ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1311

นางเดินเข้าไปพร้อมกัดนิ้วตัวเอง แล้วใช้เลือดของตนวาดอักขระเวทลงบนหน้าผากของนายท่านมู่ เสียงไหม้เกรียมก็ดังแผ่ขึ้น

เมื่อเสียงกรีดร้องดังขึ้น นายท่านมู่ก็หมดสติไป

หมอกดำพวยพุ่งออกมาจากร่างของเขาแล้วสลายไป

คนอื่น ๆ ในเรือนก็หยุดลง

ลั่วชิงยวนขว้างยันต์อีกอันออกไป “กลับไป!”

คนในลานก็เหมือนหุ่นเชิด หันหลังกลับออกจากลานไปยังที่เดิมของตน

แต่นายท่านมู่กลับถูกทิ้งไว้ที่นี่ชั่วคราว

ลั่วชิงยวนและมู่หยวนหยวนช่วยกันลากนายท่านมู่เข้าไปในห้องข้าง ๆ

จากนั้นพามู่หยวนหยวนเข้าไปในห้อง

“เมื่อครู่เจ้าเป็นคนลงกลอนประตูห้องข้าหรือ? เช่นนั้นเหตุใดเจ้าจึงช่วยข้า?”

ลั่วชิงยวนรู้สึกมิเข้าใจ

มู่หยวนหยวนตอบ “ข้าลงกลอนประตูห้องของท่านก็เพราะมิอยากให้ท่านออกมา”

“เขาจะมิปล่อยข้าไป มีเพียงข้าตายเท่านั้น เขาจึงจะมิทำร้ายผู้อื่นอีก”

เมื่อได้ยิน ลั่วชิงยวนก็ตกตะลึง

มู่หยวนหยวนลงกลอนประตูเพื่อช่วยนาง เช่นนั้นชายสวมหน้ากากผู้นั้นเป็นใครเล่า? มิได้เป็นพวกเดียวกับมู่หยวนหยวนหรอกหรือ

“เจ้าคงรู้อยู่แล้วว่าเรื่องในวันนี้ยังมิได้รับการแก้ไข” ลั่วชิงยวนนั่งลงตรงข้ามมู่หยวนหยวน

“แท้จริงแล้วเจ้ารู้อะไรบ้าง”

มู่หยวนหยวนมีสีหน้าเศร้าสร้อย เอ่ยอย่างช้า ๆ “ข้ากับเขา... มีความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกันมาแต่เด็ก”

“เดิมทีสองตระกูลของเรามีความสัมพันธ์เกี่ยวดองกัน”

“แต่ตระกูลฉีเกิดเรื่องขึ้นจึงถูกสังหารทั้งตระกูล เหลือเพียงเขาผู้เดียว เขาจึงต้องร่อนเร่พเนจร เดิมทีที่นี่ควรจะเป็นบ้านของเขา”

“แต่ท่านพ่อของข้ากลับเปลี่ยนใจ มิยอมรับการแต่งงานนี้”

“ต้องการให้ข้าเข้าวัง เพื่อสร้างเกียรติยศให้แก่ตระกูลมู่”

“เขาพยายามหาเงินอย่างสุดกำลังเพื่อแต่งงานกับข้าและท่านพ่อของข้าก็รับปาก หากเขาสามารถหาเงินได้หนึ่งแสนตำลึงก็จะยอมให้ข้าแต่งงานกับเขา”

“ผลสุดท้ายเมื่อเขานำเงินมา ท่านพ่อกลับให้นางรับใช้แต่งงานกับเขา”

“ข้ารู้ว่าข้าติดค้างเขามากเกินไป ตระกูลของข้าติดค้างเขามากเกินไป เขาจะมิปล่อยพวกข้าไปง่าย ๆ”

“เขาฆ่าคนไปมากมายก็เพื่อแก้แค้น”