหยินลั่วใช้วิธีอะไรบางอย่างช่วยชีวิตเสด็จแม่ของเจ้าไว้ได้”

“พ่อได้ยินเสด็จแม่ของเจ้าเล่าว่า วิธีนั้นทำให้ฮูหยินลั่วเกือบตาย หลังจากนั้นนางก็ป่วยหนัก บอกว่าใช้วิธีฝืนชะตา ทำให้มีผลกระทบต่อตัวเองมาก”

“หากนางมิได้ช่วยชีวิตเสด็จแม่ของเจ้า นางคงจะมิป่วยตายในจวนอัครเสนาบดี”

ฟู่เฉินหวนเพิ่งรู้เรื่องนี้เป็นครั้งแรก ฟังจบก็ตกตะลึง

“อะไรนะ...”

หรือว่าจดหมายฉบับนั้นเป็นของปลอม?

“เสด็จพ่อ ลูกมีธุระ ลูกขอทูลลาพ่ะย่ะค่ะ” ฟู่เฉินหวนรีบลุกขึ้น

ฟู่เฉินหวนพยายามอดกลั้นความโกรธเดินเข้าไปในห้อง แล้วถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา “กล่องที่ไทเฮามอบให้ข้า เจ้าแอบเปิดออกมาก่อนหรือไม่?”

ลั่วฉิงตกใจ มองฟู่เฉินหวนด้วยความประหลาดใจ “เหตุใดท่านอ๋องจึงถามเช่นนี้?”

ฟู่เฉินหวนมองสีหน้าของลั่วฉิงก็รู้ว่ามีลับลมคมใน แววตาของเขาพลันฉายแววเย็นเยียบ

เข้าไปบีบคอของลั่วฉิง “เจ้าแอบอ่านจดหมายในนั้นแล้วใช่หรือไม่?!”

ลั่วฉิงตกใจ แต่ในเมื่อถูกจับได้แล้ว นางก็มิปิดบังอีกต่อไป

นางยกยิ้มเย็นชา “ใครจะรู้ว่าท่านอ๋องจะรู้ความจริงเร็วถึงเพียงนี้? ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า น่าเสียดายที่มันสายเกินไปแล้ว”

“เนื้อความในจดหมายยังมีอีกหน้า แต่ถูกข้าเผาไปแล้ว”

“ท่านอ๋องอยากรู้เนื้อความในหน้านั้นหรือไม่? ข้างในเขียนวิธีควบคุมฤทธิ์น้ำศักดิ์สิทธิ์และโอสถจตุรธาตุ”

ฟู่เฉินหวนได้ฟังดังนั้นก็ตกตะลึง