ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1268

โลหิตสาดกระเซ็นเปรอะเปื้อนชายกระโปรงของลั่วชิงยวน

ในพริบตาร่างไร้วิญญาณบนพื้นเจิ่งนองไปด้วยเลือด เนื้อหนังปะปนจนแยกมิออก อนาถเกินกว่าจะมอง

ภาพตรงหน้าของลั่วชิงยวนเต็มไปด้วยเลือดสีแดงฉาน นางเจ็บแปลบที่อก ความโกรธแค้นเต็มอกทำให้นางพลันชักกระบี่ออกมาอย่างแรงแล้วชี้ไปที่เฉินชีด้วยความดุดัน

เฉินชีมองนางด้วยแววตาที่ซับซ้อน นัยน์ตาของเขายังคงเต็มไปด้วยความหยิ่งยโสและความก้าวร้าว เขาหัวเราะออกมา

“ไยเล่า? เจ้ายังคงปวดใจอีกรึ? มิใช่ว่าตัดใจแล้วรึ?”

“มิใช่ว่าตัดขาดกับเขาแล้วหรือไร?”

“เหตุใดจึงโกรธเช่นนี้? มิกล้ามองแม้แต่ศพของเขาเลยงั้นรึ?”

ทันใดนั้น เฉินชีใช้มือคว้าใบมีดที่คมกริบเดินเข้าหานาง

โลหิตไหลลงตามข้อมือของเขา

ลั่วชิงยวนจ้องมองเขาด้วยแววตาดุดัน นางดึงกระบี่ออกมาแทงเข้าที่หน้าอกของเฉินชีอย่างแรง

แล้วตะโกนด้วยความโกรธ “ข้าเกลียดเขา ข้าจะฆ่าเขาด้วยมือของข้าเอง! ใครใช้ให้เจ้ามายุ่ง!”

เฉินชีตกใจ มองนางด้วยความประหลาดใจ

จากนั้นก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...”

“ที่แท้ก็เป็นเช่นนี้เองหรือ?”

ทันใดนั้น เฉินชีก็คุกเข่าลง

แต่กลับกล่าวด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา “เรื่องนี้เป็นความผิดของข้าเอง”

“ข้ามิได้คำนึงถึงความรู้สึกของเจ้า เฉินชีคนนี้ยอมรับโทษ!”

โฉวสือชีที่อยู่ข้าง ๆ ตกตะลึง เฉินชี... คุกเข่าลง?

ทันทีที่เฉินชีคุกเข่า เหล่าทหารทั้งหมดในป่าก็คุกเข่าตาม

แม่ทัพคุกเข่าแล้ว พวกเขาจะกล้ายืนได้อย่างไร

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะมิรู้ว่าเหตุใดแม่ทัพจึงคุกเข่าให้สตรีนางหนึ่ง

นี่เป็นเรื่องที่มิเคยเกิดขึ้นมาก่อน

เฉินชีคิดว่าตัวเองแข็งแกร่ง มิเคยสนใจใคร แม้แต่จักรพรรดิเขาก็มิเคยคุกเข่าให้

แต่วันนี้กลับคุกเข่าให้สตรีหนึ่งอย่างมิลังเล

โฉวสือชีก็ตกตะลึง

ในใต้หล้านี้ผู้ที่ทำให้ฉินซีคุกเข่าลงได้ นี่เป็นคนแรก

ลั่วชิงยวนผู้นี้เป็นใครกันแน่